Sekret czystego spalania i ciepłego kominka - chodzi o przygotowanie drewna
Cięcie i przechowywanie drewna opałowego to sekret ciepłego, przyjemnego domu oraz zmniejszenia kosztów ogrzewania. Jednak błąd przy cięciu lub składowaniu drewna może spowodować, że ogień zgaśnie szybciej, a koszty wzrosną. Zapoznaj się ze sprawdzonymi sposobami, które ułatwią pracę i zapewnią czyste, skuteczne spalanie przez cały sezon!
- Przygotowanie drewna opałowego do kominka
- Rodzaje pilarek: którą wybrać?
- Bezpieczeństwo podczas pracy z pilarką łańcuchową
- Jak prawidłowo sezonować drewno opałowe?
Przygotowanie drewna opałowego do kominka
Drewno opałowe nabywane w leśnictwie zazwyczaj ma postać wałków o zróżnicowanej średnicy. Według aktualnych norm technicznych minimalna średnica cieńszego końca wynosi 5 cm (bez kory), podczas gdy maksymalna średnica grubszego końca nie jest określona. Typowa długość wałków układanych w stos to około 1 metra, jednak dopuszcza się długości od 1 do 3 metrów. Drewno zbierane samodzielnie może mieć dowolną długość.
Cięcie wałków na krótsze odcinki to pierwszy krok w przygotowaniu drewna do łupania i suszenia. Najczęściej do kominka wybiera się gatunki liściaste, które najłatwiej łupać na świeżo, gdy są jeszcze mokre. Po wyschnięciu, szczególnie kawałki z nasady i mocno sękate, mogą sprawiać trudności przy rozłupywaniu. Natomiast gatunki iglaste, takie jak sosna czy świerk, zdecydowanie wygodniej łupać dopiero wtedy, gdy są dobrze wysuszone.
Odpowiednia długość kawałków drewna jest kluczowa dla skutecznego i czystego spalania oraz pełnego wykorzystania jego ciepła. Zbyt długie lub zbyt krótkie kawałki negatywnie wpływają na działanie kominka. Długość ciętego drewna powinna być dostosowana do rozmiarów paleniska, a zazwyczaj poleca się długość od około 25 do 40 cm. Najłatwiej do cięcia używać specjalnego stojaka, zwanego koziołkiem.
Rodzaje pilarek: którą wybrać?
Aby pociąć długie kłody na wygodne do rąbania fragmenty, najczęściej stosuje się piłę łańcuchową. Wybór właściwego napędu zależy od ilości drewna oraz lokalizacji pracy – czy to na podwórku, czy w lesie. Przed rozpoczęciem cięcia należy sprawdzić, czy wszystkie części piły są dobrze zamocowane, hamulec bezpieczeństwa działa poprawnie, a łańcuch tnący jest ostry i odpowiednio napięty na prowadnicy. Ogólnie rozróżnia się trzy typy pił:
- Piła akumulatorowa
Piła na baterie o właściwej mocy jest lekka, wydajna i dodatkowo chroni słuch przed hałasem. Jest to doskonała alternatywa dla pił z silnikiem spalinowym, szczególnie do cięcia drewna w ogrodzie. Jest również przyjazna dla środowiska, ponieważ nie emituje szkodliwych spalin. Akumulatory o dużej pojemności umożliwiają długą pracę, nawet przy cięciu grubych pni.
- Piła spalinowa
Piła z silnikiem spalinowym wyróżnia się dużą mocą – zarówno jej silnik, jak i liczba obrotów przewyższają piły elektryczne. Jej główną zaletą jest niezależność od źródła prądu, co umożliwia pracę w dowolnym miejscu. Wadą jest natomiast wysoki poziom hałasu.
- Piła elektryczna
W odróżnieniu od innych jest łatwa w obsłudze – wystarczy podłączyć ją do gniazdka i regularnie uzupełniać olej do smarowania łańcucha. Nie emituje spalin i jest stosunkowo niedroga w utrzymaniu. Jednak w miejscach bez łatwego dostępu do prądu jest mniej funkcjonalna. Dodatkowo kabel zasilający może być niebezpieczeństwem potknięcia się lub przypadkowego przecięcia podczas pracy.
Bezpieczeństwo podczas pracy z pilarką łańcuchową
Użytkowanie pilarki łańcuchowej wymaga nie tylko sprawnego urządzenia, ale także odpowiedniego stroju ochronnego.
- Spodnie zapobiegające przecięciu chronią nogi przed zranieniem łańcuchem, zarówno przy korzystaniu z pilarki spalinowej, jak i elektrycznej.
- Obuwie odporne na przecięcie ma specjalną wkładkę ochronną przed przecięciem, antypoślizgową podeszwę oraz membranę chroniącą przed wilgocią.
Do niezbędnego wyposażenia należą również rękawice ochronne, a przy pracy z pilarką spalinową zaleca się używanie ochronników słuchu. W lesie dodatkowo rekomenduje się noszenie kasku ochronnego, który zabezpiecza przed spadającymi gałęziami. Takie gałęzie mogą nagle spaść z dużej wysokości – dzieje się tak, gdyż podczas ścinania drzew łamią się i zawieszają na koronach pobliskich drzew.
Jak prawidłowo sezonować drewno opałowe?
Po podzieleniu na mniejsze części i rozłupaniu przy użyciu siekiery lub młota z klinami, drewno powinno być odpowiednio ułożone do sezonowania. Może się wydawać, że „układanie drewna” to łatwa czynność, ale sposób jego przechowywania ma istotne znaczenie. Nikt nie chce przecież zimą palić w kominku zmurszałym lub spleśniałym drewnem, które szkodzi nie tylko urządzeniu, ale również zdrowiu mieszkańców.
Bez względu na rodzaj i budowę kominka, dobrze wysuszone drewno zapewnia czyste spalanie oraz przyjemne ciepło. Drewno jest wystarczająco suche, gdy jego wilgotność spadnie do około 15-18%, co wymaga odpowiedniego czasu sezonowania. Czas ten jest zależny od gatunku drewna oraz sposobu jego układania. Właściwe ułożenie chroni drewno przed wilgocią z podłoża i umożliwia swobodny przepływ powietrza między kawałkami. Błędem jest zbyt ciasne układanie polan, które ogranicza wentylację, oraz przechowywanie drewna w miejscach bez cyrkulacji powietrza.
Nawet jeśli drewno jest w idealnie przewiewnym miejscu, musi sezonować od dwóch do trzech, a nawet czterech lat, zanim będzie gotowe do spalenia. Obniżenie zawartości wilgoci z około 60% do poniżej 20% wymaga odparowania setek, a nawet tysięcy litrów wody. Mając na uwadze korzyści płynące z posiadania kominka, warto uzbroić się w cierpliwość i przygotowywać drewno z wyprzedzeniem, na zapas.