Dlaczego drewno nie chce się palić? Przyczyna jest prostsza, niż myślisz
Przygotowanie i magazynowanie drewna opałowego to klucz do utrzymania ciepła w domu oraz obniżenia wydatków na ogrzewanie. Niemniej jednak, nieprawidłowe cięcie lub przechowywanie drewna może sprawić, że ogień wygaśnie szybciej, a rachunki wzrosną. Poznaj sprawdzone metody, które ułatwią zadanie i zapewnią efektywne, czyste spalanie przez cały sezon!
- "Jak przygotować drewno opałowe do kominka"
- Wybór odpowiedniej piły łańcuchowej
- Bezpieczeństwo pracy z pilarką łańcuchową
- Jak prawidłowo sezonować i układać drewno?
"Jak przygotować drewno opałowe do kominka"
W leśnictwie drewno opałowe jest zazwyczaj dostępne w formie wałków o różnej średnicy. Aktualne przepisy techniczne określają, że minimalna średnica cieńszego końca wynosi 5 cm (bez kory), natomiast brak jest górnego limitu dla średnicy grubszego końca. Standardowa długość wałków ułożonych w stosie to około 1 metra, ale dopuszczalne są długości od 1 do 3 metrów. Drewno zbierane własnoręcznie może mieć dowolną długość.
Cięcie wałków na mniejsze kawałki to pierwszy krok w przygotowywaniu drewna do łupania i suszenia. Najczęściej do kominka wybiera się drewno z drzew liściastych, które najłatwiej łupać na świeżo, gdy jest jeszcze mokre. Po wyschnięciu, zwłaszcza kawałki z nasady i te mocno sękate, mogą sprawiać problemy przy łupaniu. Z kolei drewno z drzew iglastych, takich jak sosna czy świerk, jest znacznie łatwiej łupać, gdy jest dobrze wysuszone.
Prawidłowa długość kawałków drewna jest kluczowa dla efektywnego i czystego spalania oraz pełnego wykorzystania jego energii cieplnej. Zbyt długie lub zbyt krótkie kawałki mogą negatywnie wpływać na pracę kominka. Długość ciętego drewna powinna być dostosowana do wymiarów paleniska, a zazwyczaj zaleca się, aby wynosiła od około 25 do 40 cm. Najwygodniej do cięcia używać specjalnego stojaka, zwanego koziołkiem.
Wybór odpowiedniej piły łańcuchowej
Do podziału długich bali na mniejsze kawałki, które łatwiej rąbać, najczęściej używa się piły łańcuchowej. Wybór odpowiedniego napędu zależy od ilości drewna oraz miejsca pracy - czy to na działce, czy w lesie. Przed przystąpieniem do cięcia należy upewnić się, że wszystkie elementy piły są prawidłowo zamocowane, hamulec bezpieczeństwa działa poprawnie, a łańcuch jest ostry i właściwie napięty na prowadnicy. Wyróżnia się trzy rodzaje pił:
- Piła na akumulator
Piła zasilana bateriami o odpowiedniej mocy jest lekka, wydajna i dodatkowo chroni słuch przed hałasem. Jest to świetna alternatywa dla pił spalinowych, szczególnie do cięcia drewna w ogrodzie. Jest również ekologiczna, ponieważ nie wydziela szkodliwych spalin. Akumulatory o dużej pojemności pozwalają na długotrwałą pracę, nawet przy cięciu grubych kłód.
- Piła spalinowa
Piła z napędem spalinowym charakteryzuje się dużą mocą – zarówno jej silnik, jak i liczba obrotów przeważają nad piłami elektrycznymi. Jej główną zaletą jest niezależność od zasilania elektrycznego, co umożliwia pracę w każdym miejscu. Minusem jest jednak wysoki poziom hałasu.
- Piła elektryczna
W przeciwieństwie do innych modeli, jest prosta w obsłudze – wystarczy podłączyć ją do gniazdka i regularnie dolewać olej do smarowania łańcucha. Nie wydziela spalin i jest stosunkowo tania w eksploatacji. Jednak w miejscach bez łatwego dostępu do prądu jest mniej przydatna. Dodatkowo kabel zasilający może stanowić ryzyko potknięcia się lub przypadkowego przecięcia podczas pracy.
Bezpieczeństwo pracy z pilarką łańcuchową
Obsługa pilarki łańcuchowej wymaga nie tylko działającego sprzętu, ale również właściwego ubioru ochronnego.
- Spodnie zabezpieczające przed przecięciem osłaniają nogi przed zranieniem przez łańcuch, zarówno podczas używania pilarki spalinowej, jak i elektrycznej.
- Buty odporne na przecięcie mają specjalną wkładkę ochronną przed przecięciem, antypoślizgową podeszwę oraz membranę zabezpieczającą przed wilgocią.
Do niezbędnych akcesoriów zaliczają się również rękawice ochronne, a przy pracy z pilarką spalinową zaleca się stosowanie ochronników słuchu. W lesie dodatkowo sugeruje się noszenie kasku ochronnego, który chroni przed spadającymi gałęziami. Takie gałęzie mogą nagle spaść z dużej wysokości – dzieje się tak, ponieważ podczas ścinania drzew łamią się i zawieszają na koronach sąsiednich drzew.
Jak prawidłowo sezonować i układać drewno?
Po rozdzieleniu na mniejsze fragmenty i rozłupaniu przy użyciu siekiery lub młota z klinami, drewno powinno być właściwie ułożone do suszenia. Może się wydawać, że „układanie drewna” to prosta czynność, ale sposób jego przechowywania ma duże znaczenie. Nikt nie chce przecież zimą palić w kominku zbutwiałym lub spleśniałym drewnem, które szkodzi nie tylko urządzeniu, ale również zdrowiu domowników.
Niezależnie od rodzaju i konstrukcji kominka, dobrze wysuszone drewno zapewnia czyste spalanie oraz przyjemne ciepło. Drewno jest wystarczająco suche, gdy jego wilgotność spadnie do około 15-18%, co wymaga odpowiedniego czasu suszenia. Czas ten zależy od gatunku drewna oraz sposobu jego układania. Właściwe ułożenie chroni drewno przed wilgocią z podłoża i umożliwia swobodny przepływ powietrza między kawałkami. Błędem jest zbyt ścisłe układanie polan, które ogranicza wentylację, oraz przechowywanie drewna w miejscach bez cyrkulacji powietrza.
Nawet jeśli drewno znajduje się w idealnie przewiewnym miejscu, musi sezonować od dwóch do trzech, a nawet czterech lat, zanim będzie odpowiednie do spalenia. Zredukowanie zawartości wilgoci z około 60% do poniżej 20% wymaga odparowania setek, a nawet tysięcy litrów wody. Mając na uwadze korzyści płynące z posiadania kominka, warto uzbroić się w cierpliwość i przygotować drewno z wyprzedzeniem, na zapas.