Ten gatunek pali się spokojnie, bez iskier i z największą mocą. Jest idealny do kominka
Ogólnie rzecz biorąc, każde drewno opałowe pali się optymalnie, gdy jest odpowiednio suche. Szczególnie drewno sezonowane, z wilgotnością nieprzekraczającą 18%, umożliwia wolne spalanie, co skutkuje długotrwałym wydzielaniem ciepła. Różne gatunki drewna różnią się jednak nie tylko twardością, ale również czasem i sposobem spalania. Jakie drewno zatem wybrać?
- Rodzaje drewna kominkowego w Polsce
- Różnice między wartością opałową a ciepłem spalania
- Wybór najlepszego drewna do kominka
Rodzaje drewna kominkowego w Polsce
W Polsce istnieje wiele rodzajów drzew liściastych oraz kilka iglastych, które są głównymi składnikami lasów. Formują lub współtworzą drzewostany na określonych terytoriach i mają istotne znaczenie gospodarcze. Oprócz nich można znaleźć gatunki wspomagające, które mają funkcje ekosystemowe i pielęgnacyjne. W zasadzie każdy z lokalnych rodzajów i gatunków drewna może być używany jako opał. Jednakże trudno wyobrazić sobie kominek opalany drewnem z cisa, derenia czy jałowca – niezależnie od tego, jak wyjątkowe byłyby właściwości takiego opału.
Podsumowując, kluczowym krokiem do wyboru najlepszego drewna do kominka jest postawienie na drewno suche. Następnie trzeba zdecydować się na konkretny rodzaj, a wśród szczególnie popularnych znajdują się brzoza, dąb, jesion, buk i olcha. Każdy typ drewna charakteryzuje się unikalnymi cechami, jak na przykład piękny płomień, brak „strzelania” iskrami czy subtelny zapach olejków eterycznych. Ważne znaczenie ma czas palenia i wartość energetyczna drewna.
Różnice między wartością opałową a ciepłem spalania
Choć terminy „wartość opałowa” oraz „ciepło spalania” bywają potocznie traktowane jako zamienne, w rzeczywistości różnią się od siebie. Ciepło spalania, znane również jako górne ciepło spalania, definiuje ilość energii cieplnej, jaką może wytworzyć dowolne paliwo stałe (drewno, słoma, węgiel), ciekłe (benzyna, olej opałowy) czy gazowe (metan, propan) przy całkowitym spaleniu w warunkach laboratoryjnych, z uwzględnieniem energii odebranej przez spaliny. Warto dodać, że nowoczesne technologie kondensacyjne w systemach grzewczych umożliwiają wykorzystanie ciepła ze spalin, co pozwala uzyskać wyższą efektywność.
Wartość opałowa, określana także jako dolne ciepło spalania, uwzględnia jedynie samą energię cieplną paliwa. W przypadku drewna jest ona o około 10% niższa niż ciepło spalania. Jednostki wartości opałowej oraz ciepła spalania to kilowatogodzina na metr sześcienny (kWh/mp) lub kilowatogodzina na kilogram (kWh/kg). Przy szacowaniu ilości potrzebnego drewna opałowego można przyjąć średnio 2100 kWh/mp albo 4,2 kWh/kg.
Trzymając w rękach polana drewna kominkowego, ktoś może zastanawiać się: co z korą? Usuwać korę przed suszeniem, czy zostawić? Jeśli chodzi o wartość opałową, nie ma jednoznacznej relacji między korą a drewnem, a zależy to od typu drewna. Na przykład kora sosnowa ma nieco niższą wartość opałową niż drewno (ok. 2%), natomiast kora świerkowa lekko wyższą (1%), a kora olchowa oraz brzozowa przewyższa wartość opałową drewna odpowiednio o 12% i 17%. Wynika z tego, że nie ma potrzeby zdejmowania kory z drewna opałowego. W przypadku brzozy polana z korą mogą nawet pełnić rolę dekoracyjną – wartości estetyczne mogą odgrywać rolę nawet przy drewnie opałowym.
Wybór najlepszego drewna do kominka
Wybór najlepszego drewna kominkowego dla Was zależy od różnych aspektów. Oprócz kaloryczności ważna jest również ilość żywicy i zapach. Do najczęściej wybieranych należą:
- Buk – kaloryczność 2100 kWh/mp
Buk jest jednym z najchętniej używanych rodzajów drewna do kominka. Charakteryzuje się wysoką kalorycznością, ale wymaga długiego sezonowania, aby dobrze wyschnąć. Drewno bukowe jest wolne od żywicy, co jest jego dużą zaletą: pali się bardzo spokojnie, nie trzaskając, i nie generuje iskier. Polana bukowe długo się żarzą, równomiernie oddając ciepło.
- Dąb – kaloryczność 2100 kWh/mp
Podobnie jak buk, drewno dębowe ma także wysoką kaloryczność. Dąb pali się bardzo powoli, wytwarzając wysoką temperaturę. Ze względu na stosunkowo dużą ilość garbników, podczas spalania wydziela charakterystyczny zapach. Doskonała kaloryczność sprawia, że dąb jest świetnym drewnem kominkowym. Czasami długość spalania drewna nie jest kluczowa: brzoza i sosna rekompensują na przykład nieco niższą kaloryczność przyjemnym zapachem.
- Brzoza – kaloryczność 1900 kWh/mp
Brzoza jest bardzo cenionym, twardym drewnem opałowym o dobrej kaloryczności. Drewno brzozowe jest odporne na wilgoć, co ułatwia jego przechowywanie. Pali się niebieskawym płomieniem, wydzielając przyjemny zapach z olejków eterycznych. Podczas palenia nie występuje strzelanie iskier. Dodatkowym atutem jest możliwość rozpalenia drewna brzozowego kawałkiem kory.
- Jesion – kaloryczność 2100 kWh/mp
Drewno jesionowe o wysokiej kaloryczności idealnie nadaje się do kominka. Generuje nawet więcej ciepła niż brzozowe, spalając się powoli i bez pośpiechu. Żar utrzymuje się długo, dzięki czemu nie trzeba się spieszyć z dokładaniem drewna.
Każde dobre drewno kominkowe, które ma się palić długo i efektywnie, powinno mieć niską wilgotność. Wilgotność poniżej 20% jest podstawowym kryterium przy wyborze drewna do kominka.
