Ten krzew wygląda, jakby stał w ogniu! Polacy masowo sadzą go na żywopłoty
Ktoś, kto szuka taniego i ładnego rozwiązania do ogrodu, w końcu wybierze żywopłot. Rośliny, które tworzą taki żywopłot, są bardziej wytrzymałe niż drewniane ogrodzenia i bardziej ekonomiczne niż murowane konstrukcje. Mają jednak pewne niewielkie minusy: trzeba je regularnie przycinać, a także wykazać się cierpliwością przez kilka lat, zanim roślinna osłona będzie całkowicie gotowa.
- Jak wybrać idealne krzewy na żywopłot?
- Trzmielina oskrzydlona: uroda i pielęgnacja
- Ligustr pospolity: idealny krzew na żywopłoty
- Zastosowanie tui w tworzeniu żywopłotów
Jak wybrać idealne krzewy na żywopłot?
Nie istnieje taki typ rośliny, który zaspokoiłby wszystkie oczekiwania. Aby wybrać odpowiednie krzewy na żywopłot, najpierw warto zadać sobie kilka istotnych pytań:
- Czy zależy wam na szybko rosnących roślinach, które jednak będą wymagały przycinania dwa razy do roku?
- Czy może preferujecie nieco droższy żywopłot, który dobrze się prezentuje po jednym przycięciu rocznie, ale wymaga czasu, aby osiągnąć odpowiednią wysokość?
- A może posiadacie w ogrodzie trudny rodzaj gleby, na której będą rosły jedynie niewymagające krzewy?
- Czy Wasz żywopłot ma pozostać gęsty również zimą, czy może ma tracić liście jesienią?
Trzmielina oskrzydlona: uroda i pielęgnacja
- Pochodzenie i wygląd
Pochodząca z północnej części Chin, Korei, Japonii oraz południowej Syberii trzmielina oskrzydlona (Euonymus alatus) jest rzadkim w naszych rejonach krzewem o powolnym wzroście i szerokiej formie. Może osiągnąć wysokość od 150 cm do 350 cm i podobną szerokość, przyrost roczny wynosi około 10 cm. Na gałęziach widoczne są cztery szerokie korkowe listwy, które zimą są unikalną ozdobą krzewu.
W lecie krzew trzmieliny oskrzydlonej z zielonymi liśćmi nie przyciąga szczególnej uwagi. Sytuacja diametralnie zmienia się jesienią, kiedy liście przybierają zachwycające kolory od jasnoczerwonego, przez różowy, do jasnoliliowego – w zależności od odmiany. Niewiele roślin może dorównać trzmielinie pod tym względem. Nie dziwi więc, że w Stanach Zjednoczonych nazywana jest „płonącym krzewem”.
- Stanowisko i wymagania
Trzmielina oskrzydlona jest wystarczająco odporna na mróz, by przetrwać w naszym klimacie bez zimowej osłony. W naturalnym środowisku rośnie w podszyciu lasów liściastych i mieszanych, w wilgotnych miejscach. Dobrze radzi sobie również w miejscach zacienionych, jednak dla spektakularnego wybarwienia liści potrzebne jest stanowisko słoneczne lub częściowo zacienione. Gleba powinna być odpowiednio wilgotna, ale nie podmokła, żyzna, o pH bliskim neutralnemu.
- Przycinanie
Trzmielina oskrzydlona to gęsty, szeroki krzew, mocno rozgałęziony. Nadaje się do tworzenia żywopłotów formowanych o wysokości 1-2 m i nieformowanych o wysokości 1-3 m. Dobrze znosi przycinanie, należy jednak pamiętać o specyficznej właściwości tego gatunku: roślina nie wytwarza drugiego pędu rocznego z pąków zawiązanych na tegorocznych, wiosennych gałązkach – tzw. pędu świętojańskiego. A to oznacza, że wzrost trzmieliny kończy się w pełni lata.
Żywopłot z trzmieliny oskrzydlonej rośnie wolno i wymaga jedynie jednego przycinania w roku. Biorąc pod uwagę niepowtarzalny efekt kolorystyczny takiej przesłony w okresie jesiennym, warto zdecydować się na ten gatunek na żywopłot i cierpliwie poczekać, aż krzewy urosną.
Ligustr pospolity: idealny krzew na żywopłoty
Ligustr pospolity to nasz rodzime roślina, szeroko stosowana jako ozdobny krzew, często kształtowany w formie żywopłotów. Dorasta do wysokości od 200 do 400 cm oraz ma podobną szerokość. Jest wyjątkowo odporna i łatwa do regeneracji. Doskonale nadaje się na żywopłoty i ma dużą tolerancję na różnorodne warunki stanowiskowe i glebowe.
Ligustr rozwija się bardzo dynamicznie, nawet ponad 100 cm rocznie, co wymaga przycinania dwa razy w sezonie. Roślina łatwo rozmnaża się z sadzonek pędowych, co czyni zakładanie żywopłotu ekonomicznym. Zaniedbany żywopłot z ligustru można, gdy to potrzebne, przywrócić do odpowiedniego stanu poprzez intensywne przycinanie.
Żywopłot z ligustru jest chętnie wybierany przez ptaki jako miejsce do budowy gniazd. Czarne, trujące dla ludzi owoce, są źródłem pożywienia dla ptaszków. Wadą żywopłotu z ligustru są odrosty i rozbudowany system korzeniowy, który może utrudniać wzrost pobliskich roślin. W okresie mroźnych zim ligustr gubi liście i przestaje pełnić funkcję osłony, choć niektóre odmiany lepiej zachowują liście podczas zimowych miesięcy.
Zastosowanie tui w tworzeniu żywopłotów
Thuja zachodnia (Thuja occidentalis) to wiecznie zielone drzewo iglaste występujące w wielu odmianach różniących się formą, wysokością oraz kolorem łusek. Idealnie nadaje się na żywopłoty, oferując całoroczną, zieloną osłonę. Tuję można wykorzystać do żywopłotów nieformowanych o różnych wysokościach – od 0,5 m do 4 m, w zależności od odmiany. Dobrze znosi przycinanie, tworząc gęste, formowane żywopłoty o wysokościach od 0,5 m do 3 m.
Roślina szybko rośnie i już po paru latach osiąga znaczną wysokość. Aby tuja dobrze się rozgałęziała i tworzyła jednolitą, gęstą ścianę, należy ją przycinać dwa razy do roku. Żywotniki sadzi się wyłącznie na dostatecznie wilgotnej, dobrze napowietrzonej glebie. W czasie suszy lub zastoju wody rośliny są podatne na choroby i często całkowicie zamierają.
Żywopłot z tui nie powinien być zbyt mocno przycinany, na przykład w celu nadrobienia zaległości pielęgnacyjnych, ponieważ stare drewno nie zazieleni się – nie wyda nowych pędów. Dlatego istotne jest utrzymanie właściwego rytmu cięcia.