Oto krzew, który w Polsce nazywają „płonącym”. Idealny na żywopłot
Osoba poszukująca niedrogiej i estetycznej osłony do ogrodu prędzej czy później zdecyduje się na żywopłot. Rośliny tworzące formowany żywopłot są trwalsze niż drewniane ściany i tańsze niż mury. Mają jednak pewne drobne wady: wymagają regularnego przycinania i potrzeba kilku lat cierpliwości, aby roślinna osłona była w pełni gotowa.
- Wybór idealnych krzewów na żywopłot
- Trzmielina oskrzydlona – piękno i wymagania
- Ligustr pospolity – idealny na żywopłoty
- Pielęgnacja żywotnika zachodniego: porady i wskazówki
Wybór idealnych krzewów na żywopłot
Nie ma takiego rodzaju rośliny, który spełniałby wszystkie wymagania. Aby zdecydować się na właściwe krzewy na żywopłot, najpierw musisz sobie zadać kilka kluczowych pytań:
- Czy chcecie rośliny szybko rosnące, które jednak będziecie musieli później przycinać dwa razy do roku?
- Czy może wolicie nieco droższy żywopłot, który dobrze wygląda po jednym cięciu na rok, ale na odpowiednią wysokość trzeba będzie trochę poczekać?
- A może macie w ogrodzie trudny rodzaj gleby, na której będą rosły tylko niewymagające krzewy?
- Czy Wasz żywopłot ma być gęsty również zimą, czy może jesienią tracić liście?
Trzmielina oskrzydlona – piękno i wymagania
- Pochodzenie i wygląd
Wywodząca się z północnych regionów Chin, Korei, Japonii oraz południowej Syberii trzmielina oskrzydlona (Euonymus alatus) jest rzadko u nas występującym krzewem o powolnym wzroście i szerokiej formie. Może osiągnąć wysokość od 150 cm do 350 cm i podobną szerokość, przybywając rocznie około 10 cm. Na gałązkach widoczne są cztery szerokie korkowe listwy, które zimą stanowią unikalną ozdobę krzewu.
Latem krzew trzmieliny oskrzydlonej z jego zielonymi liśćmi nie przyciąga zbytnio uwagi. Sytuacja zmienia się drastycznie jesienią, kiedy liście przybierają urzekające barwy od jasnoczerwonego, przez różowy, do jasnoliliowego – w zależności od odmiany. Niewiele roślin może dorównać trzmielinie pod tym względem. Nic dziwnego, że w Stanach Zjednoczonych nazywana jest „płonącym krzewem”.
- Stanowisko i wymagania
Trzmielina oskrzydlona jest wystarczająco odporna na mróz, by przetrwać w naszych warunkach klimatycznych bez zimowej osłony. W naturalnych warunkach występuje w podszyciu lasów liściastych i mieszanych, w wilgotnych miejscach. Dobrze sobie radzi również w miejscach zacienionych, jednak do spektakularnego wybarwienia liści potrzebne jest miejsce słoneczne lub częściowo zacienione. Gleba powinna być odpowiednio wilgotna, ale nie podmokła, żyzna, o odczynie zbliżonym do neutralnego.
- Przycinanie
Trzmielina oskrzydlona jest gęstym, szerokim krzewem, mocno rozgałęzionym. Nadaje się do tworzenia żywopłotów formowanych o wysokości 1-2 m i nieformowanych o wysokości 1-3 m. Dobrze znosi przycinanie, trzeba tylko pamiętać o specyficznej właściwości tego gatunku: roślina nie wytwarza drugiego pędu rocznego z pączków zawiązanych na tegorocznych, wiosennych gałązkach – tzw. pędu świętojańskiego. A to oznacza, że wzrost trzmieliny kończy się w pełni lata.
Żywopłot z trzmieliny oskrzydlonej rośnie wolno i wymaga tylko jednego przycinania. Uwzględniając niepowtarzalny efekt kolorystyczny takiej zasłony w okresie jesiennym, warto zdecydować się na ten gatunek na żywopłot i cierpliwie poczekać, aż krzewy urosną.
Ligustr pospolity – idealny na żywopłoty
Ligustr pospolity to rodzimy gatunek, powszechnie uprawiany jako dekoracyjny krzew, często formowany na żywopłoty. Osiąga wysokość od 200 do 400 cm i podobną szerokość. Jest niezwykle wytrzymały i łatwy do regeneracji. Świetnie nadaje się na żywopłoty i ma dużą tolerancję na różne warunki stanowiskowe i glebowe.
Ligustr rośnie bardzo dynamicznie, nawet ponad 100 cm rocznie, co wymaga przycinania dwukrotnie w sezonie. Roślina łatwo mnoży się z sadzonek pędowych, co sprawia, że zakładanie żywopłotu jest ekonomiczne. Zaniedbany żywopłot z ligustru można, jeśli to konieczne, przywrócić do właściwego stanu przez intensywne cięcie.
Żywopłot z ligustru jest chętnie wybierany przez ptaki jako miejsce do zakładania gniazd. Czarne, toksyczne dla ludzi jagody, stanowią pokarm dla ptaków. Minusem żywopłotu z ligustru są odrosty i rozbudowany system korzeniowy, który może utrudniać rozwój sąsiednich roślin. W czasie mroźnych zim ligustr zrzuca liście i przestaje działać jako osłona, choć niektóre odmiany lepiej zachowują liście w zimowych miesiącach.
Pielęgnacja żywotnika zachodniego: porady i wskazówki
Thuja zachodnia (Thuja occidentalis) jest wiecznie zielonym drzewem iglastym występującym w wielu odmianach różniących się kształtem, wysokością i barwą łusek. Doskonale sprawdza się jako żywopłot, zapewniając całoroczną, zieloną zasłonę. Tuję można wykorzystywać na żywopłoty nieformowane o różnej wysokości – od 0,5 m do 4 m wysokości, w zależności od odmiany. Dobrze znosi przycinanie, tworząc gęste, formowane żywopłoty o wysokości od 0,5 m do 3 m.
Roślina rośnie szybko i już po kilku latach osiąga znaczną wysokość. Aby tuja dobrze się rozgałęziała i tworzyła jednolitą, gęstą ścianę, należy ją przycinać dwa razy w roku. Żywotniki sadzi się wyłącznie na dostatecznie wilgotnej, dobrze napowietrzonej glebie. W czasie suszy lub zastoju wody rośliny są podatne na choroby i często całkowicie zamierają.
Żywopłot z tui nie powinien być zbyt intensywnie przycinany, na przykład w celu nadrobienia zaległości pielęgnacyjnych, ponieważ stare drewno nie zazieleni się – nie wypuści nowych pędów. Dlatego ważne jest zachowanie właściwego rytmu cięcia.