Roślina idealna do ciemnych mieszkań. Przetrwa tam, gdzie inne padają
Rośliny ozdobne do domu i ogrodu cieszą się ogromnym zainteresowaniem, a wśród nich coraz większą popularność zdobywają paprotniki. Są wyjątkowo dekoracyjne przez cały rok, a wiele z nich nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Warto poznać ich gatunki, wymagania oraz możliwości uprawy, aby wybrać odmiany najlepiej pasujące do naszych warunków domowych i ogrodowych.
Paprotnik o wielu obliczach
Paprotnik (Polystichum Roth) to rodzaj obejmujący nawet 500 gatunków. Należy do rodziny narecznicowatych i jest jednym z bardziej zróżnicowanych rodzajów paproci. Rośliny te wyróżniają się przede wszystkim pierzastymi liśćmi, które u wielu gatunków są zimozielone. W zależności od odmiany paprotniki mogą osiągać do 1,5 metra wysokości. W przeciwieństwie do mszaków mają wyraźnie wyodrębnione korzenie, łodygi i liście.
Najbardziej znane i cenione gatunki paprotników to:
- Paprotnik chiński (Polystichum tsus-simense)
Pochodzi z Japonii, Chin i Korei. W uprawie domowej osiąga około 20–30 cm wysokości. Dobrze radzi sobie zarówno w mieszkaniach, jak i na zewnątrz. Często uprawia się go w szkle, gdzie prezentuje się jak roślina epifityczna. Jest łatwy w uprawie i toleruje bardzo ciemne pomieszczenia.
- Paprotnik japoński (Polystichum polyblepharum)
Również pochodzi z Azji. Jest idealny do cienistych ogrodów, gdzie tworzy gęste, dekoracyjne kępy. Dorasta do około 60 cm. Charakteryzuje się intensywnie ciemnozielonymi, błyszczącymi liśćmi.
- Języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium)
Bylina ogrodowa, która świetnie radzi sobie w cieniu i półcieniu. Wyróżnia się jasnozielonymi, pełnymi liśćmi, które nie są pierzaste – to cecha odróżniająca go od większości paprotników. Dorasta do 60 cm.
- Pióropusznik strusi (Matteuccia struthiopteris)
Paproć o efektownym, pierzastym ulistnieniu. Wiosną i latem jest zielona, a jesienią przybiera barwę brunatną. Pomimo efektownego wyglądu nie jest trudna w uprawie. Bardzo dobrze rośnie w cieniu i na wilgotnych stanowiskach.
- Długosz królewski (Osmunda regalis)
Długosz królewski to jeden z najbardziej okazałych paprotników. W naturalnych warunkach dorasta nawet do 150 cm wysokości. W Polsce jest pod ścisłą ochroną, ale można go uprawiać w ogrodach. Preferuje wilgotne, żyzne podłoże i miejsca osłonięte.
Paproć zimozielona – uprawa
Zarówno gatunki zimozielone, jak i te zrzucające liście na zimę, nie mają wygórowanych wymagań. Najlepiej rosną w cieniu – pod koronami wysokich drzew lub przy północnych ścianach budynków. Regularne podlewanie jest kluczowe, szczególnie w czasie suszy.
Gatunki uprawiane w szkle wymagają podwyższonej wilgotności powietrza i stabilnego mikroklimatu. W ogrodzie paprotniki preferują glebę bogatą w składniki odżywcze. Odczyn podłoża powinien być dostosowany do konkretnego gatunku – część roślin woli odczyn obojętny lub zasadowy, a inne rozwijają się najlepiej w glebie kwaśnej. Więcej informacji o uprawie paproci znajdziesz tutaj.
Pielęgnacja paprotników
Podstawą pielęgnacji jest regularne podlewanie, szczególnie w okresach upałów. Część gatunków, zwłaszcza tych pochodzących z cieplejszych stref klimatycznych, wymaga zimowego okrywania. Nie trzeba stosować agrowłókniny – wystarczy okrycie z kory lub gałązek świerkowych.
Aby wspomóc wzrost roślin, warto stosować specjalne nawozy do paproci, najlepiej wczesną wiosną. W tym samym czasie wykonuje się cięcie sanitarne, usuwając uszkodzone, przemarznięte i suche liście. Pozwala to roślinie wypuścić zdrowe, nowe przyrosty.