Nie każda roślina doniczkowa jest taka kapryśna. Ta zaskakuje nawet najbardziej doświadczonych ogrodników
Chińska róża urzeka swoimi kolorowymi kwiatami i egzotycznym wdziękiem, lecz jej hodowla może być trudna nawet dla zaawansowanych entuzjastów roślin. Potrzebuje właściwego miejsca, systematycznej troski oraz ochrony przed chorobami, aby mogła obficie kwitnąć przez długi czas. Chociaż wokół niej istnieje wiele mitów, warto dowiedzieć się, jak właściwie się nią zajmować. Dowiedz się, jak sprawić, aby twoja chińska róża stała się ozdobą mieszkania lub ogrodu.
- Róża chińska: od przesądów do symbolu narodowego
- Pielęgnacja i cechy chińskiej róży
- Róża chińska: charakterystyka i pielęgnacja
- Rozmnażanie róży chińskiej krok po kroku
- Pielęgnacja i uprawa róży chińskiej w domu
- Pielęgnacja i nawożenie róży chińskiej
Róża chińska: od przesądów do symbolu narodowego
Chińska róża (Ketmia syryjska, Hibiscus rosa, rosa sinensis) to roślina z rodziny ślazowatych. W ogrodach w Chinach często używana jest do tworzenia ciernistych żywopłotów. Do Europy trafiła w 1713 roku wraz z kolekcjonerami roślin. W regionach o łagodniejszym klimacie, chińska róża jest hodowana w ogrodach jako krzew zimozielony, a w chłodniejszych krajach – jako roślina doniczkowa w pomieszczeniach, choć jej uprawa nie jest prosta.
Przez pewien czas Hibiscus rosa nie miała dobrej reputacji – powstało wiele przesądów na jej temat i ludzie niechętnie trzymali ją w domach. Chińska róża została uznana za roślinę przynoszącą pecha, wywołującą choroby (w tym raka), a nawet za trującą. Najwięcej przeciwników miała w latach 60. XX wieku, mimo że te przesądy nie znalazły potwierdzenia w badaniach naukowych. Przekonanie o tym, że rosa sinensis powoduje choroby, było właściwie wynikiem przypadku. W holu jednego szpitala umieszczono hibiskusa – roślina była imponująca i obficie kwitnąca. Wiele osób, zauroczonych jej pięknem, zrywało gałązki, chcąc uprawiać ją w doniczce, niszcząc tym samym roślinę. Aby temu zapobiec, przy róży chińskiej ustawiono tabliczkę „Roślina szkodliwa dla zdrowia!”. W ten sposób róża chińska została ocalona, ale zaczęły krążyć przesądy o chorobach, które rzekomo wywołuje.
Na przekór tym negatywnym poglądom, kwiat hibiskusa jest narodowym symbolem Korei Południowej i zdobi nawet tamtejsze banknoty. Chińska róża widnieje również w herbie Hawajów, a Malezyjczycy, nie wierząc w przesądy, chętnie uprawiają ją w domach na parapetach lub w ogrodach (szczególnie piękna jest ketmia syryjska, znana jako hibiskus ogrodowy). Może zainteresują cię także róże okrywowe? Więcej informacji o nich znajdziesz w tym artykule.
Chińska róża wyróżnia się pięknymi, błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi, ale jej główną ozdobą są kwiaty o żywych kolorach. Roślina zazwyczaj zaczyna kwitnąć na przełomie marca i kwietnia (niektóre odmiany kwitną już w lutym) i kwitnie zwykle do przełomu sierpnia i września (są także odmiany, które kończą kwitnienie w październiku). Zdarzają się egzemplarze kwitnące przez cały rok. Im roślina większa i lepiej pielęgnowana, tym więcej kwiatów na niej pojawia się.
Pielęgnacja i cechy chińskiej róży
Kwiaty hibiskusa są imponujące, niektóre warianty mogą pochwalić się nawet egzemplarzami sięgającymi 25 cm, choć zazwyczaj – kiedy są hodowane w doniczce na parapecie – osiągają od 5 do 10 cm. Warianty z pojedynczymi kwiatami mają pięć płatków korony, jednak można też spotkać odmiany z kwiatami pełnymi lub półpełnymi. Barwa hibiskusa zależy od odmiany, podobnie jak kształt płatków – kwiaty mogą mieć brzegi całobrzegie, faliste, ząbkowane lub postrzępione.
Charakterystyczną cechą kwiatów hibiskusa jest struktura słupka i pręcików, ponieważ są one ze sobą zrośnięte i umieszczone na wydłużonej szyjce, która znacznie wystaje poza płatki korony. Hibiskus ma kwiaty, które rosną pojedynczo na kilku centymetrowych szypułkach; kilka z nich jest skupionych na wierzchołkowych częściach młodych przyrostów. Niestety, w doniczce kwiaty zazwyczaj kwitną jeden dzień (kilkanaście godzin), a następnie opadają. Wiele osób zastanawia się, jak dbać o hibiskusa, ponieważ jest to roślina bardzo wrażliwa na przestawianie, przeciągi i zmiany temperatury, co ma miejsce zarówno przy jej uprawie w doniczce, jak i w ogrodzie (m.in. ketmia syryjska). Wszelkie niekorzystne warunki dla tej rośliny powodują opadanie kwiatów i pąków – dlatego właśnie po zakupie i przyniesieniu jej do domu czy posadzeniu w ogrodzie często traci kwiaty. Jest także bardzo podatna na choroby. Sprawdź również nasz artykuł, w którym znajdziesz przepisy na nalewkę z dzikiej róży.
Róża chińska: charakterystyka i pielęgnacja
Chińska róża ma krzaczastą formę, a jej łodygi mogą rosnąć rocznie do 50 cm (chociaż uprawiana na parapecie rzadko osiąga tak duży wzrost). Liście róży chińskiej mają dość długie ogonki, romboidalne blaszki, u nasady są całe, a dalej ząbkowane, osiągając kilkanaście centymetrów. Górna strona liści jest ciemnozielona i błyszcząca, podczas gdy dolna strona jest jaśniejsza i matowa. W ciągu roku chińska róża stopniowo gubi wszystkie liście, które są zastępowane nowymi.
Młode łodygi są zielone, a starsze stopniowo drewnieją i pokrywają się szaro-brązową korą, ponieważ hibiscus rosa ma tendencję do tworzenia pnia. Aby uzyskać drzewiastą formę, należy odpowiednio kształtować i przycinać krzewiaste formy.
Rozmnażanie róży chińskiej krok po kroku
W warunkach domowych lub w ogrodzie róża chińska rozwija się znakomicie, a jej rozmnażanie jest dość łatwe. Roślina ta rozmnaża się za pomocą sadzonek wierzchołkowych, które należy pobierać w miesiącach maj-czerwiec, a następnie ukorzeniać w temperaturze 24 – 26 st. C w wilgotnym podłożu, przy wysokiej wilgotności powietrza. Sadzonki można ukorzeniać w wodzie, chociaż łatwiejsze jest to w piasku lub mieszance piasku i podłoża, po wcześniejszym zanurzeniu w ukorzeniaczu. Proces ukorzeniania można przyspieszyć, przykrywając naczynie z sadzonkami słojem lub folią (nie powinna dotykać rośliny). Po około 3 – 4 tygodniach róża chińska wypuszcza nowe liście i pędy, co oznacza, że można ją przesadzić do doniczki z dedykowanym podłożem.
Pielęgnacja i uprawa róży chińskiej w domu
Chociaż rozmnażanie róży chińskiej nie jest trudne, jej pielęgnacja wymaga zrozumienia preferencji tej rośliny. Niezależnie, czy uprawiamy ją w doniczce, czy w ogrodzie, znajomość zasad jej pielęgnacji jest kluczowa, aby kwitła obficie i była odporna na choroby. Róża chińska potrzebuje przestrzeni i odpowiedniego oświetlenia. Młode rośliny nie powinny być wystawiane na pełne słońce, ale kwitnące egzemplarze już tak. Oświetlenie powinno być jednak rozproszone, ponieważ intensywne promienie słoneczne padające na roślinę w doniczce mogą prowadzić do poparzeń liści. Dlatego najlepiej uprawiać różę chińską na oknie południowym, ale zasłoniętym przed słońcem, na przykład firanką. Jeśli interesuje cię również uprawa bergenii w ogrodzie, wskazówki znajdziesz w tym artykule.
W okresie letnim róża chińska dobrze rozwija się w doniczce umieszczonej w zacisznym miejscu lub w ogrodzie (szczególnie ketmia syryjska), natomiast zimą wymaga jasnych miejsc i temperatury od 12 do 15 stopni Celsjusza (dzięki czemu lepiej zakwitnie w przyszłym roku). Jeśli jest zbyt ciepło, liście zaczynają żółknąć i odpadają. Roślina doskonale nadaje się również do uprawy w ogrodzie zimowym i oranżerii, co pokazuje, że przesądy na jej temat wyrządziły wiele szkody, pozbawiając wiele osób możliwości cieszenia się jej pięknem w domu.
Róża chińska potrzebuje obfitego podlewania i zraszania wodą w letnich miesiącach (nawet 2-3 razy w tygodniu przy wysokich temperaturach), natomiast zimą wystarczy raz w tygodniu. Zakurzone liście róży warto przecierać miękką, wilgotną szmatką, unikając używania środków nabłyszczających. Młode liście i kwiaty szczególnie źle reagują na chemikalia, co prowadzi do ich brązowienia i opadania.
Warto również zadbać o odpowiednie podłoże do uprawy rośliny - najlepsze jest żyzne i próchnicze (np. uniwersalne podłoże dla roślin doniczkowych). Róża chińska nie przepada za przesadzaniem, dobrze rośnie w nieco przyciasnej doniczce. Młodsze rośliny przesadzamy częściej, starsze rzadziej. Podczas przesadzania młodym roślinom skracamy wierzchołki pędów, aby się rozkrzewiły. Starsze przycinamy mocno w celu nadania kształtu. Róża chińska powinna być przesadzana jesienią, po kwitnieniu, lub wczesną wiosną, przed rozpoczęciem kwitnienia.
W ogrodzie, na przykład ketmia syryjska, najlepiej rośnie w próchniczym, przepuszczalnym podłożu, choć toleruje także lekko wapienną ziemię. Pielęgnacja róży chińskiej w warunkach ogrodowych wymaga okrywania jej na zimę. Przeczytaj również nasz artykuł: Próchnica gleby krok po kroku.
Niestety, róża chińska jest bardzo podatna na ataki szkodników – szczególnie często jest narażona na przędziorki. Na liściach pojawiają się wówczas liczne odbarwione plamki, a cała blaszka stopniowo przybiera żółtawo-brunatny kolor; liście wysychają i opadają. Na dolnej stronie liści widoczne są ledwo dostrzegalne gołym okiem, ruchliwe, zielonkawożółte lub pomarańczowo-czerwone pajęczaki, o długości około 0,5 mm. Dodatkowo, róża chińska może być niszczona przez wciornastki. Wówczas na liściach pojawiają się drobne, srebrzysto-żółtawe plamki, stopniowo pokrywające blaszki wzdłuż głównych nerwów. Silnie zaatakowane liście żółkną i opadają. Od spodu liści widoczne są blado-żółtawe lub ciemnobrunatne, wysmukłe owady, bardzo ruchliwe, o długości do 1,5 mm.
Pielęgnacja i nawożenie róży chińskiej
Gdy mówimy o pielęgnacji róży chińskiej, nie możemy pominąć kwestii odpowiedniego nawożenia. Do tego celu stosujemy małe ilości płynnych nawozów uniwersalnych przeznaczonych dla roślin doniczkowych, a w czasie, gdy tworzą się pąki kwiatowe oraz podczas kwitnienia – nawozy dedykowane roślinom kwitnącym. Rośliny nie powinny być nawożone zimą (podczas okresu spoczynku) ani w kilka tygodni po przesadzeniu; najlepiej dostarczać im nawozów od marca do sierpnia, raz tygodniowo, w pełnej dawce. Dzięki temu róża chińska będzie zachwycać nas swoim urokiem, a mimo że istnieją pewne negatywne przesądy na jej temat, jej popularność będzie wzrastać. Hodowla róży chińskiej jest warta wszelkich starań.