Anturium

Anturium - opis, zdjęcia, wymagania, uprawa, ciekawostki

Roślina, która słynie z charakterystycznego kolbowatego kwiatu z liściem u nasady. Pochwa kwiatostanowa często bywa brana za kielich kwiatu. Jest to bardzo dekoracyjna roślina. Doskonale nadaje się na bukiety, umieszczona w doniczce, nada też egzotycznego charakteru wnętrzom.

Opis i popularne odmiany

Anturium to rodzaj obejmujący dość dużą liczbę gatunków. Należy do rodziny obrazkowate, która jest też znana z wielu innych doniczkowych roślin ozdobnych t.j. skrzydłokwiat, monstery czy kalie. Rośliny te są wieloletnie i wiecznie zielone. Dziko rosną w lasach równikowych Ameryki Środkowej i Południowej. Najpopularniejsze gatunki uprawiane w warunkach domowych to:

• Anturium powabne – liście ciemnozielone, o wydłużonej formie serca, z jasno wybarwionymi nerwami, które tworzą piękną mozaikę. Kwiat żółtawy, niepozorny. Roślina ma pokrój kępiasty, wzniesiony, dorasta do 90 cm. Dziko rośnie w lasach tropikalnych. Bywa mylona z Anthurium clarinervum, o podobnych, ale bardziej okrągłych liściach.
• Anturium Scherzera – roślina o charakterystycznych, czerwonych pochwach kwiatostanowych i pomarańczowych kolbach kwiatowych. Liście podłużne, mięsiste. W naturze występuje jako epifit (korzysta z podpory innych roślin) w górskich lasach Kostaryki. W domu nadaje się do uprawy hydroponicznej, ale wymaga dużo wilgoci w powietrzu i stałej temperatury.
• Anturium Andrego – epifit, którego pochwy kwiatostanowe mogą mieć różne kolory (zależnie od odmiany). Pochodzi z lasów tropikalnych Kolumbii i Ekwadoru, ale jest chętnie uprawiana w domach na całym świecie.

Na potrzeby uprawy w doniczce stworzono liczne odmiany hybrydowe o ciekawych cechach. Niektóre z nich to:

• „White champion” – o białej pochwie i ciemnozielonych liściach. Wygląda subtelnie i wytwornie dlatego chętnie wybiera się go do eleganckich wnętrz, ozdoby ołtarzy w kościołach, zwłaszcza w czasie uroczystości ślubnych.
• „Pico Bello” – niewielka, wydłużona, biała pochwa i ciemniejszy kwiatostan. Liście soczyście zielone.
• „Acropolis” – kremowy kwiatostan i szeroka, biała, pomarszczona pochwa. Liście szerokie, na wydłużonych, pionowych łodygach.
• „Otazu” – pochwa bordowa, szeroka, z żółtym kwiatostanem. Liście nieco wydłużone.
• „Pistace” – pochwa w kolorze jasnozielonym.
• „Black Queen” – czarna pochwa, kolba kwiatowa zielona.

Jak to bywa z hybrydami co jakiś czas na rynku pojawiają się nowe. Najlepiej więc po prostu śledzić czy nie pojawiła się jakaś ciekawa odmiana, którą warto mieć w domu.

Uprawa w doniczce

Uprawa anturium sprowadza się do pewnych wspólnych, podstawowych zasad. Zaopatrując się w konkretne odmiany doniczkowe warto jednak sprawdzić czy nie mają dodatkowych specyficznych wymagań.

Anturium, jako roślina wywodząca się z lasów tropikalnych, lubi światło słoneczne, ale rozproszone. Dobrze będzie postawić je w pobliżu okna, ale nie na samym parapecie. Zwłaszcza jeżeli okno jest skierowane na południe i późną wiosną oraz latem mogłoby tu za bardzo przygrzewać słońce.

Równie ważne jest zapewnienie roślinie odpowiedniej wilgotności powietrza. Nawilżać możemy przez wycieranie liści z kurzu, opryskiwanie wodą. Można też użyć nawilżacza powietrza, żeby stworzyć bardziej tropikalne warunki w pomieszczeniu. W okresie wegetacji temperatura w pokoju powinna wynosić od 19 do 23 stopni. Kiedy roślina zimuje trzeba jej zapewnić nieco niższą temperaturę. Optymalna to ok. 15 stopni.

Gleba powinna być kwaśna, z dużym udziałem torfowej i dodatkiem kwiatowej, a także piasku i ziemi liściowej lub kory. Na dno doniczki zawsze sypiemy warstwę drenażu.

Roślina ma zróżnicowane wymagania jeżeli chodzi o podlewanie. Latem anturium podlewamy dość często. W okresie wzrostu korzenie potrzebują stale nawilżonej ziemi. Zimą wystarczy uzupełnić wodę gdy ziemia podeschnie. W każdym przypadku woda powinna być odstana, można też użyć deszczówki. W każdym razie nie może być twarda ani z dużą zawartością wapnia. Nie można dopuścić do zalegania wody w doniczce.

W okresie wzmożonego wzrostu (kwiecień-sierpień) warto odżywić anturium płynnym nawozem. Może to być naturalny biohumus lub nawóz dla roślin doniczkowych. W wyżej wymienionym okresie wystarczy nawozić roślinę co dwa tygodnie.

W naszych warunkach klimatycznych nie da się anturium trzymać w ogrodzie przez cały rok. Jeżeli jednak chcemy ozdobić nasz ogródek egzotycznymi roślinami, to można wynieść anturium w doniczce. Zasady pielęgnacji są te same co dla uprawy w domu.

Przesadzanie i rozmnażanie

Pielęgnacja anturium powinna obejmować przesadzanie co jakiś czas (2-3 lata) do nowej doniczki. Przeprowadza się je wczesną wiosną, przed okresem intensywnego wzrostu. Kolejną doniczkę szykujemy tak jak poprzednią (wskazówki co do gleby i drenażu – patrz wyżej). Przed przesadzeniem trzeba otrząsnąć korzenie ze starego substratu, a po wsadzeniu na nowe miejsce obficie podlać.

Anturium rozmnaża się najczęściej przez podział. Korzenie rozdzielamy ostrym, zdezynfekowanym nożem. Można też oddzielić pędy boczne od reszty rośliny. Najlepiej przeprowadzać rozmnażanie w czasie przesadzania rośliny. Wtedy po prostu rozdzielamy ostrożnie korzenie i poszczególne części wkładamy do osobnych doniczek.

Istnieje możliwość wyhodowania anturium z nasion, ale jest to mało ekonomiczna metoda. Nasiona nie dają pewności, że roślina będzie miała pożądane cechy. Jeżeli wykorzystamy nasiona mieszańców, to trudno przewidzieć rezultaty. Poza tym zbyt długo przetrzymywane nasiona mogą nie zakiełkować.

Anturium jest rośliną dwupłciową, w naturze zapylaną przez owady. Trzeba więc przeprowadzić zapylanie za pomocą szczoteczki lub pędzelka. Jeżeli się uda, to po pół roku do roku mamy jagody, z których pozyskamy nasiona. Po oczyszczeniu nadmanganianem potasu sadzi się je w płytkim pojemniku z drenażem. Ziemia taka jak do uprawy dorosłych roślin lub specjalna do nasion i rozsady. Następnie należy przykryć folią lub szkłem i odstawić w ciepłe miejsce. Pielęgnacja dojrzewających sadzonek to osobna sztuka. Jeżeli naprawdę chcemy się tym zająć, to najlepiej przeczytać specjalistyczny poradnik na ten temat.

Kompozycje z anturium

Anturium to przede wszystkim roślina o dużych walorach dekoracyjnych. Można użyć rośliny doniczkowej razem z innymi okazami do stworzenia domowej dżungli. Tu przyda się połączenie kilku roślin z rodziny obrazkowatych, zwłaszcza obowiązkowej monstery. Warto upiększyć pomieszczenie również rośliną o wiszących pędach np. Peperomia prostrata, draceną oraz fikusem. Nawet w towarzystwie wielu egzotycznych roślin anturium będzie się wyróżniać swoimi wyrazistymi kolorami.

W przypadku kwiatów ciętych nadaje się do tworzenia okazałych, bardzo eleganckich bukietów. Tu dużo zależy od koloru pochwy kwiatostanowej i liści. Białe odmiany zwykle przystraja się białymi kwiatkami lub kontrastującymi np. czerwonymi różami. Oprócz kwiatów głównym walorem tych kompozycji jest duża ilość dekoracyjnych liści. Będą to liście anturium, zwykle łączone z paprociami, liśćmi palmowymi lub długimi liśćmi ozdobnych traw. Kwiaty łączone w bukietach z anturium powinny być drobne. Mogą to być małe różyczki, gipsówka, drobne odmiany goździków, astrów itp. Anturium jest na tyle dekoracyjne, że można zebrać w bukiet kilka kwiatów z liśćmi i tylko przyozdobić je gipsówką lub drobniejszymi liśćmi.

Dodatkowe informacje i ciekawostki

Ważnym faktem na temat anturium jest to, że jest ono rośliną lekko trującą. Jeżeli w domu są ciekawskie maluchy lub koty lubiące obgryzać liście, to trzeba je ustawić w bezpiecznym miejscu. Substancją trującą jest szczawian wapnia, występujący w liściach i pędach. Po zjedzeniu może powodować opuchliznę warg, języka i gardła. Niektórzy reagują też alergicznie na zetknięcie skóry z sokiem tej rośliny. Z drugiej strony anturium, jak jego kuzyni z rodziny obrazkowych, mają zdolność pochłaniania toksyn i oczyszczania powietrza. Jeżeli będziemy się trzymać z dala od jego soku, to może być pożyteczne. Przesadzanie, a zwłaszcza rozmnażanie przez podział, najlepiej wykonywać w rękawicach.

Inną zaletą rośliny jest to, że kwitnie przez cały rok. Będzie kolorowy i świeży nawet wtedy, kiedy inne rośliny w domu dawno przekwitną.