Kaktusy

Kaktusy - gatunki, występowanie, wymagania, uprawa, ciekawostki

Największy urok w hodowli kaktusów wynika z ich różnorodności. Mamy do wyboru różne rodzaje, jak kaktusy małe, duże, kolumnowe, kaktusy kwitnące, różniące się kształtem i kolorem pędu. Kaktusy tworzą też piękne kompozycje kwiatowe posadzone razem w płytkiej donicy. Kojarzą się z pustynią i dzięki nim, można stworzyć mały, egzotyczny skalniak w mieszkaniu. Poznaj najciekawsze rodzaje kaktusów i dowiedz się jak je uprawiać i pielęgnować w domu.

Kaktusy - rodzaje i gatunki

Kaktus - co to za roślina?

Kaktusy przystosowały się do życie w warunkach ubogich w wodę. Dlatego też nauczyły się gromadzić wodę i składniki odżywcze w liściach lub łodydze. Mają one spowolniony metabolizm, tak aby jak najdłużej przetrwać okres suszy. Rosną wolno i oszczędzają wodę. Potrafią nawet gromadzić dwutlenek węgla i przerabiać go na wodę.

Występują one głównie na terenach suchych i gorących, jak pustynie, półpustynie, sawanny i lasy tropikalne. Niektóre sukulenty można znaleźć także w strefie umiarkowanej. Natomiast kaktusy, będące podgrupą sukulentów, nie występują w strefach umiarkowanych i chłodnych. Kaktusy pochodzą z Ameryki, natomiast niektóre gatunki zadomowiły się w Afryce, na Madagaskarze, Sri Lance i na Komorach, gdzie prawdopodobnie zostały przeniesione przez ptaki. Kaktusy zostały przez ludzi rozprzestrzenione na wszystkie kontynenty, gdzie głównie funkcjonują jako rośliny doniczkowe. Natomiast w Australii i Afryce, przeniesione tam opuncje stały się groźnym gatunkiem inwazyjnym i pospolitym chwastem trudnym do zwalczenia, gdyż roślina ta nie ma naturalnych wrogów. Opuncje zadomowiły się również w basenie Morza Śródziemnego.

Kaktusy i sukulenty są często mylone lub uważane za to samo. Utarło się też przekonanie, że kaktusy mają kolce, a sukulenty nie. Nie jest to jednak do końca prawda. Kaktusy wchodzą w skład rodziny sukulentów. Sukulenty dzielą się na dwa rodzaje: przechowujące wodę w liściach i pniu. Kaktusy gromadzą wodę w pniu. Zielony pień przejął funkcje fotosyntezy, a ich liście przekształciły się w kolce, aby chronić się przed szkodnikami i zwierzętami. Pękata, pełna wody i składników odżywczych łodyga kaktusa mogłaby stać się kąskiem dla zwierząt i ptaków. Dlatego kaktusy wytworzyły kolce i trucizny. Dodatkową cechą odróżniającą kaktusy od sukulentów są areole. Są to skrócone pędy z wiązką przewodzącą, które posiadają tylko kaktusy. Z areoli wyrastają kolce, pędy, owoce i kwiaty.

Najciekawsze gatunki i rodzaje kaktusów do uprawy w doniczce, w domu lub na balkonie

Kaktusy są chętnie uprawiane jako domowe rośliny doniczkowe. Istnieją nawet kolekcjonerzy kaktusów, którzy zbierają kaktusy małe, duże, kwitnące, tworząc kolekcje ciekawych okazów. Niestety popularność kaktusów jako rośliny domowe, spowodował ich niekontrolowany zbiór i niszczenie naturalnych siedlisk tych roślin. Dlatego też obecnie wiele gatunków jest zagrożonych i objęte są ochroną gatunkową.

Kaktusy uprawiane w domu nie osiągają takich rozmiarów jak w naturze. Duże kaktusy kolumnowe, rosnące na amerykańskich pustyniach, mogą osiągnąć nawet 20 metrów wysokości. W domu kaktusy kolumnowe mogą dorosnąć do kilkudziesięciu centymetrów i to po wielu latach odpowiedniej pielęgnacji.

Istnieje ogromna ilość gatunków i odmian kaktusów przeznaczonych do hodowli jako kwiaty doniczkowe. Kaktusy kolumnowe rosną pionowo w górę. Są włochate lub zaopatrzone w mocne kolce. W warunkach domowych prawie nigdy nie kwitną. Mamy jednak liczne gatunki kwitnące o różnych kształtach.

Uprawa i pielęgnacja kaktusów - podlewanie, doniczki, ziemia

Hodowla kaktusów w naszym klimacie - w domu, w ogrodzie, na balkonie

Niektóre sukulenty rosną w klimacie umiarkowanym, dlatego też sadzimy je w ogrodzie, głównie na skalniakach. Do najpopularniejszych należą rozchodniki i rojniki. Jednak kaktusy są przystosowane do warunków ciepłych. Dlatego też możemy je hodować wyłącznie w domu, jako rośliny doniczkowe.

Czy w naszym klimacie możliwa jest hodowla kaktusów w ogrodzie? Otóż, tak. Na skalniaku, w przepuszczalnej glebie, możemy posadzić kwitnące opuncje, które są mrozodoprne. Na zimę opuncje pozbywają się wody, kurczą się i zasychają. Warto na ten czas nakryć je folią i włókniną. Trzeba to jednak tak zarobić, aby opuncje miały dostęp powietrza oraz aby przez folię nie przeciekała woda z opadów i śniegu. Namoczone opuncje mogą zgnić.

Czy kaktusy można uprawiać na balkonie? Specjaliści twierdzą, że w naszym klimacie wszystkie rośliny domowe możemy na lato wynieść na balkon. Kaktusy świetnie dadzą sobie radę na balkonie słonecznym, południowym. Jesienią zabieramy je do pomieszczenia. Najlepiej, aby odbywały okres spoczynku w temperaturze od 10 do 20 stopni.

Europejczycy zainteresowali się kaktusami już po odkryciach geograficznych. Jednak zaczęto je sprowadzać jako rośliny domowe dopiero w XIX wieku. W XX wieku popularność i uprawa kaktusów nabrała cech masowych. W związku z pozyskiwaniem kaktusów z natury, zdewastowano wiele naturalnych środowisk tej rośliny. Dlatego też w 1973 roku podpisano konwencję, która zabroniła pozyskiwania zagrożonych roślin z naturalnego środowiska.

Uprawa kaktusów w domu - wymagania i pielęgnacja

Uprawa kaktusów uchodzi za szczególnie łatwą. Podlewanie tych roślin jest umiarkowane, dlatego też nic się nie stanie jeśli o nich zapomnimy. Jednak hodowla kaktusów w doniczce to nie tylko podlewanie. Należy dokładnie zapoznać się z wymaganiami danego gatunku, gdyż poszczególne gatunki kaktusów różnią się co to rodzaju podłoża i pH gleby. Na przykład, kaktusy rosnące na skałach będą wymagały ziemi z zawartością wapnia. Domowe kaktusy najlepiej sadzimy w specjalnej mieszance podłoża dla kaktusów.

Pielęgnacja kaktusów polega przede wszystkim na umiarkowanym podlewaniu. Bardzo łatwo można je zalać, co powoduje gnicie korzeni. Możemy wówczas zaobserwować ciemne plamy i gąbczastą fakturę. Natomiast jeśli kaktusom brakuje wody, pojawią się wgłębienia i marszczenie. Zimą kaktusy przechodzą w stan spoczynku i wtedy nie należy ich podlewać. W okresie wegetacji roślina wymaga nawożenia, mieszankami przeznaczonymi dla kaktusów. Zaprzestajemy nawożenia na zimę.

Wymagania kaktusów uprawianych w doniczce:

• stanowisko słoneczne i dobrze oświetlone,
• podłoże przepuszczalne,
• dobra cyrkulacja powietrza.
• stała temperatura od 20 do 40 stopni w okresie wzrostu,
• niska wilgotność powietrza,
• nie wymagają przycinania.

Doniczki do kaktusów muszą mieć otwór w dnie, aby nadmiar wody mógł odpłynąć. Dla kaktusów najelepsze są doniczki plastikowe lub blaszane, gdyż bardziej zatrzymują wilgoć. Porowate doniczki gliniane sprawiają, że woda i zawarte w niej składniki mineralne szybciej odparowują. Kaktusy mają mały system korzeniowy, dlatego też doniczki mogą być małe. Roślinę przesadzamy dopiero gdy przerośnie doniczkę. Pięknie wyglądają małe kaktusy posadzone razem w większej, płaskiej doniczce. Warto jednak pamiętać, aby dobierać rośliny o podobnych wymaganiach uprawowych.

Kaktusy wymagają okresu spoczynku, który trwa od jesieni do wiosny. W tym czasie roślin nie podlewamy i zapewniamy mi dobrze oświetlone miejsce o temperaturze poniżej 20 stopni. Temperatura nie może też spaść poniżej 0 stopni. W tym czasie roślina odpoczywa. W tym okresie zawiązują się także pąki kwiatowe. Prawidłowa pielęgnacja w tym okresie sprawi, że uzyskamy piękne, kwitnące kaktusy w sezonie.

Kaktusy należą do rodziny sukulentów a ich charakterystyczną cechą jest gromadzenie wody w pniu i tworzenie kolcy. W klimacie umiarkowanym można je hodować tylko jako kwiaty domowe. Kaktus to roślina łatwa w uprawie, należy jednak poznać wymagania glebowe poszczególnych gatunków.

Różne kolorowe rośliny ozdobne pojawiają się w wielu domach. Ich najważniejszym zadaniem jest wniesienie do wnętrz ciepła. Nie zawsze jednak udaje znaleźć się czas na ich pielęgnację. W takiej sytuacji warto postawić na okazy, które nie wymagają skomplikowanych i częstych zabiegów. Tymi roślinami są oczywiście ozdobne kaktusy doniczkowe.

Kaktusy domowe – charakterystyka, wymagania i uprawa

Kaktus to roślina wchodząca w skład rodziny sukulentów. Jego naturalne środowisko to obszary obu ameryk. Te gruboszowate odznaczają się pewną charakterystyczną cechą. Jest nią zdolnością magazynowania wody. Odpowiadają za to specjalnie przekształcone pędy. Kaktusy doniczkowe ze względu na kształt części nadziemnej dzieli się na kuliste, kolumnowe oraz walcowate. Te rośliny są zazwyczaj gęsto pokryte cierniami. W zależności od odmiany, przybierają rozmaite formy. Mogą być pnące, płożące, rozgałęzione lub nie.

Hodowla kaktusów w domu nie sprawia wielu trudności. Wystarczy tylko spełnić pewne wymagania, nie ma ich zbyt dużo. Na pierwszy plan wysuwa się odpowiednie stanowisko. Musi być dobrze nasłonecznione. Zatem najlepsze będą parapety znajdujące się na południowej stronie domu.

Kaktusy domowe najlepiej rozwijają się w glebie przepuszczalnej o lekko kwaśnym odczynie. Powinna być też bogata w próchnicę. Doniczka, w której znajduje się kaktus może być nieco ciasna.

By móc podziwiać kwiat kaktusa, roślinie potrzebne jest podlewanie. Trzeba jednak pamiętać, że te sukulenty nie mogą mieć stale mokrego podłoża. Wodę dostarcza się w małych ilościach w sporych odstępach czasu. W lecie podlewanie można przeprowadzać dwa rasy w tygodniu. W okresie zimowym trzeba zaprzestać nawadniania. Dodatkowo kaktusy doniczkowe będą wymagały przebywania w niższej temperaturze. Podlewanie można wznowić w marcu bądź kwietniu.

Nawożenie jest w zasadzie ostatnim ważnym zabiegiem. By hodowla kaktusów w domu się powiodła należy zaopatrzyć się w nawóz dla sukulentów. Zasila się nim wyłącznie rośliny rosnące dłużej niż trzy lata. Nawożenie przeprowadza się dwa razy do roku. W okresie od czerwca do września.

Po powyższym opisie widać, że uprawa kaktusów nie jest skomplikowana.

Kaktus – ciekawe gatunki

Przyszedł czas by wymienić ciekawe kaktusy doniczkowe. Pierwszym z nich będzie odmiana zwana koryfanta. Są to rośliny kolorowe, szczególnie podczas kwitnienia. Można uważać je za miniaturki, bowiem osiągają około piętnastu centymetrów wysokości. Kwiat kaktusa koryfanta przybiera kolor żółty. Choć trzeba dodać, że spotyka się również barwy czerwone. Uprawa tego sukulenta nie sprawia najmniejszych trudności. Dlatego też jest tak popularny.

Kolejne ozdobne kaktusy domowe to opuncje drobnokolczaste. Nie są to kaktusy duże, mogą dorastać do sześćdziesięciu centymetrów wysokości. Mają bardzo oryginalną łodygę. Składa się z płaskich, członowatych elementów. Na nich rozwijają się liczne kępki jasnych i drobnych cierni. Można, więc śmiało stwierdzić, że opuncje są kolorowe. Podobnie jak inne kaktusy domowe, opuncja ma bardzo małe wymagania. Jest odporna na przesuszenie, lubi nasłonecznione stanowisko. Częste podlewanie nie jest konieczne.

Istnieją jeszcze inne kaktusy miniaturki. Są to na przykład odmiany o nazwie echinopsis Eyries. Hodowla tych kaktusów w domu nie zabiera wiele miejsca. Rośliny osiągają do pięćdziesięciu centymetrów wysokości. Ten kaktus zazwyczaj przybiera kulisty lub cylindryczny kształt. Wytwarza silnie żebrowane pędy. Lejkowate kwiaty są kolorowe i wyrastają z boków pędów. Gdy kwiat kaktusa się pojawi, utrzymuje się przez kilka dni. Echinopsisy mają standardowe wymagania, takie jak inne kaktusy.

Kaktusy duże

Miniaturki już za nami, teraz czas na kaktusy duże. Pierwszym z nich będzie echinokaktus Grusona. Ten sukulent osiąga od osiemdziesięciu do stu centymetrów wysokości. Jego uprawa najlepiej się udaje na glebach przepuszczalnych, piaszczysto-gliniastych. Opisywany kaktus ma okrągły, regularny kształt. Wytwarza długie, złociste ciernie. Echinokaktus zakwita dopiero po kilki latach uprawy. Gdy się tak dzieje, pojawiają się piękne, jasnożółte kwiaty.

Kaktusy ozdobne mogą przybierać różne formy. Często spotyka się odmiany pnące, płożące czy zwisające. Mogą być kolorowe czy też odznaczać się jedną barwą. W domach najpopularniejsze są miniaturki. Zajmują mało miejsca a przy tym ładnie wyglądają. Czasem jednak warto zainwestować w kaktusy duże. Ciekawą propozycją jest Cleistocactus strausii.

Cleistocactus pochodzi z Boliwii i Argentyny. Odznacza się kolumnowym kształtem i krótkimi, stosunkowo delikatnymi cierniami w białym odcieniu. Opisywana odmiana, podobnie jak inne sukulenty najlepiej rośnie na nasłonecznionych parapetach. Od czasu do czasu zakwita. Kwiat kaktusa, który się wtedy pojawia jest zazwyczaj czerwony. Do tego wąski i zrośnięty w długą rurkę. Co ciekawe kwiaty równomiernie pokrywają całą roślinę i zauważalnie sterczą na boki.

Hodowla kaktusów w domu nie sprawia większych problemów. Szczególnie odmian wymienionych powyżej. Te rośliny ozdobne to idealna propozycja dla osób, które nie mają zbyt dużo czasu. Pielęgnacja kaktusów sprowadza się do zapewnienia nasłonecznionego stanowiska i rzadkiego podlewania. Warto, więc zainwestować w te ciekawe sukulenty.

Kaktusy to bardzo cenione rośliny doniczkowe. W naturze kaktusowate, ze względu na na bardzo mocne łodygi, stanowią cenny budulec na suchych obszarach. Niektóre gatunki wydzielające wosk używane są na przykład jako pochodnie. Z kolei owoce oraz pędy innych gatunków są spożywane na surowo albo dodawane do przetworów. Dowiedzmy się zatem, jak dbać o kaktusy doniczkowe.

Kaktusy doniczkowe – rodowód

Rodzina kaktusowatych nazywana jest zwyczajowo kaktusami. Termin ten bardzo mocno zadomowił się w języku potocznym i dlatego nazw tych używa się zazwyczaj zamiennie – zwłaszcza wówczas, gdy mamy na myśli popularne kolczaste rośliny doniczkowe.

Kaktusy rosną przede wszystkim na kontynencie amerykańskim: od Kanad, wzdłuż wybrzeża Atlantyku, poprzez zachodnie stany Ameryki Północnej, Meksyk oraz kraje Ameryki Środkowej i Południowej. W górach amerykańskiego stanu Kolorado można je spotkać na wysokości trzech tysięcy metrów nad poziomem morza, a w Boliwii nawet około pięciuset metrów. Byliny te rosną głównie na terenach pustynnych lub półpustynnych, bardzo ubogich w opady, ale o dużej wilgotności powietrza. Na obszarze ich obecności występują zazwyczaj ubogie wody gruntowe. Niektóre formy kaktusowatych zasiedlają też wilgotne góry południowego Meksyku i Ameryki Środkowej oraz deszczowe lasy Brazylii. Z kolei rodzaj rhipsalis rośnie w tropikalnej Afryce, na Madagaskarze, Mauritiusie, Cejlonie i Komorach.

Kaktusy należą do sukulentów łodygowych (pędowych), gromadzących wilgoć w mięsistej tkance wodnej, znajdującej się w rdzeniu łodyg, które są zazwyczaj bardzo grube. Tkanka ta jest zbudowana z bardzo dużych komórek, ściśle do siebie przylegających. Mają one zazwyczaj cienkie ściany, czasami zaopatrzone w spiralne lub siatkowate zgrubienia, zapobiegające zgnieceniu komórek podczas utraty wody. Tkanka wodna u kaktusów zajmuje zwykle dużą przestrzeń, w której przechowywane są często znaczne ilości wody. Kaktusowate potrafią jej zgromadzić w ilości nawet do dziewięćdziesięciu procent swojej masy, dlatego nazywa się je „źródłami pustyni”. W okresach suszy tkanka wodna zmniejsza objętość i roślina kurczy się, a po dostarczeniu kolejnych porcji wody, odzyskuje poprzednią objętość.

Kaktusy doniczkowe z rodziny kaktusowatych - morfologia

Kaktusy doniczkowe i inne – rola łodyg i korzeni

Wygląd zewnętrzny kaktusowatych jest dość zróżnicowany. Spotykamy na przykład formy zwarte jedno- lub wieloczłonowe, ale też mocno rozgałęzione, do których należą na przykład gigantyczne okazy kandelabrowe, w tym dorastający do piętnastu metrów kaktus wysoki zwany kornegią olbrzymią. Istnieją też karłowe formy kaktusów, rosnące często w grupach i tworzące darnie. Kaktusy o ograniczonym wzroście mogą być uprawiane w domu jako kwiaty doniczkowe. Szczególnie lubiane są kwitnące kaktusy doniczkowe.

Łodygi kaktusów mają kształt kolumn, kandelabrów, walców lub kul, często żebrowanych na powierzchni. System korzeniowy tych roślin jest bardzo rozległy, choć korzenią się one zazwyczaj bardzo płytko i dlatego pobierają wodę tylko do momentu, gdy wilgotne są najwyższe warstwy ziemi. Podczas suszy korzenie zamierają i rośliny wykorzystują wodę zgromadzoną w środku łodygi. Dopiero po ponownym jej dostarczeniu zaczynają się tworzyć nowe zakończenia korzeni, mogące pobierać wodę z podłoża.

Kaktusy nie mają w zasadzie liści, choć u niektórych młodych gatunków występują listki małe, łuskowate lub czopowate. Liście u kaktusów zostały przekształcone w kolce, zwiększając tym samym powierzchnię parowania. Był to też ich sposób na przystosowanie się do środowiska, między innymi forma obrony przed dzikimi zwierzętami. Asymilacja środków do życia odbywa się u tych roślin za pomocą mięsistych łodyg. Funkcję tę spełniają takie formy jak: redukcja rozgałęzień, skrócenie osi pędu, zewnętrzne pogrubienia ścian skórki, woskowata powłoka skórna albo aparaty szparkowe we wgłębieniach pędu. Niektóre gatunki kaktusowatych magazynują wodę w korzeniu. Ze względu na prawie całkowity brak liści, rośliny te mają bardzo ograniczoną zdolność transpiracji i magazynowania. Zewnętrzne warstwy kory łodygi służą zazwyczaj do asymilacji, natomiast położone bardziej w środku łodygi magazynują wodę.

Kaktusy doniczkowe i inne – areole i kwiaty

Istotną cechą tej rodziny jest tworzenie tak zwanych areol. Te mniej lub bardziej wyraźne, bardzo charakterystyczne dla kaktusowatych twory, pełniące funkcję obronną, są w początkowym okresie silnie zredukowanymi krótkopędami, na których tworzą się ciernie, szczecinki lub sztywne włoski. Ich ilość, budowa i długość wskazują na cechy gatunkowe. Pojedyncze areole mogą się dzielić się na odcinki dolne i górne odseparowane od siebie poprzeczną bruzdą. W takim przypadku obronne ciernie występują jedynie na dolnym odcinku, natomiast na górnym powstają pędy boczne albo kwiat. Cecha ta charakteryzuje również kwitnące kaktusy doniczkowe.

Kwiat kaktusa osadzony jest zazwyczaj na jednej areoli, ale też z jednej areoli może wyrastać kilka kwiatów. Poszczególne elementy kwiatu kaktusa nie są uporządkowane w okółki, ale osadzone w spiralach lub cyklicznie na rurkowatej kwiatowej osi. Przechodzą tym samym stopniowo i bez wyraźnego rozgraniczenia od zewnętrznych zielonych do wewnętrznych kolorowych listków okwiatu. Obupłciowe zazwyczaj kwiaty składają się z licznych pręcików i zapylane są głównie przez motyle, ptaki i nietoperze.

Owoce kaktusowatych to bardzo dekoracyjne, najczęściej mięsiste jagody. Wytwarzają je czasami również, obecne w naszych domach, kwitnące kaktusy doniczkowe. Niektóre owoce, na przykład owoc opuncji figowej, są jadalne – na surowo lub w formie przetworzonej.

Rodzaje kaktusów doniczkowych

Jak pielęgnować kaktusy - kwitnące kaktusy doniczkowe w ogrodzie i w mieszkaniu

Kwitnące kaktusy doniczkowe dość często goszczą na naszych parapetach. Jednym z najstarszych w tej grupie jest cereus. Do cereusów należą głównie gatunki kolumnowe pochodzące z Ameryki Południowej. W naturze rośliny te wyrastają na duże drzewa z szerokimi koronami. Kwiat kaktusa z rodzaju cereus umieszczony jest na długiej, zwykle białej rurce, a kwitną tylko starsze egzemplarze. Na uwagę zasługuje na przykład cereus peruwiański o kolumnowym pokroju, dorastający do wysokości ponad trzech metrów. Młodsze egzemplarze mają jasnozielone pędy, które z wiekiem nabierają niebieskawozielonej barwy. Uprawa w domu tego gatunku nie jest trudna, gdyż roślina, podobnie jak inne rodzaje kaktusów doniczkowych, ma niewielkie wymagania.

Do starszych należą też małe kwitnące kaktusy domowe rodzaju echinokaktus. Pochodzą one z Meksyku oraz z południa Stanów Zjednoczonych. Rośliny te mają kuliste lub cylindryczne formy i dzwonkowate, żółte zazwyczaj, kwiaty. Kwiat kaktusa odmiany echinokaktus grusona, przeznaczonego do uprawy w domu, ma pięć centymetrów długości. Ale w tej grupie zdarzył się rekordowy kaktus wysoki na dwa i pół metra, mierzący ponadto trzy metry w obwodzie i ważący prawie tonę. W swoim wnętrzu zgromadził on prawie osiemset litrów wody.

Z Meksyku pochodzą też inne rodzaje kaktusów doniczkowych, w tym bardzo obficie kwitnąca nopalksochia. Uprawa w domu kaktusów z tej grupy jest dość prosta, dlatego są to bardzo lubiane przez początkujących hodowców kwiaty doniczkowe. Mają jednak większe niż inne rodzaje kaktusów doniczkowych wymagania co do wilgotności podłoża i mniejsze co do światła. Ciemnoczerwonymi kwiatami wyróżnia się nopalksochia eckermanna o płaskich pędach.

Do ładnie kwitnących należą też kaktusy z rodzaju echinopsis. Są to również małe kaktusy doniczkowe pochodzące z Ameryki Południowej. Mają one kuliste lub cylindryczne formy, bardzo rozgałęziające się u dołu. Kwiat kaktusa echinopsis ma lejkowaty kształt i biały lub różowy kolor. Potrafi osiągnąć dwadzieścia centymetrów długości i rozwija się nocą, a jest ich kilka na jednej roślinie.

Do kwitnących należą też takie rodzaje kaktusów doniczkowych jak mamilaria, reprezentowane przez kilkaset gatunków występujących w Kolumbii, Wenezueli, Meksyku, na południu Stanów Zjednoczonych oraz w Ameryce Środkowej. Kaktusy doniczkowe z tej grupy mają proste, haczykowate, wygięte ciernie. Kwiat kaktusa mamilaria wyrasta z zagłębień pomiędzy brodawkami. Niewielkie kwiaty układają się na jednym egzemplarzu w wianek dookoła wierzchołka. Owocem tego gatunku jest zwykle czarna jagoda. Bardzo oryginalna w tej grupie jest mamilaria pierzasta z drobnymi białymi kwiatami. Jej hodowla wymaga oszczędności w podlewaniu, gdyż roślina ta nie lubi nadmiaru wody.

Z Argentyny pochodzą małe kaktusy doniczkowe chamecereus, na przykład chamecereus silvestra. Gatunek ten rozrasta się w kępy z pokładającymi się łodygami. Kwiat kaktusa chamecereus jest wielki, pomarańczowy lub czerwony. W jednej doniczce pojawia się ich dużo, zwłaszcza po zimowej przerwie bez podlewania.

Jak pielęgnować kaktusy - jadalne kwitnące kaktusy doniczkowe

Niektóre rodzaje kaktusów doniczkowych mają jadalne owoce. Kaktus pitahaya w warunkach naturalnych wzrasta na dużą wysokość, wspinając się na >krzewy i drzewa za pomocą korzeni czepnych. Może w ten sposób dotrzeć nawet na wysokość dziesięciu metrów. Kaktus pitahaya ma bardzo charakterystyczne owoce o zróżnicowanym kształcie. Przypominają one czerwone, żółte lub różowe szyszki, małe ananasy albo granaty - takie do rzucania. Pokrojone w plasterki odsłaniają z kolei kropkowany wzór z maleńkich czarnych nasionek zagłębionych w żółtym albo liliowym miąższu. Uprawa w domu kaktusa pitahaya to zabieg bardzo przyjemny i niezwykle satysfakcjonujący. Wystarczy zasadzić kilka świeżych nasion do doniczki i postawić w jasnym i ciepłym miejscu. Nasiona trzeba przykryć plastikowym kubeczkiem, połówką butelki lub szklanym słoikiem. Kiedy po kilku tygodniach wzejdą, zdejmujemy okrycie. A jak dbać o kaktusy doniczkowe z grupy pitahaya? Tak jak o inne gatunki. Warto jednak wiedzieć, że są to to rośliny ciepłolubne, dlatego latem mogą stać na zewnątrz.

Nocą rozwijają się kwiaty epifilum. Te rodzaje kaktusów doniczkowych rosną w naturze w tropikalnych lasach Ameryki Południowej oraz Meksyku. Są to rośliny krzaczaste, z długimi płaskimi łodygami, pozbawione kolców. Kwiat kaktusa epifilum jest zazwyczaj biały, kremowy, różowy, czerwony i przypomina kształtem lejek. Nasiona z niego powstałe są duże i do tego często jadalne. Kaktusy doniczkowe gatunku epifilum karbowane kwitną bardzo obficie, kremowo lub zielonkawożółto. Sama roślina ma dość grube, niebieskawozielone pędy. Epifilum to bardzo popularne kaktusy domowe.

W naszych domach spotyka się bardzo różne rodzaje kaktusów doniczkowych. Te kolczaste roślinki, a zwłaszcza kwitnące kaktusy doniczkowe, rozświetlą każdy parapet. Hodowla kaktusów to niezbyt trudne zajęcie, dające dużo satysfakcji. Jak dbać o kaktusy doniczkowe? Trzeba zapewnić im przepuszczalną ziemię i odpowiedni drenaż, do tego umiarkowanie podlewać, a zimą zaprzestać podlewania i zmniejszyć temperaturę pomieszczenia. A jeśli zapragniemy mieć ich więcej, najlepiej rozmnożyć rośliny przez sadzonki. A jak pielęgnować kaktusy z sadzonek? Podobnie jak te zakupione w sklepie. Zanim jednak urosną upłynie trochę czasu. Liczne gatunki kaktusów zarówno w mieszkaniu, jak i w ogrodzie sprawiają, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Literatura:

1. Onitzchowa K., Rośliny ozdobne w mieszkaniu. Warszawa 1987.
2. Podbielkowski Z., Podbielkowska M., Przystosowania roślin do środowiska. Warszawa 1992.
3. Rönnblom E., Owoce egzotyczne. Warszawa 2006.
4. Rośliny kwiatowe. Wielka Encyklopedia przyrody. Cz. 1. Warszawa 1998.