Kalanchoe

Kalanchoe - opis, uprawa, przycinanie, przesadzanie

Kalanchoe, nazywana także żyworódką, coraz częściej gości w naszych mieszkaniach. Ozdobą rośliny są gruboszowate liście oraz drobne kwiaty, pojawiające się w czasie krótkich dni. Dzięki możliwości regulowania długości dnia, kwitnące rośliny można uzyskać w każdej porze roku. Do najpopularniejszych gatunków należą kalanchoe Blossfelda (Kalanchoe blossfeldiana)  kalanchoe dzwoneczkowate (Kalanchoe porphyrocalix) oraz kalanchoe wiechowate Kalanchoe thyrsiflora).  Żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata) ceniona jest za właściwości lecznicze. Przeczytaj, jak wygląda uprawa egzotycznych kwiatów.

Kalanchoe Blossfelda – uprawa popularnej rośliny doniczkowej

Kalanchoe Blossfelda jest gatunkiem ozdobnym, coraz częściej spotykanym w domu, ze względu na oryginalny wygląd i urocze kwiaty, które mogą zdobić roślinę w każdej porze roku. Popularny gatunek  dobrze znosi chwilową suszę. Charakterystyczne gruboszowate liście, lekko ząbkowane, przystosowane są do gromadzenia wody. Drobne kwiaty ujęte są w wierzchołkowe kwiatostany. Roślina dorasta do około 30 cm wysokości. Hodowcy, w drodze krzyżowania, otrzymali również odmiany o wyjątkowo dużych kwiatach. Liczne mieszańce kalanchoe Blossfelda (syn. Kalanchoe x hybryda) tworzą kwiaty różowe, intensywnie czerwone, pomarańczowe i żółte. W czerwcu i w lipcu możemy sami zainicjować kwitnienie roślin, utrzymując przez 20 dni krótki,  9-godzinny dzień światła. W czasie wegetacji rośliny, co dwa tygodnie, zasilamy ją płynnym roztworem nawozu mineralnego.

Doniczkowe kalanchoe powinny stać w domu w najjaśniejszych miejscach. W okresie zimowym wymagają temperatury otoczenia, wynoszącej około 15 stopni Celsjusza. Kalanchoe jest sukulentem, stąd często pojawiają się pytania, jak podlewać egzotyczną  roślinę. Podlewamy ją w sposób umiarkowany – przez cały rok powinna mieć równomiernie wilgotne podłoże. W miesiącach letnich, przy dużym doświetleniu roślin i wysokiej temperaturze, rośliny podlewamy obficiej, dwa razy w tygodniu, omijając liście, z dbałością, by woda nie zatrzymywała się wokół korzeni. Przelanie kwiatów może doprowadzić do ich gnicia, dlatego należy wylać wodę, zbierającą się w podstawce. Przelana roślina zwraca uwagę zwisającymi liśćmi. Po zakończonym kwitnieniu, zaleca się przycinanie pędów, co przygotuje roślinę do spoczynku oraz wpłynie na jej odmłodzenie. Najlepiej przeprowadzić przycinanie  kalanchoe od końca marca do początku maja. Przesadzanie, do nieco większych doniczek, przeprowadzamy co dwa lata, na wiosnę. Dzięki przycinaniu, do interesującej nas wielkości, otrzymamy okazy mini, ładnie komponujące się, np. z miniaturowymi kaktusami.

Rozmnażanie kalanchoe może odbywać się z nasion, od listopada do marca oraz wegetatywnie, z pobranych sadzonek szczytowych, w ciągu całego roku. Nasiona najlepiej wysiać do torfowego podłoża, przy utrzymywanej temperaturze otoczenia około 20 – 22 stopni Celsjusza. Od wysiewu do otrzymania kwitnącej rośliny potrzebny jest czas 12 miesięcy. W czerwcu i w lipcu możemy pozyskiwać sadzonki szczytowe, które bardzo łatwo ukorzeniają się w torfowym podłożu, przy temperaturze otoczenia około 20 stopni Celsjusza.

Kalanchoe dzwoneczkowate i kalanchoe wiechowate – pielęgnacja uroczych kwiatów

Kalanchoe dzwoneczkowate to doniczkowe rośliny, pojawiające się na rynku ogrodniczym wśród kwiatów importowanych z Holandii. Kwitnąca roślina należy do niezwykle efektownych. Kalanchoe dzwoneczkowate tworzy gęste grona kwiatów, na które składają się pojedyncze dzwoneczki, osiągające 25 mm długości. Czas kwitnienia rośliny przypada między lutym a majem, bowiem podobnie jak wszystkie kalanchoe, również kwitnienie tego gatunku związane jest z oddziaływaniem krótkiego dnia, trwającego około 10 godzin. Pozostałą część doby roślina musi  spędzić w ciemności. Temperatura otoczenia powinna wówczas wynosić maksymalnie 15 stopni Celsjusza. Najlepiej nabyć kwitnące rośliny w kwiaciarni, bowiem ich uzyskanie w domu jest trudne i kłopotliwe. Warto zaznaczyć, że nawet po przekwitnięciu, kalanchoe zachowuje dekoracyjne walory, prezentując mięsiste, soczyście zielone ładne liście, ułożone w pary.

Pielęgnacja kwiatów wymaga zachowania ostrożności przy podlewaniu. Jak podlewać roślinę, aby uniknąć gnicia korzeni? Najlepiej wówczas, gdy podłoże w doniczce nieco przeschnie – kalanchoe dobrze zniesie krótką suszę, natomiast nie toleruje nadmiaru wody. W czasie wzrastania i tworzenia kwiatostanów, należy kwiaty zasilać płynnym nawozem mineralnym. Doniczkowe kalanchoe ustawiamy w pomieszczeniu, w najjaśniejszym miejscu. Zbyt mała ilość światła prowadzi do wydłużania się pędów i utraty ładnej barwy kwiatów. Latem chronimy kalanchoe przed silnym nasłonecznieniem, które może prowadzić do żółknięcia i matowienia liści. Po przekwitnięciu, aby zachować atrakcyjny pokrój rośliny, możemy  o połowę przyciąć pędy. Przesadzanie kwiatów do nieco większych pojemników można przeprowadzić co dwa lata, na wiosnę.

Bardzo interesującym gatunkiem jest kalanchoe wiechowate (Kalanchoethyrsiflora), sukulent wywodzący się z RPA. Oryginalne mięsiste ulistnienie, o pionowym układzie, tworzy szeroką rozetę, dorastającą do 60 cm średnicy. Okrągłe błyszczące liście, dzięki pięknej szarozielonej barwie z czerwonym obrzeżeniem, są wyjątkowo dekoracyjne. Roślina kwitnie w letnich miesiącach. Kwiaty, ujęte w wiechowate kwiatostany, pojawiają się na wysokim pędzie, dorastającym do 100 cm wysokości. Wybarwiają się na słoneczny żółty kolor. W sprzedaży dostępne są także okazy mini, które sprawdzą się w niewielkich pomieszczeniach, wprowadzając do nich egzotyczny klimat.

Kalanchoe pinnata – opis, rozmnażanie i zastosowanie leczniczej żyworódki

Ojczyzną koalanchoe pierzastej (Kalanchoe pinnata) jest Madagaskar. W naszym kraju rośliny uprawiane są w domu, jako doniczkowe sukulenty, cenione za właściwości lecznicze. Trafna polska nazwa żyworódka związana jest ze sposobem rozmnażania byliny, która tworzy pomiędzy ząbkami na brzegu gruboszowatych  liści łatwo ukorzeniające się miniaturowe roślinki - rozmnóżki. Umieszczone osobno w niewielkich pojemnikach, w żyznym podłożu z dodatkiem piasku, szybko się ukorzeniają. Możliwe także jest wegetatywne rozmnażanie rośliny poprzez sadzonki liściowe oraz z łodygi. Łodyga żyworódki może dorastać do około 100 - 190 cm wysokości. W drugim roku uprawy, w miesiącach zimowych, roślina kwitnie, tworząc zielonkawobiałofioletowe dzbankowate kwiaty, ujęte w szczytową wierzchotkę.

Pielęgnacja kalanchoe pierzastej polega na ustawieniu doniczki w najjaśniejszym miejscu, o rozproszonym oświetleniu. W miesiącach letnich możemy ustawić żyworódkę na balkonie lub w ogrodzie, zwracając uwagę, by nie została poddana bezpośredniemu nasłonecznieniu. Istotnym zabiegiem jest oszczędne podlewanie rośliny – raz w tygodniu, gdy sprawdzimy, że przeschła górna warstwa podłoża. Nadmiar wody prowadzi do gnicia korzeni, więc zawsze pamiętajmy o wylaniu jej  z podstawki. Nie należy moczyć liści. Kalanchoe nie wymaga zasilania. Przekwitłe kwiatostany wycinamy.

Żyworódka pierzasta jest cenną rośliną, o leczniczych właściwościach. Najwięcej czynnych zdrowotnych substancji zawiera po roku uprawy, zanim zakwitnie. Roślina bogata jest w polisacharydy, flawonoidy, witaminy, zwłaszcza w witaminę C, kwasy organiczne, enzymy, garbniki oraz związki wpływające na wzmocnienie obronnych mechanizmów organizmu. Sok żyworódki ma działanie antygrzybicze, wspomaga walkę z wirusami i bakteriami. Sok oraz miazga roślinna mogą być stosowane zewnętrznie, w postaci okładów, na uszkodzoną skórę – pod wpływem działania leczniczych substancji rany szybciej się regenerują. Olejkiem otrzymanym z Kalanchoe pinnata smaruje się rany oparzeniowe, pooperacyjne oraz blizny. Wskazane jest stosowanie żyworódki po chemioterapii i radioterapii. Osoby chorujące na cukrzycę, astmę, gruźlicę oraz zaćmę odczują dobroczynne działanie rośliny, po otrzymaniu preparatów do zewnętrznego zastosowania, w postaci maści oraz nalewki. Płukanka z ziół, na które składają się szałwia, rumianek i sok z żyworódki, stosowana jest przy stanach zapalnych gardła.