Pustynnik

Pustynnik - opis, występowanie, wymagania, uprawa, zdjęcia

Pustynnik to jeszcze mało znana bylina ogrodowa. Częściej spotykamy tę roślinę jako element eleganckiego i nietypowego bukietu, gdyż świetnie sprawdza się jako kwiat cięty. Wzniesione, strzeliste kwiatostany pięknie wyglądają jako centralny punkt rabaty bylinowej. Uprawa tej stepowej rośliny nie jest trudna. Dowiedz się jakie ma ona wymagania uprawowe i jak znaleźć dla niej zastosowanie w ogrodzie, aby zdobiła trawniki i rabaty.

Pustynnik - stepowa bylina, która znajduje zastosowanie w ogrodach

Jak wygląda pustynnik

Pustynniki, igły Kleopatry czy też lilie stepowe stają się coraz bardziej popularne w naszych ogrodach, z uwagi na łatwość uprawy i małe wymagania, a przede wszystkim z uwagi na ozdobne, wysokie kwiaty. Wyrastają one z kłączy i tworzą dużą rozetę liści, z której wyrasta wysoka łodyga zakończona groniastym kwiatostanem obsypanym drobnymi kwiatkami. Kwiatostany są bardzo okazałe i mogą dorastać nawet do długości 60 cm. Kwiaty występują w kolorach: białym, żółtym, pomarańczowym, różowym i brązowym. Roślina ta kwitnie od wiosny do końca sierpnia. Po przekwitnięciu wszystkie części nadziemne zasychają. Ich długie łodygi w naturze dorastają nawet do 3 metrów, zaś w naszym klimacie do 1 - 1.5 metra.

Pustynnik (Eremurus) należy do rodziny złotogłowowatych i jest spokrewniony z aloesem. Ich obszar występowania ciągnie się od Morza Śródziemnego, przez Himalaje, po wschodnie Chiny. Porastają stepy, tereny górskie, pustynie i półpustynie. W naturze występuje około 60 gatunków pustynników, zaś tylko kilka z nich znalazło zastosowanie jako rośliny ozdobne.

Zastosowanie pustynnika w ogrodzie - ciekawe odmiany

Wysokie kwiatostany pustynnika pięknie wyglądają jako centralny punkt rabat kwiatowych. Nadają się także na kwiaty cięte, szczególnie że długo utrzymują się w wazonie. Pustynniki wspaniale wyglądają na rabacie jako tło dla niższych roślin. Dobre komponują się także z innymi, wysokimi kwiatami, na przykład z ostróżką. Mogą też rosnąć w grupie tworząc piękne kępy ze strzelistymi kwiatostanami. Szczególnie ciekawie wygląda kępa pustynników jako ozdoba na brzegu trawnika. Sprawdzają się także na skalniakach.

Wadą pustynnika jest szybkie przechodzenie w stan spoczynku, kiedy to zamierają części naziemne tej rośliny. Dlatego też warto w pobliżu sadzić rośliny małe, które rozrastają się i pokrywają ziemię nad pustynnikami. Pustynniki znikają pod koniec lata, dlatego też należy tak zaplanować rabatę, aby nie szpeciła pozostawiona po nich goła ziemia.

Popularne gatunki i odmiany pustynnika:

• pustynnik olbrzymi,
• pustynnik himalajski,
• pustynnik wąskolistny.

Najciekawsze i najbardziej popularne w ogrodach odmiany pustynnika to pustynnik olbrzymi i himalajski. Najwyższym z pustynników jest pustynnik olbrzymi, który kwitnie od końca maja. Ozdobą są nie tylko różowe kwiaty, lecz także zielono niebieskie liście, które tworzą rozetę przy ziemi. Pustynnik himalajski jest nieco niższy, lecz wyhodowano wiele ciekawych odmian tego gatunku. Odmiany te zachwycają różnymi kolorami kwiatów.

Uprawa pustynnika w ogrodzie - wymagania, sadzenie, podlewanie, rozmnażanie

Wymagania uprawowe pustynnika

Pustynnik jest odporny na suszę i słabe gleby. Dlatego polecany jest właścicielom ogrodów o słabej, wysychającej glebie. Doskonale rosną na ziemi przepuszczalnej. Mając w ogrodzie ciężką, gliniastą glebę musimy zrezygnować z uprawy pustynnika. W takim przypadku łatwiejsza będzie uprawa pustynnika w dużych pojemnikach, na przykład w skrzyniach, gdzie można zapewnić im odpowiednio przepuszczalne podłoże. Odpowiednie podłoże dla pustynnika jest bardzo ważne. Posadzone w nieodpowiednim miejscu pustynniki nie odrodzą się w następnym sezonie, gdyż ich kłącza zgniją z powodu nadmiernej wilgoci.

Roślina ta jest odporna na suszę i nie lubi nadmiaru wody. Dlatego też podlewamy tylko w czasie intensywnego wzrostu rośliny i wtedy, gdy długo nie ma deszczu. W okresie spoczynku rośliny nie podlewamy. Pamiętajmy również, że w okresie wzmożonego wzrostu roślina wymaga nawożenia.

Wymagania uprawowe pustynnika:

• stanowisko słoneczne,
• podłoże przepuszczalne,
• gleba żyzna, mineralna,
• odczyn obojętny gleby.

Pustynniki są mrozoodporne, jednak w naszym klimacie lepiej uprawiać je w zacisznych, ciepłych miejscach, osłoniętych od wiatru. Na zimę kłączy nie wykopujemy. Rośliny okrywamy liśćmi, gałązkami lub stroiszem. Dobrze jest oznaczyć patyczkami miejsce, gdzie rosną pustynniki. Kłącza tej rośliny są bardzo delikatne. Oznaczenie ich miejsca zapobiega przypadkowemu uszkodzeniu kłączy w czasie prac ogrodowych.

Rozmnażanie i sadzenie pustynnika

Pustynnik rozrasta się z kłączy, zaś najlepszym okresem na sadzenie jest jesień. Roślina posadzona jesienią zaczyna kwitnąć już w kwietniu. Sadzenie wiosną jest także możliwe, jednak wtedy roślina zakwitnie dopiero w czerwcu. Przed sadzeniem pustynnika należy wsypać do dołu piasek, który będzie stanowił naturalny drenaż. Roślina ta nie znosi podmokłego podłoża, zaś piasek spowoduje odpłynięcie wody. Sadzenie pustynnika wymaga także zwrócenia uwagi na głębokość i odległość między roślinami. Ważne jest, aby główny pąk na kłączu znalazł się nie głębiej niż 3 - 5 cm pod ziemią.

Pustynnika rozmnaża się z nasion, jednak w warunkach amatorskich jest to trudne i kłopotliwe. Znacznie łatwiejsze jest rozmnażanie przez podział kłączy. Kłącza 4 - 5 letnie wymagają przesadzenia. Robimy to we wrześniu i w tym czasie możemy podzielić kłącza i uzyskać cebulki przybyszowe.

Pustynnik zachwyca wysokimi i długimi kwiatostanami w różnych kolorach. Jest to roślina stepowa, lubiąca suszę i łatwa w uprawie, szczególnie na suchych i słabych glebach. Nadaje się na rabaty i kwiaty cięte.