Rodgersja

Rodgersja – gatunki, wymagania, stanowisko, sadzenie, pielęgnacja

Rodgersja to przepiękna bylina, która dzieli się na wiele ciekawych odmian. Uprawa rośliny nie jest trudna, dlatego hodowlę rodgersji poleca się nawet mniej doświadczonym ogrodnikom. W jaki sposób wygląda pielęgnacja, rozmnażanie i nawożenie byliny? Które odmiany sprawdzą się w przydomowym ogrodzie? Sprawdź najciekawsze informacje na temat rośliny.

Czy uprawa rodgersji jest trudna? Sprawdź, jak wygląda hodowla byliny

Rodgersja – podstawowe informacje na temat rośliny

Rodgersja to bylina, która w naturalnych warunkach rośnie w wilgotnych lasach, a także nad rzekami i strumieniami. Spotkać ją można np. w Chinach i Nepalu – głównie w lasach Himalajów. Rodgersje to rośliny, które w naszym kraju uprawia się jako ozdobne. Doskonale radzą sobie w miejscach wilgotnych i delikatnie zacienionych. Dla bylin odpowiednie będą większe ogrody, ewentualnie parki. Skąd wzięła się nazwa byliny? Otóż nadano ją roślinie po to, aby upamiętnić Johna Rodgersa – amerykańskiego admirała.

Rodgersja należy do botanicznej rodziny skalnicowatych. Ma mięsiste, podziemne kłącze, z którego wyrastają duże liście. Ich średnica to najczęściej nawet ok. 50 cm. Liście przypominają z kolei kasztanowca. Zaobserwować można takie zwłaszcza u rodgersji, którą nazywa się „kasztanowcolistna”. To właśnie liście stanowią główną ozdobę rośliny. Gdy zostaną wystawione na słońce, robią się brązowe. Rodgersja rośnie nawet do 100 cm wysokości. Jej pędy zakończone są rozpierzchłym, ale luźnym kwiatostanem – składa się on z drobnych kwiatków. Każdy ma różową, kremową albo czerwoną barwę. Rodgersja kwitnie wyłącznie latem, czyli od czerwca aż do końca sierpnia.

Popularne odmiany rodgersji, które można hodować w ogrodzie

Rodgersja dzieli się na kilka ciekawych odmian. Wśród nich wyróżnia się pięć wyjątkowych, które można uprawiać w ogrodzie:

• Rodgersja kasztanowcolistna – najczęściej sadzona w polskich ogrodach. Uważa się ją bowiem za najbardziej dekoracyjną. Rodgersja słynie z ogromnych liści, które przypominają kasztanowca. Jak już wiesz, mogą osiągnąć dużą średnicę. Dodatkową zaletą rodgersji kasztanowcolistnej są jej intensywne, jesienne barwy. Wówczas przybiera mocny kolor czerwieni. Na długich szypułkach rodgersji osadzone są białe, drobne kwiaty. Rozkwitają od czerwca do sierpnia, zebrane w kwiatostany. Rodgersja rozrasta się za pomocą kłączy.
  
• Rodgersja tarczolistna – ma delikatnie powycinane liście o okrągłym kształcie. Widoczne jest ich unerwienie. Liście zbierają się w pokaźne, kształtne kępy, dzięki którym rodgersje wyglądają niezwykle dekoracyjnie. Kwiaty są w białym kolorze. Rosną na wysokość ok. 100 cm, jednak czasem zdarzają się wyjątkowo duże egzemplarze (do 150 cm). Chcesz, aby rodgersja tarczolistna bujnie obrodziła w liście? Posadź ją w cieniu. Jeśli jednak wolisz podziwiać jej kwiaty, hoduj rodgersję w słońcu. Odmiana ta wymaga żyznej gleby, najlepiej próchnicznej. Roślina lubi wilgoć, wobec czego jej podłoże powinno być perfekcyjnie zdrenowane. Woda nie może zalewać kłączy. Co ważne, odmiana tarczolistna (jak większość rodgersji) jest mrozoodporna. Liście są jednak wyjątkowo delikatne, dlatego powinno się sadzić bylinę w miejscu nienarażonym na częste podmuchy wiatru. Rodgersja tarczolistna wspaniale sprawdzi się na rabatach wielokwiatowych, w cienistych zakątkach pod drzewami, a także w ogrodach rustykalnych i naturalistycznych.
  
• Rodgersja pierzasta – ma trochę inny kształt liści. Są pierzasto złożone, a ich końce zaostrzone. Na spodniej części liści unerwienie jest brązowe. Przepięknie prezentują się kwiaty rodgersji pierzastej, które kwitną od czerwca do sierpnia na kolor różowy.
  
• Rodgersja stopowcowata – mówi się o niej również rodgersja japońska. Rośnie do ok. 100 cm i kwitnie w lecie. Charakterystyczne są żółtobiałe kwiaty odmiany, a także brązowe, dłoniasto złożone liście.
  
• Rodgersja bzolistna – okazała, długowieczna i strukturalna bylina. Liście rodgersji są jasnozielone, pierzaste i matowe. Rodgersja wyróżnia się białymi kwiatami, które stopniowo rozwijają się ku górze. Roślina potrzebuje stanowiska osłoniętego od wiatru – najlepiej wilgotnego i żyznego. Jeśli zadbasz o odpowiednie nawodnienie rośliny, rodgersja będzie dobrze znosić słońce. Może też rosnąć w cieniu, jednak wówczas kwiatów będzie znacznie mniej. Rodgersja bzolistna doskonale prezentuje się na rabatach. Świetnie komponuje się również z paprociami i różanecznikami.

Co warto wiedzieć o rodgersji? Uprawa, nawożenie i rozmnażanie rośliny

Uprawa i nawożenie rodgersji, krok po kroku

Roślina preferuje cieniste i półcieniste stanowiska. Doskonale czuje się także w glebach przepuszczalnych, próchniczych, żyznych i wilgotnych. Dobrze zniesie rozwijanie się w miejscach nasłonecznionych, o ile zadbasz o stałe nawadnianie podłoża. Jeśli chodzi o odczyn pH najlepiej, aby wahał się od 6,0 do 7,0 – czyli od obojętnego do lekko kwaśnego. Przy dużej ilości słońca, wody i wilgotnym powietrzu, kwiatostan będzie obfity i naprawdę piękny. Można też posadzić rośliny w półcieniu. Wówczas rodgersje będą wytwarzać mniej kwiatów, ale za to więcej liści.

Nawożenie rodgersji nie jest specjalnie wymagające. Zanim posadzisz roślinę w ogrodzie, zastanów się nad tym, czy aby nie warto wzbogacić podłoża kompostem. Następnie każdej wiosny należy ponownie nawozić glebę. Rodgersje nie tolerują przesuszania ich, wobec czego należy ściółkować byliny – lub raczej glebę znajdującą się wokół nich. W ten sposób można zapobiec utracie wilgoci z podłoża. Wiosenna dawka kompostu (wymieszana z ziemią) powinna być maksymalnie 10 cm. Nawożenie rodgersji ograniczyć można w zasadzie tylko do wiosennego. Użyłeś kompostu, aby osłonić bylinę na zimę? Możesz skorzystać z kompostu pochodzącego z okrycia! Przed kwitnieniem rodgersji warto zasilić ją nawozem jesiennym, który jest uniwersalny. Nie może mieć azotu, który opóźniałby rośnięcie kwiatów.

Rodgersja to roślina długowieczna, która w jednym miejscu może rosnąć przez wiele lat. Niektóre okazy potrafią przetrwać nawet kilkadziesiąt lat na tym samym stanowisku. Bylina świetnie sprawdzi się w ogrodzie – zarówno tym dużym, jak i niewielkim. Można sadzić ją przy oczkach wodnych, jednak w możliwie zacienionych stanowiskach. Wspaniale czuje się też w wilgotnym otoczeniu. Rodgersję można spotkać na terenie publicznym, przy klombach i w miejskich skwerach. Koniecznie sadź ją w miejscach osłoniętych od wiatru, ponieważ okazałe liście mogą zostać uszkodzone przez silne podmuchy wiatru. Rodgersja doskonale wygląda zarówno samotnie, jak i w towarzystwie innych kwiatów. Można wobec tego posadzić ją jako soliter, a także obok np. azalii, różaneczników czy paproci. Rodgersje doskonale prezentują się również blisko roślin, takich jak trzmielina, języczka, parzydło leśne czy funkia. Jeśli posadzisz bylinę w większej ilości, może sprawdzić się jako roślina okrywowa.

Rozmnażanie rodgersji – wszystko, co powinieneś wiedzieć

Rodgersję można rozmnażać z nasion. Zanim jednak tego dokonasz, nasiona powinny przejść przez proces stratyfikacji – czyli zostać przechłodzone. Do gruntu posiać je można również jesienią. Wówczas nasiona naturalnie przejdą przez okres stratyfikacji. Trzeba jednak wyraźnie zaznaczyć, że w Polsce nie poleca się takiego rozwiązania. Naturalne chłodzenie nasion lepiej sprawdzi się w cieplejszych krajach. W Polsce można stratyfikować nasiona aż do wiosny, jednak pod warunkiem trzymania nasion w ciemnych pomieszczeniach. Musi w nich panować temperatura ok. 0 st. C. Za wysiewanie nasion zabierz się tylko, gdy pozwoli na to pogoda.

Jak nie narażać rodgersji na przemarznięcie? Wyprodukuj rozsadę! Nasiona należy wysiewać od listopada maksymalnie do marca. Najlepsza gleba dla nasion powinna być mieszaniną ziemi liściowej, piasku i torfu (1:1:1). Po procesie wysiewania zacznij umieszczać doniczki do ogródka. Pamiętaj, że po przemarznięciu kiełkują. Każda doniczka powinna postać na zewnątrz przez ok. 3 tygodnie, aby nasiona prawidłowo przeszły stratyfikację. Po tym czasie zabierz doniczki do pomieszczenia o temperaturze między 10 a 12 st. C. W tym miejscu mogą zostać pikowane młode siewki. Po wiosennych przymrozkach powinny zostać posadzone na swoje miejsce.

W jaki jeszcze sposób można rozmnożyć rodgersje? Poleca się zrobić to przez podział kłącza. Zanim nastaną przymrozki, jesienią należy pobrać nieuszkodzone korzenie. Następnie wiąże się je w pęczki i wkłada do wilgotnego torfu. Warunek jest jednak taki, że temperatura nie może spaść poniżej 0 st. C. Sadzonki o długości ok. 5 cm należy przygotować w styczniu. Możesz np. oddzielić jeden liść z kłączem, które ma kilka węzłów. To bardzo istotne, ponieważ z węzłów rosną koleje liście, a także pęd. Gdy masz już sadzonki, umieść je poziomo w wilgotnej glebie. Następnie zasyp 3 cm ziemią z piaskiem. Jeśli wokół będzie panować temperatura ok. 12 st. C, sadzonki powinny przejść w etap wzrastania po maksymalnie dwóch miesiącach. Gdy zaczną rosnąć, odczekaj ok. miesiąc, półtora. Przesadź je później do pojemników. Jesienią posadź sadzonki w stałym miejscu. Aby zrobić to poprawnie, wykop dołek większy od bryły korzeniowej – najlepiej ok. 3 razy. Wymieszaj z kompostem dowolną ziemię (1:1), po czym zasyp korzenie rodgersji. Nim ukorzeni się w podłożu, powinieneś przez dwa kolejne miesiące obficie podlewać roślinę.

Rodgersja to piękna bylina, która dzieli się na wiele ciekawych odmian. Dowiedz się, jak wygląda uprawa, pielęgnacja, sadzenie i rozmnażanie rodgersji.