Rosiczka

Rosiczka - opis, występowanie, wymagania uprawy

Jej mięsożerność odkryto dopiero w XIX wieku. Dokonał tego nie kto inny jak ojciec współczesnej nauki o ewolucji – Karol Darwin. Wcześniej służyła jako roślina lecznicza w tradycyjnej medycynie ludowej. Rosiczką coraz częściej też interesują się pasjonaci domowej uprawy roślin. Doniczka z rosiczką to prawdziwe trofeum w kolekcji każdego botanika-amatora.

Rosiczka – najsłynniejsza roślina mięsożerna

Mianem rosiczki (łac. drosera) określa się około 250 gatunków roślin z rodziny rosiczkowatych. Jej popularność wynika przede wszystkim z faktu, że roślina ta nie poprzestaje na fotosyntezie i pobieraniu substancji odżywczych z gleby. Pożera owady, które dostarczają jej dodatkowych składników przede wszystkim azotu, potasu i fosforu. Można więc powiedzieć, że rosiczki, tak jak ich kuzynki muchołówki i aldrowandy, same łapią sobie nawóz.

W Polsce występują trzy gatunki – okrągłolistna, długolistna i pośrednia. Można też spotkać naturalnego mieszańca – rosiczkę owalną, ale występuje bardzo rzadko. W naszym kraju rosiczki upodobały sobie torfowiska i bory bagienne. Lubią glebę wysoko zakwaszoną, ubogą, ale dość przepuszczalną i wilgotną. Dlatego są zwykle sąsiadami torfowców.

W Australii, gdzie znajdziemy najwięcej gatunków z tej rodziny, rosiczki rosną głównie na wybrzeżach porośniętych lasami – w południowo-zachodniej części kontynentu i wzdłuż wschodniej. Poza tym znajdziemy je w Nowej Zelandii i niemal całej Azji południowo-wschodniej, a także w Brazylii i na Wyżynie Gujańskiej, we wschodniej części Ameryki Południowej. 8 gatunków naliczono w Ameryce Północnej.

Jest to niewątpliwie roślina o dużych zdolnościach adaptacyjnych. Może o tym świadczyć również duża ilość gatunków endemicznych – występujących wyłącznie w określonych miejscach. Na przykład na Madagaskarze aż 7 odmian rosiczki jest endemitami.

Piękna czy przerażająca – jak wygląda rosiczka?

Chociaż istnieją różne rodzaje rosiczek, to wszystkie mają nietypowy wygląd. Przynajmniej w porównaniu z innymi roślinami, które uprawia się w domu. Nie ma co liczyć na piękny kwiat i urocze listki. Bardziej przypominają kosmitów. Zresztą wiele „kosmicznych” roślin w literaturze i filmach science-fiction jest wzorowanych na różnych gatunkach rosiczek.

Główną cechą charakterystyczną są liście o nietypowych kształtach – najczęściej wrzecionowatych, nerkowatych lub półksiężycowatych. Liście porośnięte są czerwonymi gruczołkami, z których wypływa lepka substancja. Jej zadaniem jest przyciąganie i unieruchamianie owadów.

Rosiczki mają też kwiaty, są one drobne, najczęściej liczne. Kwitną przez jeden dzień zaczynając od dołu rośliny. Po zawiązaniu owoców zauważymy małe, suche torebki z licznymi nasionami w środku.

Rosiczka mogłaby być przerażająca gdyby nie fakt, że większość gatunków rosiczkowatych jest niewielkich. Mimo swojego nietypowego wyglądu i mięsożernych zapędów, wygląda dość delikatnie. Dużo zależy od tego który rodzaj zdecydujemy się uprawiać. Może być to roślina ozdobna, która doda nieco oryginalnego charakteru naszemu domowemu ogródkowi.

Uprawa rosiczki w domu

Rosiczki bez problemu można uprawiać w doniczce. Trzeba zadbać o to, żeby miały odpowiednio ciepłe i wilgotne miejsce. Najlepiej jeżeli doniczka z rośliną będzie stała w dobrze nasłonecznionej, południowej części domu. Do wytworzenia lepkiej substancji rosiczka będzie potrzebowała wysokiej wilgotności – co najmniej 50%. Pamiętajmy, że większość gatunków rosiczkowatych wybiera lasy strefy umiarkowanej. Nie można ich przegrzewać (temperatura do 25 stopni Celsjusza w zupełności wystarczy, byle nie spadła poniżej 15 stopni), ani przesuszać. Dlatego odpada stawianie doniczki tuż nad grzejnikiem czy w jego pobliżu.

Jak wspomnieliśmy rosiczka lubi torfowiska i ziemię o dużym zakwaszeniu. Dlatego nie można jej po prostu wsadzić do uniwersalnej ziemi kwiatowej. Podstawowym składnikiem podłoża powinien być torf, który można zmieszać z włóknem kokosowym, piaskiem, lawą wulkaniczną. W sklepach można też kupić gotowe podłoże przeznaczone specjalnie do uprawy rosiczek.

Pielęgnacja rosiczek nie jest trudna, jeżeli wiemy jak to robić. Najważniejsza, po dobraniu odpowiedniego stanowiska i podłoża jest wiedza jak podlewać rośliny. Niektórzy popełniają błąd, chcąc zachować wysoką wilgotność spryskują je wodą. Rosiczki są zwykle podatne na pleśń, więc wilgotność lepiej zapewnić im, zamykając w terrarium lub mini szklarence i doprowadzając wodę od dołu (na przykład lejąc ją bezpośrednio na podstawkę). Dzięki temu unikniemy przelania rosiczek w doniczce. Trzeba jednak pilnować, żeby podłoże nie przeschło.

Istotne jest dobranie odpowiedniej wody. Kranówka jest zwykle zbyt twarda i zasadowa, dlatego lepiej wykorzystać deszczówkę lub wodę destylowaną.

Najlepszym aspektem pielęgnacji rosiczki jest to, że nie potrzebuje nawożenia. Jako roślina mięsożerna sama zdobędzie sobie niezbędne substancje odżywcze. Trzeba tylko zapewnić pewną ilość owadów w pomieszczeniu. Nie można jednak dostarczać martwych owadów, bo rozwinie się pleśń. Rosiczki nie są padlinożerne.

Cena i odmiany – co wybrać?

O tym czy nasza uprawa będzie udana zdecyduje nasz pierwszy krok. Którą odmianę wybrać? Najlepiej taką, która jest dostosowana do polskiego klimatu. Zapewnienie odpowiednich warunków Rosiczce długolistnej czy pośredniej będzie łatwiejsze niż próba utrzymania Drosera regia – endemicznej rosiczki z południowej Afryki. Ta ostatnia ma specjalne wymagania glebowe i potrzebuje odpowiednio dużo miejsca na zapuszczenie korzeni.

Jeżeli decydujemy się na egzotyczne odmiany, to musimy sprawdzić wymagania specyficzne dla danego gatunku. Czasami liczy się nawet wiedza czy roślina macierzysta występowała na terenach wyżynnych czy nizinnych. Im bardziej endemiczny gatunek, tym trudniej go uprawiać w domu. Odpowiednia wyższa jest też jego cena. Dlatego warto się zastanowić zanim zapłacimy dużo pieniędzy za roślinę, której nie będziemy w stanie utrzymać. Ceny za roślinę w doniczce wahają się do kilkunastu do 40-50 zł. Nasiona rosiczki można kupić dużo taniej, ale uprawa „od zera” jest trudniejsza.

Większość rosiczek to rośliny wieloletnie. Jeżeli zapewnimy im odpowiednie warunki pozostaną z nami na całe lata. Te z polskich torfowisk powinny nawet poradzić sobie z zimowaniem na balkonie. Chociaż lepiej nie ryzykować zostawienia ich samym sobie.

Popularne egzotyczne odmiany dostępne w sklepach to:

• Drosera Aliciae – czyli Rosiczka Alicji pochodzi z południowej Afryki. Jest dobrze dostosowana do gleb ubogich w azot. W przeciwieństwie do rodzimych rosiczek długolistnych, osiąga dość dużą wysokość, nawet do 40 cm. Uprawia się ją według ogólnych zasad przedstawionych powyżej. Znosi trochę niższe temperatury – do 5-10 stopni, ale najlepiej utrzymać ją w temperaturze między 18 i 25 stopni.
• Drosera Capensis – Rosiczka przylądkowa należy do najłatwiejszych w uprawie. Trzeba jej tylko zapewnić odpowiednio wysoką temperaturę i unikać wystawiania na bezpośrednie działanie słońca. Ma charakterystyczne długie listki ujęte w rozetę. Dostępne są odmiany biała i czerwona.
• Drosera Binata – Rosiczka dwudzielna ma rozdwojone liście, najczęściej w kształcie litery „Y”. Różne odmiany pochodzą z Australii i Nowej Zelandii. Należy do roślin średnio trudnych w uprawie. Oprócz podstawowych zasad pielęgnacji trzeba jej zapewnić dużo światła. W okresie zimowym mogą być potrzebne naświetlania lampą. Niektóre odmiany wymagają bardzo dużej wilgotności, nawet do 100%.
• Drosera Regia – wspomniana wcześniej Rosiczka królewska należy do gatunków nieco trudniejszych w uprawie. Przede wszystkim ze względu na swój endemiczny charakter. Jeżeli zapewni jej się wysoką doniczkę i odpowiednio przepuszczalne podłoże nie powinno być większych problemów. Ma bardzo długie liście zebrane w rozetę, substancja o dużej lepkości zapewnia świetną naturalną pułapkę na muchy.
• Drosera Spatulata – Rosiczka łyżeczkowata jest dość rozpowszechnionym gatunkiem na półkuli południowej. Lubi dużo ciepła i światła. Łatwo dostosowuje się do różnych warunków i nie potrzebuje zimowania. Natomiast nie jest tak okazała jak jej kuzynki. Dorasta do 6 cm wysokości. Dobry gatunek dla początkujących.

W sklepach można też znaleźć inne odmiany i gatunki rosiczkowatych. Niektóre sklepy ogrodnicze oferują je w zestawach z innymi roślinami owadożernymi – najczęściej z muchołówkami i dzbanecznikami. Jeżeli wybieramy konkretną roślinę lub zestaw roślin, to trzeba się zapoznać z wymaganiami tej konkretnej odmiany.

Rosiczka jest ciągle mało poznaną rośliną. Jej mięsożerność działała na wyobraźnię wielu autorów sci-fi i horrorów. Jednak jest to też cała grupa roślin, które odkrywają przed nami swoje właściwości prozdrowotne i adaptacyjne. Egzotyczne właściwości i zdolność łapania owadów sprawiają, że jest coraz chętniej dodawana do kolekcji roślin domowych.

Rosiczka drosera to roślina, której niewymagająca hodowla pozwala na uprawę w domowych warunkach. Ta niezwykle egzotyczna roślina występuje w wielu odmianach i gatunkach, z której kilka można spotkać również w Polsce. Jej walory estetyczne i pragmatyczne oraz atrakcyjna cena sadzonek powodują, że jest to roślina, którą warto mieć na swoim oknie.

Rosiczka owadożerna opis i charakterystyka

Rosiczka drosera opis

Rosiczka drosera to niezwykle ciekawa roślina owadożerna należąca do rodziny rosiczkowatych (droseraceae), rzędu goździkowce (śródłożne, łac. Caryophyllales), klasy okrytonasienne i kladu roślin nasiennych naczyniowych. Jej nazwa wywodzi się z języka greckiego od słowa drosos – rosa lub droseros – zwilżony rosą, ponieważ krople na włoskach gruczołowych lśniące w słońcu wyglądają właśnie jak krople porannej rosy. Uprawa tej rośliny występuje niemal na wszystkich kontynentach świata, poza Antarktydą, na której panują niezbyt przyjazne warunki hodowlane. Rosiczka owadożerna występuje w około 150-188 gatunkach. Pochodzą one głównie z Australii, gdzie rośnie około 100 gatunków, z południa Afryki oraz Ameryki Południowej (około 18 gatunków). Jedynie kilka z nich, bo zaledwie około 3 gatunki występują również w Polsce.

Charakterystyka rosiczki owadożernej

Rosiczka owadożerna należy do roślin, które rzadko są jednoroczne, większość gatunków to wieloletnie odmiany, które różnią się formowaną rozetą liściową. Rozeta ta jest przyziemna, w przypadku łodygi skróconej lub skrętoległa przy łodydze długiej. Liście rosiczki mają zwykle żywo zieloną barwę oraz posiadają blaszki, które jako młode są rozwidlone i zwinięte. Średnica liści wynosi od 2 do 10 cm, a liście pułapkowe są pokryte cienkimi włoskami, kształtem przypominającymi igiełki. To właśnie liściowe czułki oblepione są lepką, pachnącą substancją będącą wydzieliną trawienną tych roślin, na którą łowione są owady. Ponadto często posiadają czerwone zabarwienie, co czyni je dodatkowo atrakcyjnymi dla różnorodnych żyjątek. Złapany w taką pułapkę owad jest unieruchamiany za pomocą lepkiej wydzieliny, następnie rosiczka zamyka liść, a kwas mrówkowy rozpoczyna proces trawienia ciała owada. Trwa to około trzech godzin, po których owad jest już strawiony, a liść ponownie otwiera się po około 24 godzinach. Warto wspomnieć w tym miejscu, że poza rosiczkami, jedynie muchówki (dionaea muscipula) posiadają takie specyficzne organy liściowe.

Rosiczka drosera osiąga zwykle wysokość do 15 cm i stanowi bylinę. Niektóre odmiany wytwarzają również podziemne bulwy i kłącza dodatkowo się rozrastając. Rośliny te charakteryzują się najczęściej krótką łodygą, bardzo rzadko jest ona długa i prosta. Rosiczka kwitnie od maja do sierpnia a jej kwiat jest zwykle drobny, ma ok. 1 cm średnicy, w większych gatunkach zaś sięga do 5 cm. Najczęściej spotykany jest kwiat wyrastający pojedynczo z łodygi lub w kwiatostanach przybierający barwę różową, białą lub czerwoną. Kwiaty mają 4-5 działek kielicha oraz pręcików i płatków korony. Po zapyleniu w miejsce kwiatów powstają owocowe torebki zawierające drobne i liczne nasiona.

Współczesna hodowla rosiczki drosera pozwala na stosunkowo łatwą uprawę tej rośliny w warunkach domowych.

Najpopularniejsze odmiany rosiczki drosera

Hodowla rosiczki drosera występuje w różnych gatunkach i odmianach. Na świecie występuje około 150 gatunków tej rośliny, które możemy podzielić na kilka podstawowych grup:

• Rosiczka z lasów deszczowych – przystosowała się do klimatu w taki sposób, że do prawidłowego rozwoju potrzebuje mniejszych ilości światła oraz wysokiej wilgotności. Można ją spotkać w wilgotnych lasach równikowych Australii.
• Rosiczka pigmejska, inaczej miniaturowa – to główny gatunek występujący w Australii, który w stan spoczynku przechodzi w gorące oraz suche lato. Ta odmiana wytwarza przekształcone liście, które służą do rozmnażania, zwane gemmami.
• Rosiczka bulwiasta – można ją spotkać zarówno w Australii, południowej Afryce, jak i Azji. Kiedy następuje pora sucha roślina ta wytwarza podziemne bulwy i przechodzi w stan spoczynku.
• Rosiczka tropikalna – to gatunek, którego wegetacja trwa cały rok, a warunki klimatyczne muszą być stałe lub prawie stałe, aby uprawa była skuteczna.
• Rosiczka petiolaris – również przechodzi w stan spoczynku w okresie suszy. Występuje głównie w północnej Australii.
• Rosiczka klimatu umiarkowanego – to roślina zimolubna występująca głównie w północnej Ameryce oraz Europie. Ta odmiana zimą przechodzi w stan spoczynku formując pąk, który jako jedyny ma przetrwać okres mrozów, reszta rośliny bowiem obumiera.

Wymieniając najbardziej znane odmiany rosiczki owadożernej należy podać m.in.:

• Rosiczka pośrednia (drosera intermedia) – jest to odmiana zimnolubna, występująca w Europie, również w Polsce, w północnej części Ameryki Południowej oraz w Ameryce Północnej i Środkowej. Kwitnie w maju-wrześniu, a jej liście dzielą się na część nieowadożerną rosnącą od bulwy oraz owadożerną znajdującą się nad liśćmi bez włosków z kropelkami. Do ciekawostek należy fakt, że drosera intermedia obecnie jest w Polsce objęta ochroną jako gatunek zagrożony wymarciem.
• Rosiczka przylądkowa (drosera capensis) – należy do gatunków tropikalnych, a zatem można ją spotkać głównie w Afryce, na brzegach jezior i rzek oraz na podmokłych terenach i bagnach. Drosera capensis to roślina wieloletnia posiadająca przyziemną rozetę oraz równowąskie liście o długości do 15 cm i szerokości do 5 mm. Kwitnie jasnoróżowymi, białymi lub ciemnoróżowymi kwiatami o szerokich, odwrotnie owalnych płatkach. Ponadto odmiana ta jest samopylna.
• Rosiczka affinis (Drosera affinis) – to kolejna odmiana tropikalna, która ze względu na niezwykłą wytrzymałość bardzo szerokiego zakresu temperatur oraz charakterystyczne smukłe listki stanowi nietypowy gatunek rosiczki. Hodowla tej odmiany daje rośliny osiągające nawet 25 cm wysokości oraz liście długości 7-8 cm. Również pęd kwiatowy dorasta do 30 cm wydając do 13 kwiatów, które otwierają się codziennie po jednym. Ponadto rozdwojone pręciki ułatwiają drosera affinis samozapylenie.
• Rosiczka alicji (drosera aliciae) – należy do tropikalnej odmiany, porastającej torfowiska, bagna oraz tereny podmokłe i gliniaste. Drosera aliciae to roślina wieloletnia posiadająca przyziemną rozetę składającą się nawet z 30 ciasno ułożonych liści, które są podłużne i osiągają 25-30 mm długości oraz 7 mm szerokości. Kwiatostan tego gatunku składa się z około 2-12 kwiatów o purpurowych, kwitnących jeden po drugim. Jak większość rosiczek, rosiczka alicji jest samopylna.
• Rosiczka peltata (drosera peltata) – to roślina bulwiasta, wieloletnia, która jest niezwykle trudna do uprawy w doniczkach. Największą trudność bowiem stanowi wykiełkowanie nasion tego gatunku rosiczki. Poza tym drosera peltata stanowi doskonałą roślinę dla rozpoczynających przygodę z rosiczkami, ponieważ jest ona łatwo dostępna i nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych.
• Rosiczka dwudzielna (drosera binata) – jej nazwa wywodzi się z tego, że rosiczka ta posiada dwudzielne, widlaste liście.
• Rosiczka królewska (drosera regia) – należąca do odmiany tropikalnej, której hodowla występuje głównie w zachodniej części Afryki południowej. Posiada ona lancetowate liście o długości do 50 cm i szerokości do 12 mm, zdrewniałe korzenie oraz kwiatostan do 60-90 cm.
• Rosiczka łyżeczkowata (drosera spatulata) – wieloletnia roślina samopylna, występująca na terenach bagnistych, piaszczystych oraz lasach klimatu tropikalnego o liściach odwrotnie owalnych lub klinowatych przybierających rozmiary 20 mm długości i 6 mm długości.

Wymienione odmiany stanowią jedynie najbardziej charakterystyczne gatunki tej niezwykłej rośliny występującej na całym świecie. W Polsce występuje kilka odmian rosiczki, m.in. wspomniana wcześniej rosiczka pośrednia, ale również rosiczka okrągłolistna oraz rosiczka długolistna. W naszym kraju można również spotkać uprawę kilku innych gatunków, takich jak rosiczka przylądkowa czy rosiczka alicji. Obecnie rosiczka jest obok muchówki amerykańskiej (dionaea muscipula) bardzo chętnie uprawianą rośliną, która z powodzeniem służy, jako ozdoba domu lub idealny prezent urodzinowy. Jej stosunkowo niska cena oraz łatwa dostępność w zestawieniu z niezwykłą u roślin mięsożernością sprawiają, że popularność tej rośliny ciągle rośnie. W doniczce można uprawiać także ozdobne anturium.

Niezbędne informacje dotyczące uprawy i hodowli rosiczki

Uprawa rosiczki

Rosiczka to roślina występująca w różnych klimatach, jednak w Polsce uprawa obejmuje niewiele z istniejących gatunków właśnie z powodu niesprzyjającego klimatu. Powstaje zatem pytanie jak hodować rosiczkę? oraz czy uprawa rosiczki jest bardzo trudna? Starając się odpowiedzieć na to pytanie trzeba rozważyć najważniejsze wymagania tej rośliny w kwestii jej uprawy. Współcześnie hodowla rosiczki drosera stanowi niezwykle pociągającą pokusą niejednego domownika. Otóż pomimo sporych wymagań uprawy oraz pielęgnacji roślina ta cieszy się dużą popularnością nie tylko w uprawie profesjonalnej ale również amatorskiej w domu. Przede wszystkim kusi jej zdolność do łapania i zjadania owadów co stanowi nie tylko o jej wyjątkowości, ale również użyteczności. Hodując bowiem rosiczkę drosera nie tylko ozdobi się dom, ale również pozbędzie z niego komarów, much i popularnych meszek.

Jakie wymagania posiada roślina owadożerna?

Jak podają różne informacje hodowla drosera wymaga kilku zabiegów pielęgnacyjnych oraz dopilnowania pewnych zasad uprawy, mimo to stanowi roślinę, którą z powodzeniem można polecić początkującym ogrodnikom. Roślina ta jest delikatna, wymaga poświęcenia sporo czasu, uwagi oraz pracy, które jednak warte są jej walorów estetycznych oraz użytkowych. Zabierając się za uprawę rosiczki należy wziąć pod uwagę jej odmianę, ponieważ między konkretnymi gatunkami istnieją subtelne różnice, o których warto wiedzieć przystępując do hodowli. Dla przykładu rosiczka długolistna oraz rosiczka okrągłolistna lubią lekko rozproszone słońce w dużej ilości oraz torfowe podłoże, rosiczka przylądkowa najlepiej rośnie w pełnym słońcu i na kwaśnym torfie, rosiczka pośrednia musi rosnąć w samym torfie, a rosiczka alicji potrzebuje dużego słońca, nawet zimą co wymaga doświetlania w porach niedoboru światła.

Najlepsze stanowisko do uprawy rosiczki

Praktycznie wszystkie odmiany rosiczki (czy jest to rosiczka pośrednia, rosiczka alicji, rosiczka długolistna czy też rosiczka okrągłolistna albo rosiczka przylądkowa lub inna z wielu odmian), potrzebują do prawidłowego rozwoju wiele światła słonecznego. Dlatego stanowisko, na którym ma nastąpić uprawa tej rośliny powinno być odpowiednio nasłonecznione. W przypadku hodowli domowej, najlepiej nadaje się do tego południowy parapet.

Roślina owadożerna – jaka gleba jest najodpowiedniejsza pod jej uprawę?

Rosiczki rosną na nieco różniących się glebach w zależności od gatunku. Ogólnie jednak najbardziej odpowiednie do hodowli tej rośliny podłoże powinno mieć kwaśny odczyn o pH 3,5-4,5. Do najlepszych gleb pod uprawę rosiczek należą wszelkiego rodzaju ziemie torfowe (rosiczka długolistna, rosiczka okrągłolistna, rosiczka pośrednia), zmieszane z gruboziarnistym piaskiem (rosiczka przylądkowa), a czasem rosną w samym mchu torfowym (rosiczka alicji). Wiele gatunków wzrasta również w glebach bagiennych, podmokłych. Co ciekawe, to właśnie dzięki swojej owadożerności rosiczki doskonale rosną w ubogich w składniki odżywcze glebach pozbawionych azotu. Stąd też różne źródła podają, że najlepsze do domowej uprawy rosiczek podłoże to torf zmieszany z piaskiem w stosunku 2:1.

Prawidłowa pielęgnacja, czyli jak dbać o rosiczkę?

Jak pielęgnować rośliny owadożerne? Kiedy odpowiedzieliśmy sobie na pytanie, jak hodować rosiczkę, należy zadać sobie następne, jak dbać o rosiczkę? Pielęgnacja tej rośliny wymaga sporo pracy i czasu, ale gra jest warta świeczki, co udowodniliśmy już powyżej. Do głównych czynności pielęgnacyjnych, jeśli chodzi o uprawę rosiczki owadożernej i innych roślin owadożernych, należy odpowiednie podlewanie oraz nawożenie rośliny, a także dbanie o utrzymanie optymalnej do wzrostu temperatury.

Podlewanie rosiczki

Do najważniejszych czynności pielęgnacyjnych, jeśli chodzi o rosiczkę drosera, należy podlewanie. Roślina ta wymaga stałego utrzymania wilgotności podłoża. Woda, którą się podlewa rosiczki, powinna być przy tym miękka i pozbawiona związków chemicznych, dlatego najbardziej polecana jest woda destylowana lub przefiltrowana w filtrze odwróconej osmozy lub też zwykła woda z kranu, ale przegotowana.

Rosiczka owadożerna – nawożenie

Należy pamiętać, że rosiczek nie wolno nawozić, a już szczególnie zakazane są nawozy azotowe, ponieważ ten związek chemiczny rośliny pobierają od złapanych i zjadanych owadów. Wszystkie pozostałe minerały zaś pobierają z prawidłowego podłoża, dlatego dodatkowe nawożenie jest zupełnie zbędne.

Optymalna temperatura do wzrostu rosiczki

Latem optymalna do wzrostu rosiczki temperatura mieści się w granicach 18-25°C, zimą zaś około 5-10°C. Ponadto trzeba uważać, aby liście rośliny nie dotykały szyby, ponieważ latem może to skutkować porażeniem ich przez słońce.

Cena rosiczki

Cena rosiczki to kolejna z zalet tej rośliny. Sadzonki można dostać już od 3 zł do 28 zł, w przypadku dużych sadzonek. Oczywiście cena jest orientacyjna, ale dodatkowo pociąga zainteresowanych w stronę kupna oraz zainwestowania swojego czasu i pracy w uprawę tej wyjątkowej rośliny.