Sosny

Sosny - występowanie, gatunki, wymagania, uprawa

Od smukłych drzew po karłowate krzewy – sosny to najbardziej rozpowszechnione drzewa iglaste na Półkuli Północnej. Sosna zwyczajna jest pospolitym gatunkiem na terenie Polski. Inne odmiany nadają się do ogrodu, a nawet do domu na drzewka bonsai. Poniżej piszemy jakie są cechy różnych odmian i jak o nie dbać w ogrodzie.

Sosny – ogólna charakterystyka

Sosny to wiecznie zielone rośliny nagonasienne. Ich nasiona nie mają osłonki w postaci owoców. Zamiast tego są chronione w charakterystycznych, zdrewniałych szyszkach. Najprostszym sposobem na wyhodowanie własnej sosny w domu lub ogrodzie jest zasadzenie szyszki. To jednak nie daje pewności jakie cechy będzie miało drzewko po wyrośnięciu. Dlatego warto przyjrzeć się różnym gatunkom i odmianom ogrodowym.

Na świecie istnieje ponad 100 gatunków drzew i krzewów zaliczonych do rodzaju sosny. Ponadto w warunkach hodowlanych powstają odmiany przystosowane do specyficznych wymagań. Do ogrodów zwykle wybiera się gatunki niskie, rosnące powoli, które będą dobrze współgrały z innymi roślinami w niewielkiej, otwartej przestrzeni.

Sosna zwyczajna w naturalnych warunkach uzyskuje pokrój nieregularny z nagim pniem i asymetryczną, rozgałęzioną koroną. Większość odmian ma jednak pokrój zwarty, najczęściej stożkowy, kolumnowy, rzadziej (w warunkach hodowlanych) kulisty. Może dorastać do kilkudziesięciu metrów. Sosna „Waligóra”, uznana za najwyższą w Polsce mierzy 23 m wysokości, a obwód przy powierzchni ziemi ma prawie 5,5 metra. W ogrodach zwykle spotkamy sosny nie przekraczające 5 metrów wysokości.

Sosny to również jedne z najbardziej długowiecznych drzew. W warunkach naturalnych Sosna zwyczajna dożywa 500 lat. Amerykańska Sosna oścista dożywa ponad 2000 lat, a Sosna długowieczna potrafi przeżyć ponad dwa razy tyle, co czyni ją najbardziej długowiecznym drzewem, nie rozmnażającym się wegetatywnie. Najstarsze okazy (ponad 4 tys. i ponad 5 tys. lat) znaleziono w Górach Białych.

Najciekawsze odmiany do ogrodu

Sosna zwyczajna, która czuje się dobrze w naszym klimacie, jak najbardziej nadaje się do ogrodu. Jeżeli jednak chcemy posadzić coś bardziej egzotycznego, to do wyboru są liczne gatunki i ich odmiany. Poniżej prezentujemy kilka przykładów:

• Green Tower – odmiana Sosny czarnej; drzewo o pokroju kolumnowym, rosnące powoli i docelowo dorastające do ok. 5 m wysokości. Świetnie nadaje się na szpalery i żywopłoty, ale dobrze będzie też rosła jako pojedyncze drzewo lub element pionowy w klombie. Ma małe wymagania glebowe i jest mrozoodporna.
• Watereri – srebrna odmiana Sosny zwyczajnej. Pokrój nieco zaokrąglony, charakterystyczne, srebrzyste igły. Jest odmianą karłowatą – rośnie powoli i dorasta do 3-5 metrów. Odporna na trudne warunki pogodowe, ale trochę wymagająca jeżeli chodzi o zanieczyszczenie środowiska.
• Alpenzwerg – odmiana Sosny kosodrzewiny, karłowata o pokroju stożkowym. Jest to sosna miniaturowa, osiągająca po wielu latach wysokość zaledwie 2 m. Dobra do ogrodów skalnych i kompozycji z wrzosami.
• Little Goldstar – karłowata odmiana Sosny górskiej. Dorasta do 0,5 metra. Ma nieregularny, zbliżony do kulistego pokrój. Jej zaletą są igły, które na zimę przybierają złotawy kolor.
• Himalajska – to cały gatunek; o wartości dekoracyjnej decydują przede wszystkim bardzo długie, zwisające, szarawe igły. Sosna dorasta do 20 metrów. Jej pokrój klasycznej „choinki” jest stożkowaty, ale przerzedzony. Jest więc bardzo ozdobna i trochę inna niż sosny, do jakich przyzwyczailiśmy się w Polsce. Mrozoodporna, małe wymagania glebowe. Wymaga tylko dość nasłonecznionego stanowiska.

Przyglądając się różnym odmianom można wybrać najbardziej pożądane cechy do konkretnego zastosowania. Co innego nada się do ogródka na balkonie, co innego do dużego ogrodu czy do skalniaka. Na szczęście odporność i wszechstronność sosen jest bardzo duża.

Uprawa i pielęgnacja

Większość sosen preferuje stanowisko słoneczne i przepuszczalną glebę o lekko kwaśnym odczynie. Są takie gatunki, które poradzą sobie na jałowej ziemi i w glebie zasadowej. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, to sosny są mrozoodporne. W naturze występują wysoko w górach oraz na dalekiej północy (wchodzą w skład borealnych lasów iglastych). Nie lubią tylko wilgoci i zbyt dużego zacienienia. Chociaż gatunki rosnące dziko w lasach powinny sobie poradzić w cienistym zakątku ogrodu.

Sosna to niezwykle uniwersalne i odporne drzewo. Jednym z sekretów jej odporności jest mikoryza czyli symbioza drzewa i grzyba. Tak naprawdę w naturze około 90% roślin żyje w symbiozie z wybranymi grzybami przy korzeniach. Dzięki temu mogą zdobywać więcej pokarmu, soli mineralnych i mają większą powierzchnię chłonną. W zamian oddają grzybom węglowodany. Z powyższych powodów dla lepszego wzrostu warto kupić sadzonki zaszczepione mikoryzą lub wprowadzić mikoryzę do gleby samodzielnie. Trzeba tylko pamiętać, że każde drzewo ma „swoje” grzyby i trzeba dobrać właściwe rodzaje do właściwych roślinek. Wprowadzenie mikoryzy w postaci sproszkowanej można przeprowadzić przez wsypanie preparatu do dołka, w którym posadzimy sosnę. Jeśli się zgapiliśmy w czasie sadzenia, to możemy dodać grzyby do wody, którą podlewamy drzewko.

Pozbawione mikoryzy sosny mają większą tendencję do chorowania i są łatwiejszym łupem dla szkodników. Niezależnie od tego czy już zaszczepiliśmy drzewko, warto zwrócić uwagę na obecność tych ostatnich.

Sosny są odporne na cięcie, ale wiele odmian ogrodowych prawie go nie wymaga. Robi się to najczęściej w celach estetycznych. Przycinanie tzw. świeczek, czyli młodych przyrostów sosny, jest też dobrym sposobem na spowolnienie jej wzrostu. Jest to sposób na kontrolę wielkości drzewka, jeżeli nie kupiliśmy odmiany wolno rosnącej.

Ochrona przed szkodnikami

Do szkodników sosen należą insekty i większe zwierzęta. Te ostatnie głównie jako amatorzy obgryzania kory drzew zimą.

Żeby zabezpieczyć korę przed ogryzaniem wystarczy owinąć ją siatką na poziomie królika i sarny. Bardzie skomplikowana jest ochrona przed pasożytami.

Większość szkodników sosny interesuje się igłami lub pędami. Do najpowszechniejszych należą:

• Zwójka sosnóweczka – larwa motyla żeruje wewnątrz młodych pędów.
• Miodownica szpilkowa – mszyca żerująca na igłach. Najlepiej zwalczać ją przez opryski.
• Ochojnik sosnowy – żeruje na igłach i składa jaja w młodych pędach. Atakom powinien zapobiec oprysk z oleju parafinowego.
• Borecznik rudy – muchówka, która atakuje pędy i igły sosen. Również jest zwalczany przez opryski.

Gatunki najlepsze na bonsai

Jeżeli chcemy ozdobić nasz ogród drzewkiem bonsai, to Sosna zwyczajna w zupełności wystarczy. Polecane są też Sosna Thunerga i Sosna gęstokwiatowa (zwłaszcza odmiany Rainbow i Tanyosho). Oba te gatunki w podstawowej wersji są dość wysokie, ale wystarczy wybrać odmiany, które rosną powoli, żeby ten problem nie przeszkadzał w nadawaniu drzewom pożądanego kształtu.

Tworzenie bonsai to osobna sztuka, która pozwala kontrolować wysokość i kształtować dowolnie kształt drzewa. Oprócz wyboru odpowiedniej odmiany trzeba się zaopatrzyć w przydatne narzędzia i zapoznać – przynajmniej wstępnie – z praktyką.

Po co sosny w ogrodzie?

W przemyśle sosny mają bardzo szerokie zastosowanie – od drewna na meble, przez spadź, z której pszczoły robią miód, po korę i igły jako naturalne dodatki ogrodnicze i ściółka dla pewnych roślin. Zielarze wiedzą też o zdrowotnym działaniu nalewki na „szczytkach” sosen oraz żywicy. Tę ostatnią pozyskiwano przez wykonywanie nacięć na pniu. To tylko przy dużej ilości drzew w lesie. Mając jedno czy dwa drzewka raczej nie będziemy nacinać pnia czy obierać go z kory.

W ogrodach sadzi się je dla licznych zalet dekoracyjnych. Jeżeli chcemy mieć zielony ogród zimą, to warto postarać się o obecność iglaków. Sosna w grudniu może też robić za świąteczną „choinkę”. Jej ekologiczna wersja, to po prostu umieszczenie lampek i bombek na żywym drzewku. Do tego szczególnie przyda się jakaś odmiana kolumnowa lub stożkowa.

Wiele karłowatych odmian sosny nadaje się do skalniaków. Niektóre mają nawet płożące gałęzie, co czyni z nich dobre rośliny okrywowe. Sosna szczególnie dobrze czuje się w towarzystwie wrzosu. Soliter (pojedyncze drzewo) w otoczeniu dywanu z różnokolorowych wrzosów będzie się prezentować szczególnie dostojnie. Równie skutecznie ozdobi trawnik. Sosny można sadzić na mało żyznej glebie. Mogą więc zapewnić kawałek zieleni nawet tam, gdzie inne rośliny nie dają rady.

Popularność jałowców, tuji i innych iglaków sprawiła, że o sosnach trochę zapominamy. Tymczasem są to drzewa doskonale dopasowane do naszego klimatu, o licznych zaletach dekoracyjnych.

Nazwa sosna automatycznie kojarzy się z górami i lasem. Oczywiście są to słuszne tropy, lecz nie tylko w tych miejscach mogą rosnąć te rośliny. Ogród jest równie dobrą lokalizacją by posadzić drzewo iglaste. Świadczy o tym fakt, że różne gatunki sosny są najczęściej wybieranymi iglakami do uprawy w ogrodzie.

Sosna na świecie i w ogrodzie

Sosna, z łaciny pinus, to zimozielona roślina o długich i wąskich igłach. Zalicza się ją do rodziny sosnowatych, składającej się z około 115 gatunków drzew i krzewów. Te iglaki przeważnie występują na półkuli północnej w strefie klimatu umiarkowanego. Tylko niewielka liczba gatunków rośnie w cieplejszych obszarach globu. Odmiany występujące w Ameryce Środkowej sięgają do Gwatemali, Salwadoru i Nikaragui.

W Polsce rozwija się kilka gatunków sosny. W lasach najczęściej spotykana jest odmiana zwyczajna, sosna limba oraz sosna górska zwana też kosodrzewiną. W ogrodzie z powodzeniem uprawiane są okazy typowo leśne, ale nie tylko. Sosny ozdobne również cieszą się dużym uznaniem wśród amatorów ogrodnictwa. Nie tylko z uwagi na walory dekoracyjne. Pinus praktycznie nie sprawia problemów w uprawie.

Opisywane drzewo iglaste jest bardzo odporne na mróz i inne czynniki atmosferyczne. Preferuje nasłonecznione stanowiska. Jeśli chodzi o glebę, to najlepiej rozwija się w podłożach lekko kwaśnych, przepuszczalnych i wilgotnych. Nie jest to jednak reguła. Niektóre gatunki sosny radzą sobie na ziemiach zasadowych lub jałowych. Zatem chcąc wprowadzić górski klimat w ogrodzie, sosna jest bardzo dobrym rozwiązaniem.

Sosna ogrodowa – popularne odmiany

Sosna zwyczajna powszechnie występuje w Polsce. Jest to też bardzo ważne i popularne drzewo iglaste na świecie. Nic, więc dziwnego, że zostało z powodzeniem zaadaptowane do ogrodów. Sadzi się je wczesną wiosną, gdy tylko ustaną przymrozki. Pinus sylvestris szybko wzrasta i jest długowieczna. Dobrze znosi suszę, lecz nie lubi zanieczyszczonego powietrza. Dlatego też nie sprawdzi się w mieście. Na szczęście istnieje alternatywne rozwiązanie. Sosna żółta bardzo dobrze sobie radzi z miejskim powietrzem.

Pinus ponderosa, czyli sosna żółta to drzewo rosnące powoli. Dopiero po trzydziestu latach może osiągnąć 10 metrów wysokości. Najczęściej spotyka się je w parkach i sporych ogrodach.  W pierwszych latach po posadzeniu odznacza się stożkowym pokrojem.

Sosna żółta wytwarza krótkie i sztywne pędy. Na nich rozwijają się bardzo długie zielone igły. Warto wspomnieć o jej wymaganiach. Gleba, w której się znajduje nie musi być bogata w składniki odżywcze. Nieco inaczej jest w przypadku nawodnienia. Sosna żółta nie potrzebuje dużych ilości wody.

Pinus wcale nie musi być wysoką rośliną. Sosna karłowata jest tego najlepszym przykładem. To niewielkie drzewo iglaste lub krzew dorasta do 5 metrów wysokości. Jest odporne na niskie temperatury i porywiste wiatry. Najlepiej rozwija się na nasłonecznionych stanowiskach.

Sosna karłowata lubi gleby lekkie i piaszczyste, choć i na cięższych sobie poradzi. Wytwarza interesujące, dwubarwne igły.

Każda wymieniona do tej pory sosna ogrodowa cieszy się sporą popularnością w Polsce. Trzeba jednak dodać, że był to tylko początek listy.

Sosny ozdobne

Sosna karłowata to nie jedyna odmiana o niewielkich rozmiarach. Sosna bośniacka rośnie powoli, po dziesięciu latach jej wysokość będzie wynosić około 2 metry. Zatem może zając miejsce w każdym ogrodzie w Polsce. Jest odporna na skrajne warunki atmosferyczne. Nie przeszkadza jej nawet podłoże kamieniste czy kredowe. Nie można też zapominać o najważniejszym. Pinus heldreichii wygląda bardzo ładnie.

Czas na kolejne sosny ozdobne. Jedną z najpopularniejszych jest odmiana limba. Praktycznie nie sprawia żadnych trudności w uprawie. Wystarczy tylko zapewnić jej odpowiednie warunki. Najważniejsza jest żyzna gleba o lekko kwaśnym odczynie. Ta sosna ogrodowa powinna znajdować się na słonecznym stanowisku z dobrym dostępem do wody.

Bardzo podobne wymagania mają okazy syberyjskie. To drzewa rośnie w parkach i ogrodach nie tylko, dlatego, że jest łatwe w uprawie. Syberyjskie gatunki sosny wytwarzają jadalne nasiona, bogate w witaminy i tłuszcze. Z jej szyszek produkuje się olej stosowany między innymi w medycynie.

Sosny ozdobne mogą też odznaczać się igłami dłuższymi niż zazwyczaj się spotyka. Przykładem takiego drzewa jest odmiana pochodząca z Himalajów. Jej charakterystyczną cechą są igły osiągające 20 centymetrów długości. Uwagę przyciąga też ich kolor. Młode drzewka mają niebieskawe a starsze srebrzyste igły.

Desiflora to również bardzo interesująca sosna ogrodowa. Obsypuje się wąskimi, miękkimi i długimi igłami. Często osiągają nawet 12 cm długości. Do tego dochodzą niewielkie szyszki, gęsto osadzone u nasady pędów. Pinus densiflora pięknie dekoruje przydomowe ogrody i nie jest przy tym skomplikowana w uprawie.

Wymienione gatunki sosny cieszą się dużą popularnością w naszym kraju. Nie są to, bowiem drzewa rosnące wyłącznie w lasach czy parkach. Każda osoba może zasadzić opisywane okazy w swoim ogrodzie. Możliwości wyboru jest sporo, więcej niż zostało tu wymienione. Niemniej, niezależnie od tego czy w pobliżu domu rośnie sosna karłowata czy zwyczajna, zawsze wygląda tak samo pięknie.

Sosny to wyjątkowe gatunki, które ze względu na swoje walory dekoracyjne sprawdzą się znakomicie w niejednym ogrodzie. Poszczególne rodzaje sosny różnią się kształtem igieł, kolorem czy wielkością szyszek, dzięki czemu mogą stać się wyjątkową ozdobą przydomowego ogrodu.

Sosna zwyczajna i jej gatunki

Sosna zwyczajna (pinus sylvestris) zwana też pospolitą, to drzewo iglaste, które bardzo powszechnie występuje na terenie całego naszego kraju i jest jednym z najważniejszych drzew leśnych na świecie. Sosna zwyczajna posiada niewielkie wymagania uprawowe, dlatego szybko dostosowuje się do różnych warunków siedliskowych. Sosna pospolita lubi stanowiska słoneczne, a także wilgotne i przepuszczalne gleby. Korzystna dla sosny zwyczajnej jest gleba o lekko kwaśnym odczynie. Niestety te gatunki nie lubią zanieczyszczonego powietrza, co sprawia, że nie nadają się do miast.

Odmiany sosny zwyczajnej są bardzo liczne i dobrze sprawdzają się w przydomowych ogrodach. Sosna zwyczajna (pinus sylvestris) posiada najgłębszy system korzeniowy spośród wszystkich innych drzew iglastych występujących w naszym kraju. Przez to doskonale znosi suszę. Sosna pospolita jest drzewem, które szybko wzrasta i jest stosunkowo długowieczne. Pokrój sony pospolitej na początku przypomina zwykłą „choinkę”. Natomiast w późniejszym okresie pospolita sosna i jej kształt staje się mniej regularny. Sosna pospolita posiada dosyć długie i cienkie igły, których długość może wynosić nawet 8 centymetrów.

Sosna pospolita powinna być sadzona, kiedy ustaną przymrozki i mamy pewność, że ziemia już odmarzła. Dołek wypełniamy kompostem i żyzną ziemią. W Polsce od 1959 roku istnieje rezerwat pod nazwą „sosna królewska”, który został powołany do ochrony 200-letniego drzewostanu sosny. Na jego terenie znajduje się sosna zwyczajna, o nazwie „sosna królewska”, która jest pomnikiem przyrody i osiągnęła już wiek około 320 lat i wysokość 35 metrów. Niestety w 1973 roku „sosna królewska” uschła.

Sosny dwuigielne - najpopularniejsze odmiany

Sosna czarna

Sosna czarna naturalnie występuje w rejonach Azji Mniejszej i na południu Europy. Jest smukła, wąska i posiada nieregularną budowę korony. Sosna czarna (pinus nigra) posiada długie igły, które zebrane są w pęczki i osiągają długość nawet 15 centymetrów. Sosna czarna w ogrodzie idealnie sprawdzi się sadzona w grupie, chroniąc przed wiatrem lub jako soliter. Sosna czarna (pinus nigra) jest łatwa w uprawie. Rośnie nawet na jałowych lub piaszczystych glebach. Lubi stanowiska słoneczne, ale jej uprawa sprawdza się również w półcieniu. Sadzenie powinno odbywać się wiosną lub na początku jesieni. Odmiany sosny czarnej w pierwszych latach od posadzenia warto nawozić kompostem i nawozami wapniowymi.

Sosna banksa

Sosna banksa (pinus banksiana) pochodzi z Ameryki Północnej. Sosna banksa toleruje gleby piaszczyste i kamieniste. Lubi dużo światła i jest wysoce odporna na mrozy. Sosna banksa (pinus banksiana) to sosna dwuigielna, która wolno rośnie i posiada średnie rozmiary. W Polsce sosny banksa są sadzone jako sosny ozdobne.

Sosna górska

Sosna górska naturalnie występuje w rejonach górskich. Wszystkie odmiany sosny górskiej posiadają niezwykłe właściwości adaptacyjne. Dzięki temu sosna ta świetnie sprawdza się w uprawie w przydomowych ogrodach. Ten piękny krzew posiada wolne tempo wzrostu i zwarty pokrój. Ta sosna karłowata dobrze znosi mróz i suszę, a także zanieczyszczenia. Doskonale radzi sobie na glebach ubogich. Sosna górska (pinus mugo) lubi miejsca słoneczne i wilgotne. Świetnie znosi cięcie, które należy wykonać w okresie wiosny. Zabieg ten przeprowadzamy, kiedy sosna górska nie wypuściła jeszcze pędów. Do ogrodów najlepsze są odmiany karłowate, które posiadają krzaczasty pokrój. Pinus mugo znakomicie nadaje się do umacniania skarp, a także jako krzew żywopłotowy. Można ją również uprawiać w pojemnikach.

Sosny ozdobne – sosna limba, sosna bośniacka, sosna syberyjska i sosna biała

Sosna limba

Sosna limba jest bardzo wytrzymałym drzewem iglastym. Rośnie dosyć wolno i nie sprawia problemów w uprawie w ogrodzie.

Sosna limba lubi stanowiska słoneczne i dosyć wysoką wilgotność. Dlatego jej uprawa świetnie sprawdzi się przy oczku wodnym.

Sosna limba nie preferuje przesadzania, dlatego trzeba jej wybrać w ogrodzie stałe miejsce. Sosna ta lubi glebę żyzną, przepuszczalną i lekko kwaśną. Sosna limba jest niezwykle odporna na szkodniki i bardzo dobrze znosi wahania temperatur.

Sosna bośniacka (pinus heldreichii)

To niewielkie drzewo iglaste, które dosyć wolno rośnie. Sosna bośniacka, jest bardzo odporna, wytrzymała i nie ma wielkich wymagań.

Sosna ta lubi stanowisko słoneczne. Jeśli chodzi o glebę, poradzi sobie na podłożu kamienistym i kredowym. Sosna bośniacka toleruje przesadzanie i jest niezwykle odporna na zanieczyszczenia.

Gatunki tej sosny można rozmnażać z nasion, a odmiany sosny bośniackiej rozmnażamy przez sadzonkowanie i szczepienie. Pinus heldreichii preferuje cięcie, które przełoży się na gęsty i zwarty pokrój.

Sosna syberyjska

Występuje na obszarze Azji. Może osiągać nawet 35 metrów wysokości. Lubi podłoże żyzne, gliniane a także wilgotne. Preferuje stanowiska słoneczne.

Jej igły osiągają do 11 centymetrów długości. Sosna syberyjska jest niezwykle odporna na niskie temperatury.

Gatunki te wytwarzają nasiona, które są jadalne, bogate w witaminy i tłuszcze. Z jej szyszek wytwarza się również olej, który stosowany jest w medycynie i przemyśle spożywczym. Sosna syberyjska znalazła zastosowanie w przydomowych ogrodach i parkach.

Sosna biała

Sosna biała to gatunek bardzo rzadko spotykany. Posiada szeroką i gęsto ugałęzioną koronę. W naszych warunkach klimatycznych dorasta do 20 metrów wysokości.

Sosna biała nie ma dużych wymagań glebowych. Te rodzaje sosny lubią jednak stanowiska słoneczne i przewiewne. Sosnę białą najlepiej przesadzać wczesną wiosną.

Sosnę białą najlepiej przycinać wczesnym latem. Jej gatunki są najłatwiejszymi do uprawy bonsai. Sprawdź także inne nasze inspiracje na iglaki w ogrodzie.

Rodzaje sosny o długich igłach – sosna himalajska, sosna koreańska, pinus densiflora, sosna wejmutka

Sosna himalajska

Sosna himalajska jak sama nazwa wskazuje, pochodzi z dolin Himalajów. Jej najważniejszą cechą charakterystyczną są przepiękne igły, które osiągają nawet 20 centymetrów długości. Niebanalny również jest ich kolor – na młodych drzewkach niebieskawy, na starszych srebrzysty.

Uprawa w ogrodzie sosny himalajskiej nie wymaga skomplikowanych zabiegów. Dobrze radzi sobie na przeciętnej glebie. Ze względu na to, że jej pokrój jest bardzo rozłożysty potrzebuje sporo miejsca.

Mimo, że sosna himalajska jest odporna na mrozy, to jednak może się zdążyć, że przemarznie. Młoda sadzonka powinna być chroniona w okresie zimy przed mrozem i wiatrem.

Sosna koreańska

Sosna ta posiada gęstą, szeroką koronę. Ma niewielkie wymagania glebowe, ale preferuje gleby żyzne i drenażowe. Dosyć wolno rośnie.

To sosna pięcioigielna posiadająca jajowate szyszki osiągające długość do 8 centymetrów. Sosna koreańska wytwarza nasiona, które są jadalne.

Sosna koreańska jest odporna na niskie temperatury i na suszę. Wszystkie rodzaje sosny koreańskiej dzięki zwartemu systemowi korzeniowemu można przesadzać nawet w późniejszym wieku.

Pinus densiflora

Pinus densiflora to sosna gęstokwiatowa. Bardzo powoli rośnie. Lubi stanowisko słoneczne i lekko zacienione. Jest tolerancyjna, jeśli chodzi o rodzaj gleby i jej wilgotność. Posiada wąskie, miękkie i długie igły, które osiągają nawet 12 cm długości. Sosna ta wytwarza małe szyszki, które są gęsto osadzone u nasady pędów.

Pinus densiflora idealnie sprawdzi się w przydomowych ogrodach, ogródkach skalnych i na rabatach.

Sosna wejmutka

Dziko rosnące sosny wejmutki osiągają dosyć spore rozmiary, które mogą dochodzić do 30 metrów wysokości. Odmiany sosny wejmutki, które wybierzemy do ogrodu powinny być niskie. Sosna wejmutka, w zależności od odmiany, posiada różne kształty i wysokość. Odmiany sosny wejmutki mogą być karłowate, strzeliste lub rozłożyste.

Sosna wejmutka dobrze znosi różne rodzaje gleby. Preferuje stanowisko słoneczne. Jest odporna na mrozy.

Może być posadzona zarówno pojedynczo, jak również w grupach. Świetnie sprawdzi się na skalniakach. Na przełomie zimy i wiosny można wykonać jej cięcie, które przełoży się na gęstość i wysokość.

Różnorodne rodzaje sosny bez względu na to, czy będą to sosny dwuigielne czy pięcioigielne, na pewno nie przysporzą problemów w uprawie. Różne rodzaje sosny pozwalają na odpowiedni wybór do każdego ogrodu. Najkorzystniejsza do uprawy w ogrodzie jest każda sosna karłowata. Jej gatunki osiągają maksymalnie dwa metry wysokości, dzięki czemu aranżacja ogrodu z takim iglakiem stanie się prawdziwą przyjemnością.