Warzywa dwuletnie

Warzywa dwuletnie - rodzaje, wymagania, uprawa, wykorzystanie

Rośliny dwuletnie to dość duża grupa roślin. Wśród nich jest sporo gatunków dekoracyjnych, ale te użytkowe, jak właśnie warzywa dwuletnie, to także bardzo duża populacja. Oto lista gatunków dwuletnich warzyw, które można uprawiać w ogrodzie.

Warzywa dwuletnie a jednoroczne

Wszystkie rośliny zielne, czyli te, które nie mają drewnianych części, dzielą się na rośliny jednoroczne, dwuletnie i byliny, czyli wieloletnie. W teorii rośliny jednoroczne to te, które w ciągu jednego sezonu wegetacyjnego mają cały cykl życiowy – wytwarzają korzenie, liście, kwiaty, nasiona lub owoce i zamierają. Rośliny dwuletnie potrzebują na to dwóch sezonu. Początkowo tworzą potężny korzeń i liście, zimują i dopiero w kolejnym roku mają kwiaty, nasiona i owoce. Wtedy też zamierają.

Warzywa dwuletnie w teorii też tak funkcjonują. Jednak w większości przypadków uprawia się je jako rośliny jednoroczne, to znaczy w ciągu pierwszego roku uprawy następuje zbiór. Ludzie po prostu wykorzystują to, że zanim rośliny zaczną kwitnąć, liście i korzenie są najsmaczniejsze i najbardziej zasobne w składniki odżywcze. Najlepszym przykładem jest popularna marchew. Wysiew następuje wczesną wiosną, a już w czerwcu-lipcu roślina w gruncie ma średniej wielkości pomarańczowy korzeń i piękne liście. W tym momencie nadaje się do zjedzenia. Pozostawiona w gruncie, jeśli przetrwa zimę, wytworzy nasiona, ale jej korzeń będzie miękki, mniej soczysty i nie tak chrupiący.

Warzywa dwuletnie – lista gatunków

Lista warzyw dwuletnich jest bardzo długa. Poza wspomnianą wyżej marchewką, znajduje się tutaj bardzo wiele innych warzyw korzeniowych, jak chociażby buraczek czerwony, pietruszka, seler czy skorzonera. Wszystkie te warzywa zbiera się w pierwszym roku uprawy, ponieważ wtedy są najsmaczniejsze. Do tej grupy należą także warzywa, które mają zastosowanie pastewne, jak burak pastewny czy pasternak.

Warzywa dwuletnie to także duża część roślin kapustnych. Taki cykl życiowy ma jarmuż, kapusta biała i czerwona oraz brukselka. Zbiera się je najczęściej jesienią, a jarmuż nawet zimą, ale w kolejnym roku już nie nadają się do jedzenia. Następnym przykładem są niektóre rośliny cebulowe, czyli cebula i por. Rośliny te w Polsce i tak są najczęściej jednoroczne, ponieważ rzadko kiedy przetrzymują zimę w gruncie. Do warzyw dwuletnich uprawianych jako jednoroczne należą także mniej popularne endywia, cykoria i kalarepa.

Uprawa warzyw dwuletnich

Uprawa warzyw dwuletnich w ogrodzie nie jest wymagająca. Rośliny te w większości dobrze sprawdzają się w naszych warunkach klimatycznych. Potrzebują średnio żyznego, przepuszczalnego podłoża i niewielkich ilości nawozu wymieszanego z glebą jesienią przed wysiewem lub sadzeniem. Do ich uprawy nadają się wszystkie rodzaje gleb o dobrym stosunku wodno-powietrznym.

Sadzenie dotyczy tylko niektórych roślin, jak na przykład cebuli. Oczywiście można ją także wysiewać z nasion, ale częściej sadzi się do gruntu małe cebulki. Najczęściej warzywa dwuletnie, jak marchew, kapusta, buraki czy endywie, wysiewa się z nasion. W sklepach ogrodniczych są dostępne nasiona na taśmach, które rozkładają się w podłożu. Dzięki temu łatwiej jest wysiać nasionka w odpowiednim rozstawie – z reguły są bardzo drobne. Wysiew nasion prowadzi się wczesną wiosną, na przykład w marcu. Niektóre gatunki można wysiewać do wielodoniczek i potem wysadzać na grządki w odpowiedniej rozstawie. Sadzenie można zrobić nieco później.

Warzywa dwuletnie w ogrodzie

Pielęgnacja warzyw dwuletnich nie jest trudna. W zasadzie większość gatunków nie ma wielkich wymagań. Marchew, kapusta, cebula czy pietruszka rosną w naszych warunkach klimatycznych wyśmienicie. O ile nie ma wielkiej suszy, nie potrzebują nawet zbyt obfitego podlewania.

Największy sukces w uprawie gwarantuje zachowanie odstępów czasowych w uprawie roślin w tym samym miejscu. Do tego zastosowanie obornika dwa lata przed uprawą powinno wystarczyć. Nie trzeba stosować nawozów mineralnych, zwłaszcza w uprawie amatorskiej. Rośliny te możesz zostawić w gruncie do kolejnego roku, by jesienią pozbierać ich nasiona. Jednak następne pokolenie czasami może się różnić smakiem i wielkością od rośliny matecznej.