Miejsce uprawy

Jaśmin lekarski jest pnącym krzewem spokrewnionym z forsycją, lilakiem i jesionem, ale nie ma nic wspólnego z jaśminowcem wonnym, nazywanym potocznie jaśminem. Botaniczna nazwa rodzajowa pochodzi od perskiego słowa „jāsamin", oznaczającego słodko pachnące rośliny. Główną ozdobą rośliny są kwiaty o intensywnym, bardzo przyjemnym zapachu.

Epipremnum złociste jest popularnym i lubianym tropikalnym pnączem, spotykanym w uprawie doniczkowej w wielu interesujących odmianach, do których należy również 'Snow Queen'. Wykazuje pewne podobieństwo do znanej odmiany ‘Marble Queen‘, jednak z większym udziałem powierzchniowym jasnych plamek na blaszce liściowej. Ogonki liściowe są u 'Snow Queen' kremowobiałe i jaśniejsze niż u innych odmian.

Begonia 'Tamaya jest bardzo dekoracyjną rośliną o dużych, nakrapianych liściach i zwisających gronach różowych kwiatów. Uprawiana w doniczkach w formie małych drzewek 'Tamaya" nie jest prawdopodobnie odmianą begonii koralowej, ale hybrydą Begonia corallina z Begonia albopicta - co oczywiście w niczym nie umniejsza jej urody.

Alocasia micholitziana 'Frydek' jest najbardziej popularnym kultywarem filipińskiego gatunku alokazji, o nazwie upamiętniającej niemieckiego botanika Wilhelma Micholitza. Powszechnie używana dzisiaj nazwa odmiany pojawiła się w 2002 roku prawdopodobnie na skutek literówki Alocasia micholitziana 'Freydyk'. Na dodatek, w tej zagmatwanej historii nazwy, chodzi o odmianę określaną pierwotnie jako Alocasia Micholitziana 'Green Velvet' lub Alocasia micholitziana „Maxkowskii”.

Efektowne rośliny doniczkowe nazywane storczykiem cymbidium nie są zwykle przedstawicielami któregoś z ponad 70 gatunków tego rodzaju botanicznego, ale hybrydami hodowlanymi. Storczyki cymbidium swoją nazwę zawdzięczają formie kwiatów: zakrzywione płatki rośliny przypominają łódź, co po grecku znaczy „kymbos” - stąd wywodzi się cymbidium.

Palma betelowa znana jest powszechnie głównie z powodu wykorzystywania jej nasion, zwanych orzechami arekowymi, do wyrobu tradycyjnej na Dalekim Wschodzie używki - betelu. W naszych warunkach ma zastosowanie jako ozdobna roślina doniczkowa, bardzo atrakcyjna, chociaż nieco kapryśna.

Pospolity w przeszłości w uprawach zbóż kąkol polny budził postrach jako roślina powodująca liczne zatrucia. Wraz ze stosowaniem herbicydów oraz bardziej wydajnych metod oczyszczania ziarna, kąkol polny w środowisku naturalnym prawie zupełnie wyginął. Zła sława wśród dawnych rolników w niczym nie umniejsza urody tej rośliny i subtelnego piękna jej dużych, fioletoworóżowych kwiatów na ogrodowych rabatach.

Tojeść pospolita jest byliną często spotykaną na wilgotnych łąkach, brzegach wód i w zaroślach. Ozdobę stanowią wiechy złocistożółtych kwiatów. Jak każda roślina rodzimego pochodzenia, tojeść pospolita jest doskonale przystosowana do naszych warunków, mało wymagająca i chętnie odwiedzana przez owady. Do ogrodu wnosi element dzikiej przyrody.

Chaber łąkowy, bliski krewny bławatka, rośnie często na łąkach, pastwiskach i skrajach lasu. Ozdobę stanowią fioletowopurpurowe kwiaty zebrane w duże koszyczki, chętnie odwiedzane przez owady. Do ogrodu wnosi subtelny urok dzikiej przyrody.

Smółka pospolita, nazywana firletką lepką, jest byliną spotykaną w zaroślach i na terenach trawiastych. Jej łodyga jest pod górnymi węzłami mocno kleista, co tłumaczy nazwę rośliny. Ozdobę stanowią wiechy różowopurpurowych kwiatów. Istnieją też odmiany hodowlane firletki smółki o kwiatach pełnych albo białych.

Kosmos krwistoczerwony, nazywany też czekoladowym, jest meksykańską byliną z bulwiastymi korzeniami. Botaniczny epitet gatunkowy nawiązuje do koloru kwiatów, a potoczna nazwa do ich zapachu. Kosmos czekoladowy jest uważany od 1902 roku za gatunek wymarły w naturalnym środowisku i obecnie istnieje tylko w uprawie.

Seradela siewna albo pastewna jest gatunkiem rośliny jednorocznej uprawianym w wielu krajach świata na paszę dla zwierząt. Nieco osobliwa nazwa rodzajowa pochodzi od katalońskiego "serradella", z łacińskiego "serratula" - od "serra" = "piła" - i nawiązuje do formy drobnych liści. W ogrodzie może pełnić rolę rośliny ozdobnej.

Werbena pospolita jest znaną od starożytności rośliną leczniczą. W połowie lata zaczyna rozwijać delikatne, jasnofioletowe kwiaty, które mogą być subtelną ozdobą słonecznych i żyznych rabat ogrodowych. Z powodzeniem może być uprawiana w donicach i pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Miskant olbrzymi jest prawdopodobnie naturalną hybrydą miskanta chińskiego (Miscanthus sinensis) z miskantem cukrowym (Miscanthus sacchariflorus), do Europy został przywieziony około 1935 roku jako roślina ozdobna. Nie wytwarza nasion, rozmnażany jest na drodze wegetatywnej. Należy do najbardziej okazałych traw uprawianych w Polsce.

Miskant 'Strictus' przypomina odmianę 'Zebrinus', ma liście poprzecznie żółto paskowane, ale sztywne, rynienkowato zwinięte i nie przewieszone łukowato. Żółte paski pojawiają się na źdźbłach w miarę wzrostu rośliny. Czerwonawe kwiaty, zebrane w wiechę, rozwijają się we wrześniu.

Miskant 'Kleine Fontäne' tworzy gęste kępy łukowato wygiętych liści z białym unerwieniem, które jesienią przybierają złocisty kolor. Początkowo czerwone, a potem blednące kwiaty, tworzą przewieszone, efektowne wiechy. Puszyste owocostany długo stanowią ozdobę ogrodu. Pokrój kępy trawy przypomina, zgodnie z nazwą, małą fontannę.

Miskant 'Flamingo' jest bylinową trawą o łukowato wygiętych liściach, które jesienią przybierają barwę złocistopomarańczową. Kwiaty tworzą atrakcyjne, różowosrebrzyste, przewieszające wiechy, które stanowią ozdobę również zimą. Kwiatostany nadają się do suchych bukietów.

Tulipany papuzie są grupą późno kwitnących odmian wielokrotnych mieszańców różnych gatunków i hybryd. Powstały przez przypadkowe mutacje tulipanów i zostały przez ogrodników wykorzystane. Ich osobliwie rozcięte, pofalowane lub zwinięte płatki przypominają kolorowe pióra papug - stąd nazwa grupy. Ich duże kwiaty bywają dwukolorowe i wzorzyste.

Werbena pospolita jest znaną od starożytności rośliną leczniczą. W połowie lata zaczyna rozwijać delikatne, jasnofioletowe kwiaty, które mogą być subtelną ozdobą słonecznych i żyznych rabat ogrodowych. Z powodzeniem może być uprawiana w donicach i pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Miskant 'Strictus' przypomina odmianę 'Zebrinus', ma liście poprzecznie żółto paskowane, ale sztywne, rynienkowato zwinięte i nie przewieszone łukowato. Żółte paski pojawiają się na źdźbłach w miarę wzrostu rośliny. Czerwonawe kwiaty, zebrane w wiechę, rozwijają się we wrześniu.

Miskant 'Kleine Fontäne' tworzy gęste kępy łukowato wygiętych liści z białym unerwieniem, które jesienią przybierają złocisty kolor. Początkowo czerwone, a potem blednące kwiaty, tworzą przewieszone, efektowne wiechy. Puszyste owocostany długo stanowią ozdobę ogrodu. Pokrój kępy trawy przypomina, zgodnie z nazwą, małą fontannę.

Tulipany papuzie są grupą późno kwitnących odmian wielokrotnych mieszańców różnych gatunków i hybryd. Powstały przez przypadkowe mutacje tulipanów i zostały przez ogrodników wykorzystane. Ich osobliwie rozcięte, pofalowane lub zwinięte płatki przypominają kolorowe pióra papug - stąd nazwa grupy. Ich duże kwiaty bywają dwukolorowe i wzorzyste.

Pochodząca z preriowych obszarów Ameryki Północnej eustoma wielkokwiatowa jest uprawiana w naszych warunkach zwykle jako jednoroczna roślina kwiatowa ogrodowa lub doniczkowa. Przez całe lato rozwija duże, dzwonkowate kwiaty w błękicie i fiolecie, a jej kultywary również w innych kolorach. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego przedrostka eu- = "dobry, przyjemny" i rzeczownika stoma = "usta".

Jaśmin lekarski jest pnącym krzewem spokrewnionym z forsycją, lilakiem i jesionem, ale nie ma nic wspólnego z jaśminowcem wonnym, nazywanym potocznie jaśminem. Botaniczna nazwa rodzajowa pochodzi od perskiego słowa „jāsamin", oznaczającego słodko pachnące rośliny. Główną ozdobą rośliny są kwiaty o intensywnym, bardzo przyjemnym zapachu.

Jeżówka 'Green Jewel' to fascynująca odmiana znanej wszystkim jeżówki purpurowej. To, co wyróżnia ją od innych, to jej jasnozielone kwiatostany. Mimo tej barwy, koszyczki jeżówki widoczne są z daleka i zachwycają swoim wyglądem. Roślina nie jest trudna w uprawie i preferuje słoneczne stanowiska z przepuszczalną glebą.

Begonia luxurians to gatunek begonii osiągający w naturze nawet 2,5 metra wysokości. Jej dużym walorem jest niewątpliwie jej pokrój - przypomina ona egzotyczną palmę, a także dłoniaste liście. Wymaga gleby żyznej, ale lekkiej i zacienionego stanowiska. Tak jak wszystkie begonie - jest wrażliwa na mróz. Ten kolekcjonerski okaz zdecydowanie doda nieco egzotyki do każdego wnętrza.

Begonia 'Tiger', zwana begonią tygrysią to odmiana begonii Bowera rośliny o ciemnych liściach, na których znajdują się jasne plamki. Przypominają one nieco odciski łap tygrysa - stąd też nazwa tej odmiany. Wymaga przepuszczalnego podłoża i jest bardzo wrażliwa na niskie temperatury. Przy odpowiednich warunkach zachwyca swoim wybarwieniem i pokrojem.

Begonia 'Beleaf" to grupa odmian begonii królewskiej o ozdobnych liściach. Są to rośliny o uderzających kolorach - od limonkowozielonego do ciemnoczerwonego. Begonie 'Beleaf' wytwarzają wiele pędów, dzięki czemu roślina ma pełny i zwarty pokrój. Ze względu na bogactwo kolorów ta roślina znajduje zastosowanie w różnego rodzaju wnętrzach.

Różanecznik katawbijski to średniej wielkości krzew dorastający do 3 metrów wysokości. Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie występuje w podszycie lasów. Wymaga stanowiska zacienionego z kwaśnym, przepuszczalnym i wilgotnym podłożem. Różanecznik katawbijski dobrze pasuje tak do przydomowych ogrodów, jak i ogrodów leśnych czy wrzosowiskowych. Późną wiosną, ze szczytów porośniętych zimozielonymi liśćmi wyrasta kwiatostan pełen dużych, lilioworóżowych lub fioletowych kwiatów.

Różanecznik alpejski to niewielki krzew, którego gałęzie są rozgałęzione i splątane ze sobą. Jego liście są zimozielone i intensywnie zielone. Latem, na szczytach pędów, pojawiają się duże, ciemnoróżowe kwiaty. Jest to wymagająca roślina, nieznosząca suszy. Naturalnie występuje w górach Europy — w tym w polskich Karkonoszach.

Psianka słodkogórz jest półkrzewem rodzimego pochodzenia, którego pędy pną się po podporach albo pokładają na ziemi. Przez całe lato rozwija niebieskofioletowe, charakterystyczne dla rodziny psiankowatych kwiaty, a potem tworzy ozdobne, szkarłatnoczerwone jagody. Psianka słodkogórz bywa czasem mylona z bardziej trującą wilczą jagodą.

Pochodząca z mokrych łąk i mokradeł leśnych Ameryki Północnej turzyca palmowa wyróżnia się oryginalnym pokrojem, odmiennym od wyglądu roślin tego rodzaju botanicznego. Trawiastozielone liście są ustawione na wysokich pędach prawie prostopadle, co przypomina pokrój palmy. Dobrze rośnie na glebie wilgotnej w miejscu częściowo ocienionym.

Sit rozpierzchły jest rodzimą byliną spotykaną na wilgotnych terenach, na podmokłych pastwiskach i zabagnieniach. Tworzy gęste, żywozielone kępy. Obok formy botanicznej uprawiane są w ogrodach odmiany situ rozpierzchłego różniące się kształtem i zabarwieniem łodyg. Doskonale nadaje się do nasadzeń w strefie przybrzeżnej oczka wodnego i do ozdoby ogrodowych akwenów.

Rutewka orlikolistna jest byliną rodzimego pochodzenia, spotykaną czasem na śródleśnych łąkach, w wilgotnych zaroślach i lasach mieszanych. Liście są bardzo podobne do orlika - stąd nazwa. Mimo znacznego, ponad metrowego wzrostu rutewka orlikolistna sprawia wrażenie bardzo subtelnej i filigranowej. Szczególną ozdobę kwiatów stanowią bardzo liczne różowe pręciki, tworzące puszyste kulki.

Tatarak zwyczajny jest rośliną użytkową, stosowaną od bardzo dawna do celów leczniczych i spożywczych przez amerykańskich Indian, Hindusów, Chińczyków i Europejczyków. W ogrodach tatarak jest ceniony jako roślina dekoracyjna sadzona na brzegach oczek wodnych i innych akwenów. Do Europy roślina trafiła prawdopodobnie wraz z najazdami Tatarów, co ma związek z nazwą.

Trojeść krwista jest byliną z podmokłych terenów Ameryki Północnej. Ozdobę roślinę najpierw stanowią pachnące wanilią, różowe kwiaty zebrane w kuliste kwiatostany, a późnym latem owocostany z okazałymi wrzecionowatymi torebkami. Doskonale nadaje się do sadzenia na brzegach zbiorników wodnych oraz w miejscach podmokłych.

Śnieguliczka biała jest północnoamerykańskim krzewem, sprowadzonym do Europy pod koniec XVIII wieku jak roślina ozdobna. Popularność śnieguliczki wynika z atrakcyjnego wyglądu krzewu, białych owoców utrzymujących się długo na pędach oraz małych wymagań i odporności na mróz.

Psianka słodkogórz jest półkrzewem rodzimego pochodzenia, którego pędy pną się po podporach albo pokładają na ziemi. Przez całe lato rozwija niebieskofioletowe, charakterystyczne dla rodziny psiankowatych kwiaty, a potem tworzy ozdobne, szkarłatnoczerwone jagody. Psianka słodkogórz bywa czasem mylona z bardziej trującą wilczą jagodą.

Pochodzący z zachodnich Chin pigwowiec okazały jest bliskim krewnym pigwowca japońskiego, wyrasta jednak na większy krzew i może być wykorzystany do tworzenia wysokich żywopłotów. W okresie kwitnienia wygląda bardzo dekoracyjnie, rozwijając czerwone, efektowne kwiaty. Owoce w formie jabłuszek są bardzo twarde, zielonkawożółte z rumieńcem.

Tunbergia oskrzydlona rośnie w tropikalnej Afryce jako pnącze wieloletnie, jednak w naszych warunkach jest uprawiane z rozsady zwykle jako roślina jednoroczna. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwedzkiego botanika Carla Petera Thunberga. Ozdobę pnącza stanowią bardzo efektowne i oryginalne kwiaty intensywnie pomarańczowe z niemal czarną gardzielą. W niektórych językach nosi romantyczną nazwę "Czarnooka Zuzanna".

Wyćwiklin biały, nazywany szpinakiem malabarskim, jest jednorocznym pnączem uprawianym tropikach jako warzywo liściowe i roślina ozdobna. Liście wyćwiklinu są jadalne, mają kwaskowy, soczysty smak. Roślina ma wysokie wymagania cieplne i w naszych warunkach stanowi w ogrodzie egzotyczną ciekawostkę.

Tawulec wcinany, włączony ostatnio do rodzaju neilia, jest płożącym się krzewem pochodzącym z gór Korei i Japonii. Długie pędy ścielą się po powierzchni, przez co tawulec doskonale nadaje się jako roślina okrywowa do obsadzania skarp i zboczy zamiast trawnika. Dodatkową ozdobę, oprócz liści, stanowią groniaste kwiatostany kremowobiałych kwiatów.

Piżmian jadalny jest szeroko uprawiany w krajach tropikalnych dla owoców wykorzystywanych jako warzywo. Niedojrzałe torebki ("strąki") są gotowane albo spożywane na surowo. W naszych warunkach piżmian może pełnić rolę egzotycznej rośliny ozdobnej.

Wyćwiklin biały, nazywany szpinakiem malabarskim, jest jednorocznym pnączem uprawianym tropikach jako warzywo liściowe i roślina ozdobna. Liście wyćwiklinu są jadalne, mają kwaskowy, soczysty smak. Roślina ma wysokie wymagania cieplne i w naszych warunkach stanowi w ogrodzie egzotyczną ciekawostkę.

Ogórek 'Śremski' jest popularną i lubianą odmianą gruntową o dużej plenności i wczesnym terminie zbioru. Owoce tego ogórka są bardzo kształtne, cylindryczne i mają małą komorę nasienną. Jasnozielona skórka jest pokryta licznymi, dużymi brodawkami. Jest to stara odmiana, na jej podstawie powstała inna, bardzo podobna w pokroju, ale bardziej odporna na choroby, odmiana 'Śremianin'.

Ziemniak 'Tajfun' jest średniowczesną odmianą wyhodowaną w Polsce na początku obecnego wieku. Okrągłoowalne bulwy o żółtym miąższu nadają się do przyrządzania rozmaitych potraw oraz do przetwórstwa. Ziemniaki 'Tajfun' są bardzo smaczne, odporne na wirusy i choroby, tolerancyjne na suszę.

Roszpunka warzywna należy do rodziny kozłkowatych i nie jest spokrewniona z żadnym innym warzywem, również z sałatą. Jest znanym od wieków warzywem liściowym, popularnym zwłaszcza w krajach śródziemnomorskich. Wykazuje dużą odporność na choroby i szkodniki.

Kapusta głowiasta jest jedną z odmian kapusty warzywnej, podobnie jak kalafior, brokuł i wiele innych. Skrócony pęd rośliny razem z liśćmi tworzy głowę, która w zależności od formy może mieć różne wielkości, kolor i długość okresu wegetacji. Odmiany bardzo wczesne nadają się do zbioru po 50-55 dniach od wysadzenia rozsady, a późne wymagają aż 140-160 dni.

Pochodzący z zachodnich Chin pigwowiec okazały jest bliskim krewnym pigwowca japońskiego, wyrasta jednak na większy krzew i może być wykorzystany do tworzenia wysokich żywopłotów. W okresie kwitnienia wygląda bardzo dekoracyjnie, rozwijając czerwone, efektowne kwiaty. Owoce w formie jabłuszek są bardzo twarde, zielonkawożółte z rumieńcem.

Szałwia omszona 'Caradonna' jest piękną odmianą o długim okresie kwitnienia i intensywnym fiolecie kwiatów. Nadaje się do samodzielnego wypełniania rabat albo tworzenia efektownych kompozycji z różami. Dodatkową zaletą tej szałwii jest magiczne przyciąganie pszczół i innych owadów.

Odmiana róży wielkokwiatowej ‘Mister Lincoln’ została wyhodowana w 1964 roku w USA. Jej rodzicami są hybrydowe odmiany „Chrysler Imperial” i „Charles Mallerin”. Odznacza się dużymi, czerwonymi, aksamitnymi, bardzo eleganckimi kwiatami o mocnym i przyjemnym zapachu. Krzew powtarza kwitnienie.

Głóg ‘Paul’s Scarlet’ jest odmianą hodowlaną rodzimego głogu dwuszyjkowego. Główną jego ozdobę stanowią pełne, ciemnoczerwonoróżowe, szkarłatne kwiaty. Nazwa odmiany jest nieco zagadkowa: "scarlet" odnosi się do koloru kwiatów, natomiast tajemniczy Paul jest prawdopodobnie imieniem elfa, ponieważ według irlandzkich legend, wróżki i elfy kryją się często w tym głogu.

Dzielżan jesienny jest północnoamerykańską byliną, cenioną w naszych ogrodach za długie kwitnienie. Jego kwiaty kojarzą się ze słońcem, stąd nazwa gatunkowa Helenium nawiązująca do imienia greckiego boga słońca. W uprawie spotyka się często odmiany mieszańcowe, różniące się od formy botanicznej odcieniami kolorów i kształtem kwiatów.

Naparstnica zwyczajna jest byliną rodzimego pochodzenia, w lasach na niżu, spotykana rzadziej niż jej purpurowa krewniaczka. Na długim pędzie wyrastającym ze środka rozety liści rozwijają się stopniowo jasnożółte kwiaty w formie naparstka. Roślina doskonale nadaje się do tworzenia ogrodowych kompozycji, a jej wadą są tylko silnie trujące właściwości liści i nasion.

Werbena pospolita jest znaną od starożytności rośliną leczniczą. W połowie lata zaczyna rozwijać delikatne, jasnofioletowe kwiaty, które mogą być subtelną ozdobą słonecznych i żyznych rabat ogrodowych. Z powodzeniem może być uprawiana w donicach i pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Miskant 'Strictus' przypomina odmianę 'Zebrinus', ma liście poprzecznie żółto paskowane, ale sztywne, rynienkowato zwinięte i nie przewieszone łukowato. Żółte paski pojawiają się na źdźbłach w miarę wzrostu rośliny. Czerwonawe kwiaty, zebrane w wiechę, rozwijają się we wrześniu.

Miskant 'Kleine Fontäne' tworzy gęste kępy łukowato wygiętych liści z białym unerwieniem, które jesienią przybierają złocisty kolor. Początkowo czerwone, a potem blednące kwiaty, tworzą przewieszone, efektowne wiechy. Puszyste owocostany długo stanowią ozdobę ogrodu. Pokrój kępy trawy przypomina, zgodnie z nazwą, małą fontannę.

Miskant 'Flamingo' jest bylinową trawą o łukowato wygiętych liściach, które jesienią przybierają barwę złocistopomarańczową. Kwiaty tworzą atrakcyjne, różowosrebrzyste, przewieszające wiechy, które stanowią ozdobę również zimą. Kwiatostany nadają się do suchych bukietów.

Tulipany papuzie są grupą późno kwitnących odmian wielokrotnych mieszańców różnych gatunków i hybryd. Powstały przez przypadkowe mutacje tulipanów i zostały przez ogrodników wykorzystane. Ich osobliwie rozcięte, pofalowane lub zwinięte płatki przypominają kolorowe pióra papug - stąd nazwa grupy. Ich duże kwiaty bywają dwukolorowe i wzorzyste.

Pochodząca z preriowych obszarów Ameryki Północnej eustoma wielkokwiatowa jest uprawiana w naszych warunkach zwykle jako jednoroczna roślina kwiatowa ogrodowa lub doniczkowa. Przez całe lato rozwija duże, dzwonkowate kwiaty w błękicie i fiolecie, a jej kultywary również w innych kolorach. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego przedrostka eu- = "dobry, przyjemny" i rzeczownika stoma = "usta".

Pochodząca z Persji, dzisiejszego Iranu, parocja perska odznacza się bardzo twardym i ciężkim drewnem, tonącym w wodzie. Dekorację w ogrodzie stanowią liście, kwiaty i efektowne przebarwienie liści jesienią. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Friedricha Parrot'a.

Bożykwiat Meada rośnie w naturze na preriowych obszarach wschodniej części Ameryki Północnej. Tajemnicza nazwa rośliny ma związek z dawną nazwą rodzajową Dodecatheon, złożonej z greckich słów dodéka = "dwanaście" i théos = "bóg". Podobno Pliniusz Starszy nazwał tak kwiat na część 12 najważniejszych greckich bogiń i bogów. Wprawdzie Pliniuszowi chodziło zapewne o inny gatunek, jako że tego amerykańskiego nie mógł widzieć, jednak Linneusz użył takiej właśnie nazwy.

Jesion pensylwański jest szybko rosnącym drzewem północnoamerykańskiego pochodzenia. W przeciwieństwie do drzew europejskich, pod koniec sezonu szybko przebarwia liście i je zrzuca. Jest odporny na suszę i mróz. Bywa mylony z jesionem amerykańskim.

Pragnia syberyjska jest płożącą byliną, która wyglądem przypomina poziomkę i pięciornika - ma trójlistkowe liście i charakterystyczne dla rodziny różowatych kwiaty w żółtym kolorze. Łudząco podobne do poziomek owoce nie są wprawdzie trujące, ale też nie nadają się do spożycia. Nazwa botaniczna upamiętnia austriackiego botanika Franza von Waldstein.

Psianka słodkogórz jest półkrzewem rodzimego pochodzenia, którego pędy pną się po podporach albo pokładają na ziemi. Przez całe lato rozwija niebieskofioletowe, charakterystyczne dla rodziny psiankowatych kwiaty, a potem tworzy ozdobne, szkarłatnoczerwone jagody. Psianka słodkogórz bywa czasem mylona z bardziej trującą wilczą jagodą.

Wiąz drobnolistny jest dekoracyjnym drzewem pochodzącym z Azji Wschodniej. W swojej ojczyźnie dorasta do 25 m wysokości, jednak w naszych warunkach tworzy raczej krótki pień i szeroką, kulistą koronę. Drobne liście są pojedynczo ząbkowane. W uprawie spotyka się kilka odmian hodowlanych tego gatunku.

Werbena pospolita jest znaną od starożytności rośliną leczniczą. W połowie lata zaczyna rozwijać delikatne, jasnofioletowe kwiaty, które mogą być subtelną ozdobą słonecznych i żyznych rabat ogrodowych. Z powodzeniem może być uprawiana w donicach i pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Pachnotka zwyczajna jest aromatyczną rośliną jednoroczną uprawianą na Dalekim Wschodzie jako roślina oleista, przyprawowa i lecznicza. Ze względu na dekoracyjne liście nadaje się doskonale na rabaty, obwódki i ogrodowe kompozycje. Kwitnie późno, kwiaty o wyglądzie typowym dla rodziny jasnotowatych są raczej mało efektowne.

Szczaw kędzierzawy jest pospolitą w Polsce byliną, rosnącą w dolinach rzek, na ugorach i pastwiskach. Duże, lancetowate liście są brzegiem zwykle silnie falisto karbowane, kędzierzawe. Dawniej był stosowany jako roślina lecznicza, obecnie może być oryginalną ozdobą ogrodowej rabaty, wprowadzając element dzikiej natury.

Len zwyczajny jest jedną z najdawniej uprawianych roślin, znanym już w neolicie. Jest również dzisiaj ceniony za włókna wytrzymujące konkurencję z bawełną i tworzywami sztucznymi, a także za właściwości lecznicze i dekoracyjne. Epitet gatunkowy usitatissimum znaczy po łacinie tyle, co "bardzo użyteczny" i odnosi się do różnorodności zastosowania rośliny.

Arnika górska jest znaną i cenioną od wieków rośliną leczniczą, a jej duże, żółtopomarańczowe koszyczki kwiatów stanowią ozdobę ogrodowych rabat. Ze względu na zagrożenie wyginięciem, w Polsce arnika górska jest objęta ścisłą ochroną gatunkową.

Szczaw polny jest dwupienną byliną, powszechnie spotykaną w naszym kraju na kwaśnych pastwiskach i ugorach. w dawnych czasach wykorzystywano szczaw jako bogate w witaminę C warzywo i roślinę leczniczą. Dzisiaj wiadomo, że duża zawartość kwasu szczawiowego w liściach rośliny może być szkodliwa dla zdrowia. Niewielka ilość szczawiu może być jednak przyjemnie kwaśnym i lekko ostrym dodatkiem do sosów i sałatek.