Rośliny na kwaśną glebę

Kosmatka olbrzymia jest delikatną byliną, zadomowioną w naszych górskich lasach. Długie, połyskujące liście zachowują zieleń również zimą. Doskonale sprawdza się w roli rośliny ozdobnej w ogrodach skalnych i nad oczkami wodnymi.

Kurkuma jest kłączową byliną uprawianą w Indiach i Chinach do celów spożywczych i leczniczych od ponad 5000 lat. Nazwa botaniczna pochodzi od arabskiego słowa al-krukum = "szafran" i odnosi się do koloru pigmentu kłącza. Ostryż długi jest w naszych warunkach przede wszystkim egzotyczną rośliną doniczkową o dekoracyjnych liściach i kwiatach.

Eukaliptus tęczowy jest jednym z niewielu gatunków eukaliptusa występujących naturalnie poza Australią i jedynym, który jest spotykany na północ od równika. Niezwykłe i niezapomniane wrażenie robi widok pnia tego drzewa z korowiną w kolorach tęczy. W naszych warunkach eukaliptus tęczowy może być uprawiany wyłącznie w pomieszczeniach i osiąga niewielkie rozmiary, niemniej jednak warto mieć w mieszkaniu tę egzotyczną i oryginalną roślinę.

Sosna rumelijska wywodzi swoją nazwę gatunkową od historycznej krainy na Bałkanach - Rumelii. Jest gatunkiem pięcioigielnym, o pokroju podobnym do limby. W naszych ogrodach rzadko się pojawia, chociaż ma efektowny wygląd i dobrą odporność na mróz i choroby.

Szczaw kędzierzawy jest pospolitą w Polsce byliną, rosnącą w dolinach rzek, na ugorach i pastwiskach. Duże, lancetowate liście są brzegiem zwykle silnie falisto karbowane, kędzierzawe. Dawniej był stosowany jako roślina lecznicza, obecnie może być oryginalną ozdobą ogrodowej rabaty, wprowadzając element dzikiej natury.

Szczaw tępolistny jest rodzimego pochodzenia byliną, spotykaną w lasach, na łąkach i nieużytkach, najlepiej wilgotnych do podmokłych. Chociaż w uprawach nie jest gatunkiem pożądanym, to jednak jego sercowate liście i wzniesione kwiatostany wnoszą do ogrodu powiew naturalnej przyrody.

Borówka bagienna jest krzewinką rodzimego pochodzenia, bliską krewną borówki czarnej, brusznicy albo żurawiny. Rośnie na torfowiskach, na glebach kwaśnych i ubogich. Za przypisywane owocom łochyni zatrucia może odpowiadać bagno zwyczajne (Ledum palustre) rosnące na tych samych stanowiskach i wywołujące zatrucia na drodze wziewnej. Badania nie wykazały zawartości substancji trujących w owocach borówki bagiennej.

Sosna żółta jest trójigielną sosną, pochodzącą z gór zachodnich obszarów Ameryki Północnej. Botaniczny epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa ponderosus = "ciężki" i nawiązuje do wysokiego ciężaru właściwego drewna tej sosny. Polską nazwę wyjaśnia natomiast żółtawy kolor młodych pędów oraz wnętrza kory.

Cypryśnik błotny jest ciekawym drzewem znanym w Europie już od połowy XVII wieku. Miękkie igły są najpierw jasnozielone, później ciemnieją, a jesienią przebarwiają się na czerwonobrązowo i opadają razem z drobnymi pędami. Starsze drzewa mają zdolność wytwarzania korzeni oddechowych, wyrastających ponad poziom wody albo gruntu. Lubi gleby podmokłe, ale toleruje też bardziej suche.

Jałowiec wirginijski to drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 40 metrów wysokości, jednak w naszych warunkach dorasta do kilku lub kilkunastu metrów wysokości. Nie jest wymagającą rośliną — dobrze poradzi sobie w przepuszczalnym, a nawet piaszczystym podłożu. Preferuje słoneczne stanowiska, ale poradzi sobie też w bardziej zacienionych miejscach. Nadaje się zarówno do ogrodów japońskich, jak i do ogrodów leśnych jako ciekawe urozmaicenie.

Żywotnikowiec japoński jest wolno rosnącym drzewem, które w naszych warunkach osiąga niewielkie rozmiary i nadaje się doskonale do małego ogrodu albo do tworzenia kompozycji w pojemnikach. Nie jest całkowicie odporny na mróz. Ozdobę stanowią szerokie, spłaszczone pędy, pokryte łuskowatymi igłami, ciemnozielone i połyskujące.

Ten gatunek anturium, powszechnie uprawiany jako doniczkowa roślina ozdobna, nosi epitet upamiętniający austriackiego botanika Karla von Scherzer. Ozdobę rośliny stanowią lancetowate liście oraz efektowne kwiaty złożone z jasnoczerwonej spathy i pomarańczowej albo czerwonej kolby. Zawinięty koniec kolby przypomina ogon świni, stąd angielska nazwa rośliny "pigtail".

Efektowne rośliny doniczkowe nazywane storczykiem cymbidium nie są zwykle przedstawicielami któregoś z ponad 70 gatunków tego rodzaju botanicznego, ale hybrydami hodowlanymi. Storczyki cymbidium swoją nazwę zawdzięczają formie kwiatów: zakrzywione płatki rośliny przypominają łódź, co po grecku znaczy „kymbos” - stąd wywodzi się cymbidium.

Rzodkiew świrzepa należy do bogatej w gatunki rodziny kapustowatych (krzyżowych), a przybyła do naszej części Europy prawdopodobnie już w neolicie. Rośnie jako roślina jednoroczna na ugorach, przydrożach i w zbożach, na glebach kwaśnych, ubogich, często piaszczystych i suchych. Chociaż w uprawach rolnych nie jest mile widziana, to jednak do ogrodu może wnieść element świeżości dzikiego gatunku.

Przetacznik leśny jest rodzimego pochodzenia byliną spotykaną często w suchych lasach i na pastwiskach. Epitet gatunkowy officinalis wskazuje na stosowanie rośliny do celów leczniczych w medycynie ludowej. W ogrodzie ozdobę stanowią fioletowoniebieskie, gęste grona kwiatów.

Pstrolistka sercowata jest dalekowschodnią byliną, której botaniczna nazwa rodzajowa upamiętnia holenderskiego przyrodnika Maartena Houttuyn'a. W ogrodzie jest rośliną okrywową, odpowiednią na wilgotne i podmokłe zakątki. Właściwe kwiaty pstrolistki są niepozorne, zebrane w gęste kłosy, a główną ozdobę stanowią cztery białe podsadki.

Wrzos zwyczajny jest zimozieloną krzewinką rodzimego pochodzenia. Kiedyś używany po wysuszeniu do zamiatania, dzisiaj jest popularną i cenioną rośliną ozdobną. Do ogrodów trafił wrzos około 150 lat temu. Jego jasnofioletowe kwiaty zebrane w długie grona tworzą barwne kobierce od późnego lata do jesieni. Formy hodowlane różnią się od botanicznej kolorem kwiatów i liści oraz wysokością i pokrojem.

Sasanka alpejska jest gatunkiem typowo górskim, występującym również w Polsce. Z każdej jedwabiście owłosionej łodygi wyrasta na szczycie jeden kwiat śnieżnobiałego koloru. Ozdobne są również charakterystyczne puszyste kulki owocostanów sasanki.

Paprotka zwyczajna jest gatunkiem zimozielonej paproci rodzimego pochodzenia. Rozrasta się za pomocą pełzających kłączy. Jest jedną z nielicznych krajowych roślin, która bywa czasem przygodnym epifitem, to znaczy potrafi wyrosnąć na drzewie pod warunkiem, że zbierze się tam pewna ilość materii organicznej.

Anturium 'Sierra White' jest dekoracyjną odmianą anturium Andrego o skórzastych, ciemnozielonych liściach i wyróżniających się liściach przykwiatowych (spatha) białego koloru. Właściwe kwiaty są zebrane w charakterystyczne dla rodziny obrazkowatych walcowate kolby. W odpowiednich warunkach kwitnienie anturium trwa wiele miesięcy.

Kostrzewa owcza jest kępiastą trawą rodzimego pochodzenia, porastającą ubogie pastwiska i obrzeża lasów na piaszczystych i suchych glebach. Dla zwierząt ma niewielką wartość odżywczą, ale jej szarozielone kępy stanowią efektowną ozdobę słonecznych ogrodów oraz naturalnych łąk kwietnych.

Świerk kłujący 'Hoopsii' jest bardzo efektowną odmianą pochodzącego z Gór Skalistych gatunku Picea pungens. Odznacza się bardzo regularnym stożkowym pokrojem oraz srebrzystoniebieskimi, kłującymi igłami. Zaletą świerka 'Hoopsii' jest długotrwałe utrzymywanie się najniżej położonych gałęzi i piękny wygląd w eksponowanym miejscu.