Rosliny na glebę o odczynie obojętnym

Uprawiane od dawna formy selera odznaczają się korzennym aromatem, korzystnym dla zdrowia składem chemicznym oraz różnorodnością zastosowania. Trochę dziwnie brzmiąca nazwa rośliny pochodzi od lombardzkiego "selleri", liczby mnogiej od "sellero". Istnieją odmiany botaniczne selera uprawiane jako warzywo liściowe albo korzeniowe.

Pochodzący z obszarów tropikalnych i subtropikalnych melon jest pod względem botanicznym gatunkiem ogórka. Mimo egzotycznego pochodzenia bliżej mu do naszego zielonego ogórka niż do arbuza. Melon ma wysokie wymagania cieplne wobec stanowiska i przebiegu pogody.

Kalafior jest ulubioną odmianą kapusty warzywnej, ponieważ jego białe nierozwinięte pędy kwiatowe można przyrządzać w kuchni na różne sposoby. Zadomowiony na obszarze śródziemnomorskim, od XVI wieku rozprzestrzenił się po całej Europie. W uprawie istnieje wiele kultywarów kalafiora.

Kalarepa jest łatwym w uprawie, szybo rosnącym warzywem kapustnym. W zależności od odmiany oraz z zachowaniem odpowiednich terminów sadzenia, może zapewnić zbiory aż do późnej jesieni. W odróżnieniu od innych warzyw, bulwa pędowa kalarepy tworzy się nad ziemią, a nie w glebie.

Rzodkiewka, znana od tysięcy lat, jest odmianą botaniczną rzodkwi zwyczajnej. To popularne i lubiane powszechnie warzywo dotarło do Europy dopiero w XVI wieku. Dzięki bardzo krótkiemu okresowi wegetacji rzodkiewka zwykle sezon na warzywnej rabacie. W uprawie istnieje wiele kultywarów o różnej formie i kolorze korzenia.

Ze skrzyżowania w naturze kapusty warzywnej (Brassica oleracea) i kapusty właściwej (Brassica rapa) powstała kapusta rzepak, której odmiana jest jedną z najważniejszych obecnie uprawianych roślin oleistych. W ogrodzie rzepak może mieć zastosowanie jako roślina ozdobna albo zielony nawóz pod inne uprawy. W naszych warunkach sieje się przeważnie rzepak ozimy.

Morwa biała kojarzy się przede wszystkim z hodowlą jedwabników, których larwy żywią się liśćmi tego drzewa. Uprawiana od wieków w Chinach, również u nas stała się popularna jako roślina ozdobna, a także dostarczająca jadalnych owoców. Do ogrodu wprowadza trochę egzotycznego nastroju.

Gatunek dyni o wydłużonych, gruszkowatych albo okrągłych owocach (w zależności od odmiany). Miąższ jest słodkawy, bez włókien, ciemnożółty i odznacza się charakterystycznym zapachem piżma. Pod względem smaku dynia piżmowa jest gwiazdą w swoim botanicznym rodzaju.

Zarówno zwisające, jak i pnące się, mało wymagające epipremnum jest doskonałą rośliną zieloną do dekoracji mieszkania. W swojej tropikalnej ojczyźnie rośnie jako liana, czepiając się drzew specjalnymi korzeniami. W warunkach domowych zakwita bardzo rzadko.

Warzywo nazywane w skrócie rzepą jest podgatunkiem kapusty właściwej. Zgrubiały korzeń rzepy jest podobny w smaku do rzodkiewki. Do spożycia nadają się też młode liście. W drugim roku roślina rozwija drobne, złocistożółte kwiaty.

Czosnek olbrzymi jest dekoracyjną byliną, rozwijającą kuliste kwiatostany o imponujących wymiarach powyżej 10 cm. Tym efektownym, purpurowofioletowym kulom zawdzięcza roślina swoją wielką popularność. Pochodzący ze stepów Iranu i Afganistanu czosnek zadomowił się w europejskich ogrodach pod koniec XIX wieku.

Proso zwyczajne jest jedną z najwcześniej uprawianych przez człowieka roślin. Nasiona tej trawy stanowiły źródło pokarmu już przed 10 tysiącami lat. Powszechnie siane kiedyś w Europie, straciło przez pewien czas na znaczeniu, aby ponownie odzyskiwać popularność. W ogrodzie proso zwyczajne może z powodzeniem pełnić rolę rośliny ozdobnej.

Sosna czarna jest sosną dwuigielną, sprowadzoną do Polski w XVIII wieku. Stare drzewa mają korowinę spękaną i ciemną, stąd epitet gatunkowy. Wytrzymuje nawet silne zanieczyszczenia powietrza i nadaje się do sadzenia na terenach przemysłowych.

Tuja brabant, podobnie jak tuja szmaragd, nie jest gatunkiem ogrodowego iglaka, ale odmianą hodowlaną żywotnika zachodniego. W odróżnieniu od swojej eleganckiej i smukłej krewniaczki 'Brabant' ma bardziej rozłożysty pokrój i szybszy wzrost. dzięki czemu doskonale nadaje się na zimozielone żywopłoty. Została wyhodowana w Brabancji — stąd nazwa odmiany.

Zimozielone drzewo o bardzo powolnym wzroście. Rodzimy gatunek objęty ochroną już w XV wieku ze względu na nadmierne pozyskanie cennego drewna.

Patison jest grupą odmian dyni zwyczajnej i podobnie jak jego krewniacy został przez Hiszpanów przywieziony z Ameryki do Europy. Powszechnie przyjęta nazwa wywodzi się z języka francuskiego: „pâtisson” od słowa „pâté”= pieróg, co związane jest z kształtem owocu. Charakterystyczny dla patisona jest jego spłaszczony, soczewkowaty kształt, który kojarzy się ze spodkami UFO.

Sansewieria cylindryczna jest bliską krewniaczką powszechnie znanej sansewierii gwinejskiej. Odznacza się oryginalną formą liści, które wyglądają jak zielone, zaostrzone pręty wbite w ziemię doniczki. Smukłe, długie liście niektórych odmian dają się fantazyjnie zaplatać.

Cieszący się powszechną sympatią kaktus, który zimą wnosi do mieszkania wesołe kolory kwiatów, jest nazywany grudnikiem, zygokaktusem, raczkiem albo kaktusem bożonarodzeniowym. Pod względem botanicznym jest to hybryda dwóch gatunków Schlumbergera russelliana i Schlumbergera truncata. Wyhodował ją w 1840 roku angielski ogrodnik William Buckley.

Pochodząca prawdopodobnie ze Skandynawii brukiew jest korzeniową odmianą gatunku kapusta rzepak. W ciężkich czasach wojen brukiew zastępowała wiele produktów spożywczych. Warzywo jest łatwe w uprawie i zdrowe. W drugim roku tworzy pęd kwiatowy i rozwija drobne, żółte kwiaty.

Rodzimego pochodzenia wrotycz pospolity jest pozytywnym przykładem odwrotu w naszych ogrodach od nietypowych dla tutejszego klimatu roślin egzotycznych. Trudno przeoczyć tę bylinę o mocnej łodydze, podobnych do paproci liściach i jaskrawożółtych, guzikowatych kwiatach. Spłaszczone kwiatowe koszyczki tworzą efektowne, widoczne z daleka baldachy.

Brukselka jest odmianą kapusty warzywnej i powstała w ówczesnych Niderlandach Hiszpańskich, dzisiejszej Belgii. Ta kapusta tworzy mocną, ulistnioną łodygę, na której w kątach liści tworzą się małe główki - silnie skrócone pędy boczne. Pęd kwiatostanowy i drobne żółte kwiaty rozwijają się dopiero w drugim roku.

Sałata rzymska jest odmianą botaniczną sałaty siewnej. Znana była w Egipcie już 4000 lat temu i początkowo uprawiana tylko w rejonie śródziemnomorskim. Obecnie ta sałata o podłużnych, mocno pofalowanych liściach rozprzestrzeniła się w całej Europie i Ameryce.