Rośliny na słoneczne stanowisko

Tawuła szara nie jest botanicznym gatunkiem, ale mieszańcem Spiraea cana i Spiraea hypericifolia, a 'Grefsheim' to pochodząca z norweskiej szkółki odmiana z 1949 r. Krzew o malowniczo przewieszonych pędach wiosną całkowicie przykrywają śnieżnobiałe, drobne kwiaty zebrane w baldachogrona. Tawuła szara jest podobna do tawuły wczesnej (Spiraea x arguta), lecz jeszcze bardziej efektowna.

Tawuła wierzbolistna jest krzewem o małych wymaganiach glebowych, odpornym na mróz i znoszącym zacienienie. Ozdobę stanowią drobne, białe do ciemnoróżowych kwiaty zebrane w wiechy na szczytach pędów. Nadaje się na stanowiska pod koronami drzew.

Berberys Darwina jest zimozielonym krzewem pochodzącym z Chile i Argentyny, został tam odkryty w 1835 roku przez Charlesa Darwina. Ozdobę krzewu stanowią ciemnozielone, skórzaste liście, żółte lub pomarańczowe kwiaty obsypujące cały krzew oraz ciemnoniebieskie jagody.

Berberys Thunberga 'Golden Ring' jest bardzo dekoracyjną odmianą o purpurowoczerwonych liściach z wąskim złotym marginesem. Dodatkową ozdobę stanowią żółte kwiaty, a potem koralowe, długo utrzymujące się na krzewie owoce.

Jeżówka purpurowa 'White Swan' jest mniej znaną odmianą o białych kwiatach. Śnieżnobiałe płatki skierowane do dołu otaczają duży, brązowożółty, kolczasty środek. Zaletą białej jeżówki jest długie i obfite kwitnienie.

Miskant chiński 'Grosse Fontäne' jest rzadko spotykaną odmianą dekoracyjnej trawy o pięknych liściach i kwiatostanach. Długie, przewieszające się liście z białym paskiem pośrodku oraz białe kwiatostany dorastające do 2,5 m wysokości, tworzą efektowną kępę przypominającą dużą fontannę, na co wskazuje nazwa.

Werbena lancetowata jest północnoamerykańską byliną dorastającą do 120 cm wysokości. Jest uprawiana jako roślina ozdobna o fioletowych kwiatach zebranych w wydłużone, kłosowate kwiatostany. Odmiany hodowlane mogą mieć kwiaty różowe albo białe.

Róża wielkokwiatowa 'Duchess of Cornwall' jest niemiecką odmianą o pięknych, pełnych kwiatach barwy łososiowej. W Wielkiej Brytanii nadano jej nazwę na cześć Camilli Parker Bowles z okazji jej ślubu z księciem Walii, po którym przyjęła tytuł księżnej Kornwalii.

Aster nowobelgijski jest północnoamerykańską byliną, która jest uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna. Różnobarwne koszyczki kwiatów zebrane w wiechę stanowią ozdobę jesiennych rabat. Nazwa gatunkowa rośliny powstała prawdopodobnie w XVII wieku przez pomyłkę i niewłaściwe tłumaczenie na łacinę; nigdy nie istniał bowiem żaden region ani miejscowość o nazwie "Nowa Belgia".

Słodkie jagody agrestu cieszą się niezmiennie wielką popularnością. Ten botaniczny gatunek porzeczki uprawiany w Europie od XVI wieku doczekał się ponad półtora tysiąca odmian, które różnią się kolorem owoców, smakiem i okresem dojrzewania. Owoce agrestu nadają się do spożycia na surowo oraz do wyrobu przetworów.

W połowie XX wieku amerykańscy hodowcy stworzyli hybrydę Magnolia liliiflora 'Nigra' x Magnolia stellata 'Rosea', krzyżując odmiany dwóch efektownych gatunków. Powstała magnolia niska i odporna na mróz, która dała całą serię odmian o nazwie "the Little Girls'. Jedną z nich jest znana i lubiana magnolia 'Susan'.

Znane w Ameryce Południowej od tysięcy lat bogate w skrobię bulwy ziemniaka stały się w ostatnich wiekach ważnym źródłem pożywienia na całym świecie. Przynależność rośliny do rodziny psiankowatych oznacza, że wszystkie jej części z wyjątkiem bulwy są lekko trujące. Efektowne kwiaty nad świeżą zielenią liści mogą być ozdobą rabaty.

Czy to w ogrodzie skalnym, czy na balkonie, lewizja liścieniowa zwraca uwagę swoimi dużymi kwiatami, często dwubarwnymi, biało-różowymi. Jest byliną tworzącą gęste, regularne rozety sukulentowych liści. Wymaga słonecznego stanowiska i głęboko przepuszczalnego podłoża.

Róża 'Casanova' jest popularną odmianą róży wielkokwiatowej, wyhodowanej w 1964 roku przez irlandzkiego hodowcę. Odznacza się dużymi, pełnymi kwiatami w żółtym kolorze z miodowym albo kremowobursztynowym odcieniem. Jej kwiaty najlepiej prezentują podczas suchej pogody, ponieważ słabo znoszą przemoczenie wodą.

Kłosowiec meksykański jest kępiastą byliną o przyjemnym zapachu i długim okresie kwitnienia późnym latem. Jak większość gatunków z rodziny jasnotowatych, również ten wabi na rabatę liczne gatunki owadów. Doskonale nadaje się na większe rabaty oraz jako składnik kwietnych łąk.

Sansewieria gwinejska 'Laurentii', zwana również wężownicą lub prześmiewczo językiem teściowej to ciekawa bylina, która sprawdzi się w każdym domu, biurze a nawet w ogrodzie zimowym.

Tulipan Greiga nie jest odmianą hodowlaną, jak większość uprawianych w ogrodach tulipanów, ale gatunkiem botanicznym z górskich obszarów Azji Centralnej. Wiosną rozwija ogniście czerwone, dzwonkowate kwiaty. Dostępne są również jego liczne kultywary. Nazwa gatunkowa upamiętnia Samuela Greigh'a, przewodniczącego Rosyjskiego Towarzystwa Ogrodniczego.

Jeżówka blada to gatunek jeżówki o jasnoróżowych kwiatostanach z ciemniejszą główką w środku. Jest bardzo podobna do popularnej jeżówki purpurowej. Tak jak ona zachwyca swoim kolorem w letnie, upalne dni. Wymaga przepuszczalnej gleby, ale za to doskonale radzi sobie w pełnym słońcu.

Jeżówka 'Green Jewel' to fascynująca odmiana znanej wszystkim jeżówki purpurowej. To, co wyróżnia ją od innych, to jej jasnozielone kwiatostany. Mimo tej barwy, koszyczki jeżówki widoczne są z daleka i zachwycają swoim wyglądem. Roślina nie jest trudna w uprawie i preferuje słoneczne stanowiska z przepuszczalną glebą.

Tulipan ogrodowy nie jest w rzeczywistości botanicznym gatunkiem, ale grupą mieszańców różnych gatunków, powiększoną o wielką liczbę odmian. Przykładem takiej odmiany jest tulipan 'Queen of Night'. Jego ciemne, purpurowofioletowe kwiaty wyglądają w otoczeniu innych bylin na prawie czarne.

Odmiana 'Black Baccara' została wyhodowana we Francji w 2003 roku. Jej kwiaty są bardzo ciemne, granatowoczerwone i robią wrażenie aksamitnych. W zależności od oświetlenia róża może wydawać się czarna. Również w pąkach kwiatowych można dostrzec czarny kolor zmieszany z aksamitnym szkarłatem.

Pochodząca z Persji, dzisiejszego Iranu, parocja perska odznacza się bardzo twardym i ciężkim drewnem, tonącym w wodzie. Dekorację w ogrodzie stanowią liście, kwiaty i efektowne przebarwienie liści jesienią. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Friedricha Parrot'a.