Rośliny iglaste

Sosna koreańska jest pięcioigielną sosną z gór Dalekiego Wschodu, bliską krewną limby (Pinus cembra), ale o luźniejszej, szerokostożkowatej koronie. Duże szyszki chronią orzeszkowate, jadalne nasiona. W młodości jest cienioznośna, doskonale nadaje się do naszych warunków klimatycznych jako drzewo ogrodowe.

Cyprysik japoński dorasta w swojej ojczyźnie do 40 m wysokości, ale w naszych warunkach osiąga co najwyżej 15 m. Do Europy dotarł w 1861 roku, a krótko po tym do Polski. To zimozielone, dekoracyjne drzewo nie jest całkowicie mrozoodporne i w chłodniejszych regionach kraju wymaga starannego okrycia.

Jodła szlachetna jest północnoamerykańskim gatunkiem zaliczanym do sekcji Nobilis. Do Europy trafiła w połowie XIX wieku i jest uprawiana jako drzewo ozdobne. Ozdobę jodły szlachetnej stanowią sinozielone igły oraz bardzo duże, cylindryczne szyszki.

Jodła górska jest północnoamerykańskim drzewem o wąskim, stożkowym pokroju i szaroniebieskich, aromatycznych po roztarciu igłach. W swojej ojczyźnie dorasta do 40 m, natomiast u nas osiąga zaledwie połowę tej wysokości. Odznacza się bardzo wolnym wzrostem.

Cedr libański jest gatunkiem pochodzącym z gór Azji Mniejszej, który po wielu wiekach rabunkowej wycinki pozostał w swojej ojczyźnie tylko na reliktowych stanowiskach. W cieplejszych regionach Europy cedr libański jest sadzony jako drzewo parkowe i ogrodowe. Odznacza się długowiecznością i powolnym wzrostem.

Niski, wolno rosnący krzew iglasty został odkryty na dalekim wschodzie Rosji dopiero w 1921 roku. Ze względu na pokrewieństwo z rosnącym w Chinach Platycladus orientalis, zwanym biotą, i niewielkie rozmiary nowej rośliny, badający odkryty gatunek botanik Władimir Komarow nazwał go mikrobiotą. Udegejcy, rdzenni mieszkańcy tamtego regionu, nazywają mikrobiotę "kurumkurinda", co znaczy "poduszka na piargu". Mikrobiota jest rośliną jednopienną.

Sosna syberyjska jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym tajgi. Posiada regularny, wąski pokrój, dożywa 650 lat i więcej. Sztywne igły są zebrane w pęczki po 5 sztuk. Nasiona sosny syberyjskiej, nazywane "orzeszkami cedrowymi", są jadalne i bardzo smaczne.

Cyprysik nutkajski jest bardzo dekoracyjnym drzewem iglastym pochodzącym z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Sklasyfikowany po raz pierwszy w 1824 roku jako cyprys, został kilkanaście lat później przeniesiony do rodzaju cyprysik, aby po najnowszych badaniach powrócić do pierwotnej pozycji i nazwy Cupressus nootkatensis. Epitet gatunkowy pochodzi od nazwy zatoki Nootka Sound, nad którą został w 1793 roku odkryty.

Żywe egzemplarze metasekwoi chińskiej odkryto dopiero w 1941 roku w niedostępnych okolicach chińskiej prowincji Syczuan. Pierwsze nasiona tego endemicznego gatunku, uważanego za żywą skamienielinę, dotarły do Europy sześć lat później. Ze względu na dużą odporność na mróz, drzewo może być uprawiane również w naszych ogrodach, a na dodatek dobrze toleruje warunki miejskie.

Jodła Frasera występuje naturalnie tylko na ograniczonym obszarze gór Allegheny we wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Jest bardzo podobna do jodły balsamicznej i podobnie jak ona pełni często rolę choinki bożonarodzeniowej. Doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji z innymi drzewami w naszych ogrodach.

Sosna karłowa jest wolno rosnącym krzewem iglastym z igłami zebranymi po 5 na krótkopędzie. Ma pokrój kosodrzewiny. Jest odporna na mróz i wykazuje niskie wymagania siedliskowe. Do wzrostu potrzebuje stanowiska w pełnym słońcu.

Sośnica japońska jest zimozielonym drzewem, jedynym żyjącym przedstawicielem swojej rodziny. Występuje endemiczne tylko w Japonii. Długie igły mają charakterystyczne, piętrowe ułożenie na pędach. Pewną wadą jest niezupełna mrozoodporność drzewa w naszych warunkach.

Modrzew japoński jest bliskim krewnym modrzewia europejskiego, zadomowionym na japońskiej wyspie Honsiu. Epitet gatunkowy upamiętnia Engelberta Kaempfer'a (1651-1716), niemieckiego przyrodnika i podróżnika. W uprawie ogrodowej, oprócz formy botanicznej, można spotkać rozmaite kultywary modrzewia japońskiego.

Parasolowata korona sosny pinii wprowadza do ogrodu śródziemnomorski nastrój. W swojej ojczyźnie sosna pinia dorasta do 15-25 m wysokości, u nas osiąga znacznie skromniejsze wymiary. Na drzewie występują dwa rodzaje igieł: krótkie młodociane i właściwe o długości ok.15 cm. Jadalne nasiona znane są jako orzeszki piniowe.

Jałowiec skalny pochodzi z górskich, zachodnich regionów Ameryki Północnej. Czasem jest mylony z jałowcem wirginijskim (Juniperus virginiana), różniącym się między innymi grubszymi i sztywniejszymi pędami. Wnosi do ogrodu wyraźne, pionowe akcenty. W uprawie, oprócz formy botanicznej, często występuje w licznych odmianach.

Żywotnik olbrzymi 'Kórnik' jest polską odmianą wyhodowaną w 1964 r. Są to drzewa o szerokostożkowym pokroju i niewielkiej wysokości (5-10 m). Zaletą odmiany 'Kórnik' jest odporność na mróz i suszę.

Żywotnik zachodni 'Danica' jest cenioną odmianą o powolnym wzroście, wyhodowaną w połowie XX wieku w Danii. Odznacza się naturalnym zwartym pokrojem w formie kuli. Doskonale nadaje się do obsadzania alejek oraz tworzenia kompozycji.

Cis pośredni 'Hicksii' jest odmianą hybrydy cisa pospolitego i cisa japońskiego - (Taxus baccata) i (Taxus cuspidata). Nazwa odmiany pochodzi od nazwiska hodowcy Isaaka Hicks'a (USA). Tworzy silnie rosnące krzewy o kolumnowym pokroju. Jest odporny na mróz i może rosnąć nawet w zacienionych miejscach.

Jodła kalifornijska stanowi ogrodową atrakcję już choćby z powodu swoich bardzo długich, miękkich i z obu stron niebieskawych igieł. Tworzy regularną, ostrostożkowatą koronę. Dobrze rośnie nawet na suchych i piaszczystych glebach.

Jest to odmiana północnoamerykańskiego jałowca skalnego o wyjątkowo wąskiej, kolumnowej formie. Strzeliste sylwetki jałowców 'Blue Arrow' o srebrzystoniebieskiej barwie przypominają śródziemnomorskie cyprysy. Odmiana jest całkowicie odporna na mróz, dobrze znosi suszę i ma niewielkie wymagania glebowe.

Jałowiec chiński jest dalekowschodnim gatunkiem o zmiennym pokroju i dwojakiego rodzaju ulistnieniu. Młodociane rośliny mają ostre, kłujące igły, zebrane po 2 lub 3, a dojrzałe - tępo zakończone łuski. Gatunek jest dwupienny, okazy żeńskie tworzą niewielkie szyszkojagody, po dojrzeniu niemal czarne.

Cis pospolity ‘Fastigiata’ jest odmianą cisa o kolumnowym pokroju. Ze względu na powolny wzrost i niewielkie rozmiary, ten cis kolumnowy doskonale nadaje się do niezbyt dużych ogrodów. Jak wszystkie cisy, ten również jest trujący dla ludzi i zwierząt, a jedyną pozbawioną toksyn częścią, jest czerwona osnówka nasion.