Berberis thunbergii to jeden z najbardziej popularnych berberysów. Świetnie sprawdza się w
każdym ogrodzie – jest mało wymagający i bardzo ozdobny. Na dodatek jest tak
zróżnicowany pod względem wysokości, że możesz znaleźć odpowiednią odmianę i do
małego, i do dużego ogrodu. Dowiedz się, na czym polega uprawa tej wyjątkowej
rośliny.
Jeśli szukasz więcej inspiracji,
sprawdź także ten artykuł o odmianach berberysów.
Berberys Thunberga – opis i odmiany
Berberysy to
krzewy liściaste, które często sadzi się jako solitery lub wykorzystuje do
stworzenia żywopłotu. Spośród nich wszystkich najbardziej wyróżnia się właśnie
berberys Thunberga (Berberis thunbergii),
silnie rozgałęziony krzew, który osiąga wysokość od 50 do 200 cm wysokości. Ma
szeroki, regularny pokrój i zwartą formę. Gęsto ulistnione pędy są sztywne,
lekko przewieszają się, co jeszcze dodaje roślinie uroku. Wiosną krzew kwitnie
na żółto, wytwarza drobne kwiatuszki o przyjemnym, wyczuwalnym z daleka
zapachu.
Liście
berberysu początkowo są jasnozielone, by później zmienić kolor na ciemniejszy.
Jesienią przebarwiają się na czerwono i pomarańczowo. Bardzo dużą popularnością
cieszy się berberys czerwony, czyli wszystkie odmiany berberysu o liściach
przebarwionych na purpurę przez cały sezon. Berberys Thunberga ‘Atropurpurea’
jest bardzo wysoki i rozłożysty. Są jednak także kultywary osiągające mniejsze
rozmiary. Berberys czerwony jesienią przebarwia się na żółto i pomarańczowo.
Jest ozdobny także zimą, kiedy na pustych gałęziach utrzymują się czerwone
owoce. A może zainteresuje cię także artykuł o berberysie kolumnowym?
Berberys Thunberga – sadzenie i
wymagania
Te krzewy
liściaste nie są szczególnie wymagające. Berberys Thunberga preferuje
stanowisko słoneczne, jednak na półcienistym także dobrze się rozwija. Potrzeby
pod względem gleby są niewielkie, rośnie na glebie każdego rodzaju. Jedyne co,
to musisz zapewnić mu lekko kwaśne pH podłoża. Nieco mniej rozwija się na
podłożu mokrym i ciężkim. Berberys Thunberga ‘Atropurpurea’ ma takie same
wymagania, jak zielone odmiany.
Krzew
wyróżnia się bardzo wysoką odpornością na mróz. Nie straszne mu także
zanieczyszczenie powietrza, wobec czego dobrze czuje się także w mieście.
Niskie sadzonki kupi się w każdym sklepie ogrodniczym, pojawiają się nawet w
marketach. Berberys Thunberga rozwija się powoli. Jeśli masz trochę cierpliwości,
możesz zasadzić go jako żywopłot. Dobrze sprawdza się na rabatach i w
szpalerach. Berberys ‘Atropurpurea’ dobrze sprawdza się w dużych pojemnikach na
balkonach i tarasach. Sprawdź także artykuł z poradami na temat uprawy berberysu Admiration.
Uprawa berberysu Thunberga w ogrodzie
Berberys
uprawia się albo z sadzonek lub rozsad zrobionych z sadzonek pędowych, albo
bezpośrednio nasion. Można je siać bezpośrednio do podłoża. Uprawa berberysu
jest bardzo mało skomplikowana. Roślina potrzebuje wyłącznie regularnego
podlewania w czasie długotrwałych susz. Nie potrzebuje nawet nawożenia,
chociaż, jeśli chcesz, by krzew był naprawdę ładny i bujny, możesz podsypać go
granulowanym wieloskładnikowym nawozem mineralnym. Wystarczą 2 dawki rocznie w
odstępie 3 tygodni.
Od kwietnia
do czerwca przeprowadza się przycinanie rośliny. Nie trzeba robić tego mocno,
wystarczy lekko skorygować wzrost i pokrój rośliny. Pędy możesz przyciąć na 1/3
o 2/3 długości. Rośliny dobrze znoszą cięcie, ale nie potrzebują go, żeby się
zagęścić.
Choroby i szkodniki berberysu
Berberys
jest bardzo odporny, to naprawdę bardzo wytrzymała roślina, jednak od czasu do
czasu pada ofiarą chorób i szkodników. Jest podatna na patogeny grzybowe, jeśli
są kiepskie warunki atmosferyczne. Nadmierna wilgotność i chłód mogą powodować
występowanie takich chorób jak mączniak prawdziwy i plamistość liści berberysu.
Aby im zapobiec, należy uważać przy podlewaniu i podlewać krzew bezpośrednio
wokół pnia. Od razu po zauważeniu pierwszych objawów choroby krzew należy
spryskać fungicydami przeznaczonymi do ochrony krzewów liściastych.
Berberys
może być także podatny na szkodniki. Najczęściej atakują go drobne pajęczaki –
wełnowce, tarczniki, które żerują na spodniej stronie drobnych liści. Szkodniki
mogą sprawiać, że uszkodzone pędy stają się bardziej podatne na rozwój grzybów.