Chmiel zwyczajny znana pod łacińską nazwą humulus lupulus to bylina, pnącze.
Jej miejsce pochodzenia to obszar śródziemnomorski i Azja Zachodnia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, balkon, taras, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny, ogród śródziemnomorski i wzdłuż ogrodzeń.
Podstawowymi walorami chmielu zwyczajnego są ozdobne kwiaty, ciekawy pokrój, ozdobne liście, ozdobne owoce, spożywcze, pokarm dla owadów i lecznicze. Chmiel zwyczajny jest jadalna i lecznicza.
Chmiel zwyczajny rośnie rocznie od 250 do 600 cm i po 3 latach osiąga wysokość od 250 do 600 cm i szerokość od 50 do 200 cm. Pokrój chmielu zwyczajnego jest
rozłożysty, pnący, rozkrzewiony i gęsty.
Chmiel zwyczajny ma kwiaty w kolorach takich jak jasnozielony i zielonożółtawy
które kwitną w miesiącach lipiec i sierpień.
Liście rośliny są
ciemnnozielone
i
podzielone
Chmiel zwyczajny to roślina, którą sadzimy w
kwietniu
,
maju
,
wrześniu
i
październiku
.
Chmiel zwyczajny najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest łatwa.
Idealny odczyn gleby to zasadowy, obojętny lub lekko kwaśny.
Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to
a najczęściej niszczące ją szkodniki to .
Chmiel zwyczajny wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.