Czerwona pitaja (pitaja, smoczy owoc) uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Czerwona pitaja (łac. Selenicereus undatus) znana też jako pitaja, smoczy owoc

Systematyka

kaktusowate > Selenicereus > czerwona pitaja

Czytaj artykuł na temat czerwonej pitai

Czerwona pitaja znana pod łacińską nazwą selenicereus undatus to bylina.

Inne nazwy czerwonej pitai to między innymi pitaja, smoczy owoc

Jej miejsce pochodzenia to Meksyk Południowy, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak mieszkanie, ogród zimowy i oranżeria.

Podstawowymi walorami czerwonej pitai są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, jadalne owoce, zimozielona i ozdobne pędy. Pitaja jest jadalna.

Smoczy owoc rośnie rocznie od 30 do 50 cm i po 5 latach osiąga wysokość od 100 do 150 cm i szerokość od 60 do 120 cm. Pokrój czerwonej pitai jest rozłożysty, łukowato wygięty, zwieszający i pokładający się.

Smoczy owoc ma kwiaty w kolorach takich jak biały które kwitną w miesiącach lipiec i sierpień.

Smoczy owoc to roślina, którą sadzimy w marcu , kwietniu i maju . Pitaja najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub jasne, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to obojętny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to ziemiórki. smoczy owoc wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd czerwonej pitai

Pochodzenie:

Meksyk Południowy

Roczne przyrosty:

30 cm - 50 cm

Maksymalna wysokość:

100 cm - 150 cm

Maksymalna szerokość:

60 cm - 120 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

5 lat

Pokrój czerwonej pitai:

rozłożysty, łukowato wygięty, zwieszający, pokładający się

Cechy charakterystyczne:

pachnąca
zimozielona
ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, jadalne owoce, zimozielona, ozdobne pędy

Kolor kwiatów:

biały

Wielkość i forma kwiatów:

pojedyncze

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Sadzenie i stanowisko dla czerwonej pitai

Termin sadzenia:

marzec, kwiecień, maj

Rozstaw przy sadzeniu:

40 cm - 60 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe, podział, szczepienie

Stanowisko:

słoneczne, jasne

Gleba:

ziemia do kaktusów, podłoże dla sukulentów

Odczyn pH gleby:

obojętny

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

roślina ciepłolubna, zimowanie w domu, nie znosi temperatur panujących w Polsce zimą

Dogodne miejsca uprawy:

mieszkanie, ogród zimowy, oranżeria

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, roślina doniczkowa

Pielęgnacja czerwonej pitai

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

bardzo odporna

Typowe choroby:

zgnilizna korzeni

Typowe szkodniki:

ziemiórki

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
	Po zimowym spoczynku najlepiej jest sprawdzić, czy cała doniczka jest już wypełniona bryłą korzeniową. W takim przypadku należy przesadzić roślinę do nowego podłoża i większej doniczki.
Kiedy kwitnie?
Terminy zbiorów
Nawożenie
	Nawóz do kaktusów. Nawozić raz w miesiącu. W pierwszym roku po przesadzeniu nawóz nie jest konieczny.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Czerwona pitaja nie jest kaktusem pustynnym, tylko mieszkańcem tropików. Podłoże powinno tylko podeschnąć między podlewaniami. Krótkie okresy suszy nie są szkodliwe.
Przygotowanie do kwitnienia
	Aby pobudzić kaktus do kwitnienia, trzeba zapewnić jej zimowy spoczynek w temperaturze 10-15 st. C. W tym czasie trzeba ograniczyć podlewanie i odstawić nawóz.