Hiacyntowiec zwyczajny (hiacyntowiec nieopisany, cebulica nieopisana, hiacyncik) uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Hiacyntowiec zwyczajny (łac. Hyacinthoides non-scripta) znana też jako hiacyntowiec nieopisany, cebulica nieopisana, hiacyncik

Systematyka

szparagowate > hiacyntowiec > hiacyntowiec zwyczajny

Czytaj artykuł na temat hiacyntowca zwyczajnego

Hiacyntowiec zwyczajny znana pod łacińską nazwą hyacinthoides non-scripta to bylina.

Inne nazwy hiacyntowca zwyczajnego to między innymi hiacyntowiec nieopisany, cebulica nieopisana, hiacyncik

Jej miejsce pochodzenia to Francja, Hiszpania, Portugalia, Wielka Brytania i Irlandia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, ogród leśny, ogród naturalny i pod koronami drzew.

Podstawowymi walorami hiacyntowca zwyczajnego są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście i pokarm dla owadów. Hiacyntowiec nieopisany jest trująca.

Cebulica nieopisana rośnie rocznie od 20 do 50 cm i po 2 latach osiąga wysokość od 20 do 50 cm i szerokość od 30 do 40 cm. Pokrój hiacyntowca zwyczajnego jest wyprostowany, luźny, wzniesiony i w formie rozety.

Cebulica nieopisana ma kwiaty w kolorach takich jak biały, czerwonawy i ciemnoniebieski które kwitną w miesiącach kwiecień i maj. Liście rośliny są zielone i lancetowate

Hiacyncik to roślina, którą sadzimy w wrześniu i październiku . Hiacyntowiec nieopisany najbardziej lubi stanowisko półzacienione lub zacienione, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to lekko kwaśny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to nornica. hiacyncik wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd hiacyntowca zwyczajnego

Pochodzenie:

Francja, Hiszpania, Portugalia, Wielka Brytania, Irlandia

Roczne przyrosty:

20 cm - 50 cm

Maksymalna wysokość:

20 cm - 50 cm

Maksymalna szerokość:

30 cm - 40 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

2 lata

Pokrój hiacyntowca zwyczajnego:

wyprostowany, luźny, wzniesiony, w formie rozety

Cechy charakterystyczne:

pachnąca
przyciąga zwierzęta
ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, pokarm dla owadów

Kolor kwiatów:

biały, czerwonawy, ciemnoniebieski

Wielkość i forma kwiatów:

dzwonkowate

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

lancetowate

Kolor liścia:

zielone

Sadzenie i stanowisko dla hiacyntowca zwyczajnego

Termin sadzenia:

wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

15 cm - 30 cm

Sposób rozmnażania:

nasiona, cebulki przybyszowe

Stanowisko:

półzacienione, zacienione

Gleba:

przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, próchniczna

Odczyn pH gleby:

lekko kwaśny

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -25 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród przydomowy, ogród leśny, ogród naturalny, pod koronami drzew

Nadaje się na:

nasadzenie grupowe, w pojemnikach, rabaty, dywany kwiatów, kompozycje

Pielęgnacja hiacyntowca zwyczajnego

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

bardzo odporna

Typowe szkodniki:

nornica

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost. Nawozić 2 razy w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Podlewania wymagają tylko rośliny w pojemnikach i doniczkach, i rabatowe podczas dłuższego okresu bez deszczu.