Jałowiec wirginijski uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Jałowiec wirginijski (łac. Juniperus virginiana)

Systematyka

cyprysowate > jałowiec > jałowiec wirginijski

Czytaj artykuł na temat jałowca wirginijskiego

Jałowiec wirginijski znana pod łacińską nazwą juniperus virginiana to krzew.

Jej miejsce pochodzenia to wschodnie regiony Ameryki Północnej, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród, ogród orientalny, ogród leśny, ogród skalny i ogród japoński.

Podstawowymi walorami jałowca wirginijskiego są ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, długowieczna i ozdobne szyszki. Jałowiec wirginijski jest niejadalna.

Jałowiec wirginijski rośnie rocznie od 30 do 60 cm i po 30 latach osiąga wysokość od 600 do 1500 cm i szerokość od 250 do 600 cm. Pokrój jałowca wirginijskiego jest wyprostowany, rozłożysty i rozkrzewiony.

Jałowiec wirginijski ma kwiaty w kolorach takich jak żółty i zielonkawy które kwitną w miesiącach marzec, kwiecień i maj. Liście rośliny są niebieskawe i igłowate

Jałowiec wirginijski to roślina, którą sadzimy w kwietniu , maju , sierpniu i wrześniu . Jałowiec wirginijski najbardziej lubi stanowisko słoneczne, półzacienione lub jasne, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to kwaśny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce i tarcznik. Jałowiec wirginijski wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd jałowca wirginijskiego

Pochodzenie:

wschodnie regiony Ameryki Północnej

Roczne przyrosty:

30 cm - 60 cm

Maksymalna wysokość:

600 cm - 1500 cm

Maksymalna szerokość:

250 cm - 600 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

30 lat

Pokrój jałowca wirginijskiego:

wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony

Cechy charakterystyczne:

zimozielona
ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, długowieczna, ozdobne szyszki

Kolor kwiatów:

żółty, zielonkawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

iglaste

Kształt liścia:

igłowate

Kolor liścia:

niebieskawe

Sadzenie i stanowisko dla jałowca wirginijskiego

Termin sadzenia:

kwiecień, maj, sierpień, wrzesień

Rozstaw przy sadzeniu:

100 cm - 200 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe, sadzonki wierzchołkowe

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione, jasne

Gleba:

przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, piaszczysta

Odczyn pH gleby:

kwaśny

Wilgotność podłoża:

roślina tolerancyjna

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród, ogród orientalny, ogród leśny, ogród skalny, ogród japoński

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, szpalery, kompozycje

Pielęgnacja jałowca wirginijskiego

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

bardzo odporna

Typowe choroby:

rdza, fytoftoroza, zamieranie pędów

Typowe szkodniki:

mszyce, tarcznik

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy należy przycinać?
	Doskonale znosi przycinanie. Roślina nie wymaga przycinania. Wczesną wiosną można jednak dokonać cięcia polegającego na usunięciu uszkodzonych lub chorych pędów. Krzew bardzo dobrze znosi też formowanie.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz wieloskładnikowy, do roślin iglastych. Nawozić 2 razy w roku. Nie jest to roślina wymagająca i nie wymaga regularnego nawożenia. Jeśli po kilku latach od posadzenia zacznie wolniej rosnąć można dokarmić go nawozem mineralnym w okresie wiosennym lub letnim stosując się do dawki zalecanej przez producenta.
Podlewanie
	Niewielkie zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj raz na 2 tygodnie. Jałowiec bardzo dobrze znosi suszę.
Związywanie
	Na jesień można zabezpieczyć krzew przed uszkodzeniami spowodowanymi łamaniem się pędów pod ciężarem sniegu. W tym celu można obwiązać go sznurem tak, aby zalegający śnieg nie powodował uszkodzeń rośliny.