Jesion pensylwański

Jesion pensylwański - wymagania, uprawa, pielęgnacja, porady praktyczne

Jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica wywodzi się z Ameryki Północnej. Okazałe dekoracyjne drzewo zdobi w Polsce parki i często sadzone jest wzdłuż dróg i w ogrodach krajobrazowych, podobnie jak inne gatunki - jesion wyniosłyorazrzadziej spotykane – jesion amerykański, jesion wąskolistny i jesion mannowy. Szybko rosnący jesion pensylwański należy do roślin inwazyjnych, wypierających z naturalnych siedlisk rośliny leśne, nadrzeczne, nadmorskie i rosnące na torfowiskach, stąd wymagana jest odpowiedzialna uprawa efektownego drzewa.

Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o jesionach.

Jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica) – uprawa i pielęgnacja

Jesion pensylwański należy do najpopularniejszych w Polsce gatunków jesionu - częściej spotykany jest jedynie jesion wyniosły Fraxinus excelsior. Roślina należy do rodziny oliwkowatych Oleaceae. Wyróżnia się dużą okrągłą koroną i zwisającymi pędami. W naszym kraju osiąga około 15 m wysokości. Charakterystycznymi wyróżnikami gatunku są zwieszające się gałęzie oraz 15-cm piłkowane liście, o jajowatym podłużnym kształcie.

Młode pędy oraz spody liści są omszone, dlatego jesion pensylwański nazywany jest także jesionem omszonym. Zielone liście jesienią przebarwiają się na żółty kolor i opadają już w połowie września. W kwietniu i w maju, przed pojawieniem się listków, rozwijają się mało dekoracyjne kwiaty, ujęte w wiechy. Owocami jesionu są skrzydlaki – orzeszki, zaopatrzone w wąskie skrzydełka. W czasie silniejszych wiatrów, zimą i na wiosnę, odrywają się od macierzystego drzewa i rozsiewają na znaczne odległości.

Uprawa i pielęgnacja dekoracyjnego drzewa nie jest trudna. Mrozoodporny jesion dobrze rośnie na terenie całego kraju. Możliwe jest sadzenie drzew zarówno na stanowiskach o świeżej żyznej i wilgotnej glebie, jak i w ziemi suchej i piaszczystej. Jesiony preferują nasadzenia w miejscach słonecznych i lekko zacienionych, w glebie o lekko kwaśnym odczynie pH. Znajdują zastosowanie w przestrzeni miejskiej, bowiem niewrażliwe są na zanieczyszczenia powietrza. Okazałe drzewa wspaniale prezentują się wzdłuż szerokich alei oraz ulic, a mocny system korzeniowy czyni je odpornymi na silne podmuchy wiatru. Ze względu na dużą inwazyjność wykopujemy młode rośliny, jeśli zauważymy, że rozwijają się poza obszarem uprawy. Jeśli interesuje cię ten gatunek drzew w uprawie, sprawdź także ten artykuł o jesionie wyniosłym.

Dekoracyjny jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica) – najciekawsze odmiany

Jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica ‘Crispa’ – drzewo osiąga docelowo 10 m wysokości, więc może być uprawiane w mniejszych ogrodach, również w miastach, jest mrozoodporne i niewrażliwe na zanieczyszczenia powietrza. Odmiana wyróżnia się efektowną, zwartą i kulistą koroną. Prawdziwą ozdobą są zmierzwione poskręcane liście, gęsto porastające pędy. Jesienią, zanim opadną, przebarwiają się na słonecznie żółty kolor. Uprawa daje się na każdej glebie, na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych. ‘Crispa’ znajduje zastosowanie w nasadzeniach szpalerowych, stanowiąc osłonę przed silnym wiatrem, może dekorować otoczenie jako soliter, pięknie komponuje się również z dekoracyjnymi krzewami.

Jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica ‘Aucubifolia’ – dorasta do 12 m wysokości. Dekoracyjne liście są ostro zakończone, pstre – jasnozielone, z nieregularnymi żółtymi przebarwieniami. Zdarza się, że cała blaszka liściowa wybarwiona jest na żółto. Jesienią wszystkie liście przybierają słoneczny żółty kolor. Charakterystyczną cechą odmiany jest brak kwiatów i owoców. Hodowla rośliny najlepiej udaje się na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych, na wilgotnych i żyznych glebach, o odczynie pH obojętnym, lekko kwaśnym i kwaśnym. Drzewo znajduje zastosowanie w naturalistycznych ogrodach, w parkach i na miejskich osiedlach.

Jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica ‘Argenteomarginata’ – odpowiedni jest do mniejszych ogrodów, bowiem rośnie wolno, docelowo osiągając 8-10 m wysokości. Oryginalną ozdobą drzewa są liście – długie, zaostrzone, o nieregularnych brzegach i zróżnicowanej fakturze. Obrzeżenia listków są wybarwione na biało. Podobnie jak ‘Aucobifolia’ odmiana nie tworzy kwiatów i owoców. Drzewa można hodować na terenie całej Polski – są mrozoodporne, niewrażliwe na zanieczyszczenia powietrza i tolerancyjne względem gleby, chociaż najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych, na glebach żyznych i wilgotnych, o pH obojętnym, lekko kwaśnym i kwaśnym. Najpiękniej jesion ‘Argenteomarginata’ prezentuje się w miesiącach letnich. Pielęgnacja odmiany polega na wycinaniu gałęzi, na których pojawią się wyłącznie zielone liście.

Jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica ‘Dr Józef Rokosza’ – jest odmianą polskiego pochodzenia, nazwaną imieniem wybitnego dendrologa. Jesion dorasta do 15 m wysokości. W dolnej części korony zwisają omszone pędy. Delikatnie omszone są również spody blaszek liściowych. Najatrakcyjniej drzewo prezentuje się późną wiosną, kiedy młode liście zdobią białe przebarwienia. Starsze liście w całości zielenieją. Jesienią zmieniają kolor na intensywnie żółty. Odmiana może dekorować przydomowe ogrody oraz przestrzeń miejską. Roślina odporna jest na niskie temperatury. Uprawa najlepiej udaje się na glebach żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnych. Drzewo pięknie prezentuje się w miejscach nasłonecznionych, na tle ciemnozielonych nasadzeń.