Nazwa rośliny
Jodła syberyjska (łac. Abies sibirica) znana też jako jodła białokorowa, pichta syberyjska
Systematyka
sosnowate > jodła > jodła syberyjska

Wygląd jodły syberyjskiej

Pochodzenie:
środkowa Syberia, zachodnia Syberia, północno-wschodnia Rosja
Roczne przyrosty:
20 cm - 40 cm
Maksymalna wysokość:
2000 cm - 3000 cm
Maksymalna szerokość:
500 cm - 1000 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
100 lat


Pokrój jodły syberyjskiej:
wyprostowany, gęsty, wąski, stożkowy
Cechy charakterystyczne:
przyciąga zwierzęta
zimozielona
ciekawy pokrój, ozdobne liście, długowieczna, ozdobne szyszki
Kolor kwiatów:
żółty, ciemnopurpurowy
Wielkość i forma kwiatów:
kwiatostan
Rodzaj ulistnienia:
Kształt liścia:
igłowate
Kolor liścia:
ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla jodły syberyjskiej

Termin sadzenia:
kwiecień, maj, wrzesień, październik
Rozstaw przy sadzeniu:
300 cm - 500 cm
Sposób rozmnażania:
sadzonki pędowe, nasiona


Gleba:
przepuszczalna, próchniczna, żyzna, lekko wilgotna, świeża
Odczyn pH gleby:
Wilgotność podłoża:
umiarkowane
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C


Nadaje się na:
soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje, drzewo rodzinne

Pielęgnacja jodły syberyjskiej

Trudność uprawy:
łatwy
Poziom odporności:
bardzo odporna
Typowe choroby:
Typowe szkodniki:

Terminy

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXIInone
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Zmienić miejsce posadzenia jodły można w bardzo młodym wieku, trzeba tylko przenieść drzewko z możliwie dużą bryłą korzeniową.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
Nawóz kompost. Nawozić 1 raz w roku.
Podlewanie
Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj raz w tygodniu.
Regularnego podlewania wymagają młode drzewa oraz starsze w dłuższych okresach bez deszczu. Jak wszystkie rośliny zimozielone, jodła syberyjska potrzebuje nawadniania również zimą w dni bez mrozu.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia: