Kalanchoe pierzaste

Żyworódka pierzasta – uprawa, właściwości lecznicze, popularne zastosowania

Żyworódka to roślina doniczkowa, którą często można spotkać na parapetach okiennych w naszych domach. Jednak mało kto wie, że ten niepozorny kwiat ma szereg bardzo cennych właściwości leczniczych, więcej niż popularny aloes. Poznajmy zastosowanie żyworódki i sprawdźmy, jakie korzyści może nam przynieść jej uprawa. Należy jednak pamiętać, że nie każda żyworódka jest rośliną leczniczą. Na pewno jest nią żyworódka pierzasta. 

Jeśli interesują cię rośliny o pozytywnych właściwościach zdrowotnych, sprawdź także zebrane przez nas zioła i rośliny lecznicze.

Żyworódka pierzasta - łatwa w uprawie roślina lecznicza

Cenna roślina prosto z Madagaskaru

Żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata) to niezwykła roślina tropikalna pochodząca z Madagaskaru. Obecnie spotkać ją można w Azji, Australii, Ameryce Środkowej i na wyspach Oceanu Spokojnego.

Od dawna mieszkańcy Afryki, Indii, Chin i Australii wykorzystywali w medycynie ludowej jej właściwości lecznicze. Żyworódka była stosowana jako roślina lecznicza do uśmierzaniu bólu, leczenia ran i stanów zapalnych skóry.

Pierwszy opis roślin został wykonany przez syna Karola Linneusza, Jean’a Lamarck’a, w 1782 roku. W 1814 roku egzemplarz rośliny z Kew Gardens został rozmnożony w Ogrodzie Botanicznym w Weimarze, gdzie zwrócił uwagę Goethego. Zafascynowany kalanchoe poeta pilnie obserwował roślinę i nawet poświecił jej swój wiersz.

Żyworódka pierzasta – niezwykła roślina doniczkowa

Żyworódka pierzasta to roślina należąca do sukulentów, czyli grupy kserofitów – roślin przystosowanych do życia w warunkach ograniczonego dostępu do wody. W naszym klimacie uprawiana jest jako ozdobna roślina doniczkowa. Kwiaty żyworódki pierzastej są zielonkawobiałe z purpurowym albo czerwonofioletowym nabiegiem, zebrane w kwiatostany tworzące na szczytach pędów wierzchotki.  Jednak oprócz jej walorów dekoracyjnych, żyworódka pierzasta często hodowana jest w naszych domach ze względu na jej nieocenione walory zdrowotne. Ta roślina lecznicza gromadzi w swych liściach całe bogactwo mikro- i makroelementów oraz duże dawki witaminy C. Posiada niezwykłe właściwości przeciwzapalne, regenerujące i stymulujące odporność organizmu. Jeśli interesuje cię także uprawa nagietka lekarskiego, porady na temat jego uprawy znajdziesz w tym artykule.

Aby przez długi czas podziwiać kwiaty żyworódki pierzastej i w pełni korzystać z niezwykłych właściwości rośliny, należy przestrzegać pewnych zasad podczas jej uprawy. Ta roślina lecznicza lubi jasne, dobrze oświetlone pomieszczenia, w których panuje temperatura 15-23^oC. W okresie od wiosny do jesieni może być hodowana na balkonach i tarasach, na zimę natomiast trzeba ją przenieść do pomieszczenia i trzymać na jasnym parapecie okiennym.

Roślina nie toleruje nadmiaru wody, dlatego nie powinna być podlewana zbyt często. Dobrze czuje się w podłożu lekkim i przepuszczalnym. Jeśli chcemy wykorzystywać to zioło jako lekarstwo na różne schorzenia, nie powinniśmy stosować w jego uprawie żadnych chemicznych środków.

Starsze egzemplarze, które nadmiernie wyrosły, nie są zbyt atrakcyjne, dlatego warto dosyć często rozmnażać tę roślinę i odmładzać uprawę. Ta pierzasta roślina doniczkowa rozmnaża się bardzo łatwo; każdy odłamany liść, który zetknie się z podłożem, wytwarza małe rozmnóżki szybko się ukorzeniające. W odróżnieniu od żyworódki Daigremonta (często mylonej z żyworódką pierzastą), żyworódka pierzasta nie wytwarza na krawędzi liści charakterystycznych roślinek w ogromnych ilościach.

Jak odróżnić Kalanchoe Daigremontiana od Kalanchoe pinnata?

Kalanchoe Daigremontiana i Kalanchoe pinnata to dwa różne gatunki należące do tego samego rodzaju botanicznego. Ponieważ stosunkowo niedawno trafiły do naszych mieszkań, więc jak to często bywa z egzotycznymi roślinami, ich nazwy są często mylone. O ile pomylenie gatunku rośliny we własnym domu albo ogrodzie może co najwyżej źle świadczyć o gospodarzu, to już publikowanie błędnie oznaczonych zdjęć może mieć groźne konsekwencje. Żyworódka pierzasta ma szerokie zastosowanie lecznicze, to prawda, ale już nie jej kuzynki, które są na ogół mniej lub bardziej trujące.

Żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata), jak sama nazwa wskazuje, ma górne liście złożone (pierzaste), przeważnie z nieparzystą liczbą owalnych listków. Mają karbowaną albo piłkowaną krawędź, a w zatokach odłamanego liścia tworzą się szybko rozmnóżki.

Natomiast liście Kalanchoe Daigremontiana są trójkątne i zaostrzone. Ich kolor jest ciemnozielony do purpurowozielonego, mogą być brązowoczerwono nakrapiane. Ich długość wynosi 15-28 cm, a szerokość 2-5 cm. Liście żyworódki Daigremonta obejmują łodygę ogonkami o długości 2-5 cm. Na pokarbowanych krawędziach liści tego gatunku kalanchoe tworzą się liczne rozmnóżki-roślinki. Opadając na ziemię, szybko się ukorzeniają – tym łatwiej, że są już wyposażone w gotowe małe korzenie. Jeśli interesuje cię także uprawa szałwii, przeczytaj ten artykuł.

Obydwie rośliny różnią się również sposobem wytwarzania rozmnóżek. Kalanchoe Daigremonta wytwarza je na roślinie macierzystej w postaci małych roślinek wyrastających wzdłuż krawędzi liści. Spadające na ziemię rozmnóżki ukorzeniają się, dając setki młodych roślin. Aby rozmnożyć kalanchoe pierzastą należy oderwać liść od rośliny dorosłej, ułożyć go na wilgotnym podłożu, aby ściśle do niego przylegał. Po kilku dniach na liściu pojawiają się małe roślinki.

Niezwykłe właściwości lecznicze żyworódki

Żyworódka pierzasta to roślina doniczkowa, która od wieków stosowana była jako roślina lecznicza. Jej liście zawierają mnóstwo substancji czynnych, takich jak: witaminy (głównie witamina C), flawonoidy, garbniki i kwasy tłuszczowe.  Są również źródłem soli mineralnych, takich, jak: wapń, potas, żelazo, mangan, glin, selen, krzem i miedź.

Na skutek działania tych substancji ta roślina doniczkowa wykazuje właściwości przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne i przeciwwirusowe. Bardzo szybko zwalcza różnego rodzaju bakterie (głównie gronkowce i paciorkowce), hamując w ten sposób procesy zapalne powstające w organizmie.  Posiada również właściwości znieczulające, ściągające i regenerujące.

Dzięki tym cennym właściwościom zioło to znalazło zastosowanie w leczeniu różnego rodzaju schorzeń i dolegliwości. Preparaty sporządzone z żyworódki pierzastej można wykorzystywać do leczenia chorób układu oddechowego, skóry, bóli reumatycznych czy zwalczania objawów przeziębienia i grypy. Podobne właściwości wykazuje czosnek. Sprawdź w tym artykule, jak i kiedy go sadzić.

Żyworódka pierzasta – lecznicza. Zastosowanie

Zastosowanie zewnętrzne żyworódki

Żyworódka pierzasta ze względu na szereg niezwykłych właściwości zdrowotnych, może być stosowany zarówno zewnętrznie w postaci okładów i maści, jak i wewnętrznie w formie świeżo wyciśniętego soku z żyworódki, nalewek czy herbatek. Zarówno jedno, jak i drugie zastosowanie przynosi nadzwyczajne rezultaty i szybko poprawia stan zdrowia leczonej osoby. Sok z żyworódki to dobre domowe lekarstwo.

Żyworódkę najczęściej stosuje się jako lek na wszelkiego rodzaju uszkodzenia czy choroby skóry, takie jak: egzema, trądzik, łupież, oparzenia, odleżyny, brodawki czy długo niegojące się rany. Bardzo dobre efekty przynosi również zastosowanie żyworódki pierzastej do zwalczania bólu różnego pochodzenia, jak bóle kręgosłupa, stawów, głowy czy bóle zęba i dziąseł oraz schorzenia reumatyczne. We wszystkich tych przypadkach doskonale sprawdzi się maść z żyworódki czy zastosowanie soku z żyworódki lub świeżego liścia w formie okładu.

Należy jednak pamiętać, że przed przyłożeniem liścia do chorego miejsca, należy zdjąć cienką błonę znajdującą się na spodzie blaszki liściowej i tą częścią przykładać do rany. A może zainteresuje cię także uprawa lucerny?

Zastosowanie wewnętrzne żyworódki

Ta cudowna roślina lecznicza doskonale sprawdza się również w leczeniu schorzeń układu oddechowego (zapalenie oskrzeli i płuc, astma, angina, kaszel czy katar). W tym wypadku doskonały okazuje się sok wyciśnięty z liści żyworódki, który należy pić, lub w przypadku kataru, stosować w formie kropli no nosa.

Sok z żyworódki pierzastej warto stosować również przy leczeniu schorzeń układu pokarmowego czy cukrzycy, gdzie stabilizuje poziom cukru we krwi. Jej działanie biostymulacyjne pozwala również poprawiać odporność całego organizmu i unikać ewentualnych zachorowań.

Aby wydobyć z rośliny jak najwięcej drogocennego soku, umieszczamy zerwane liście na kilka dni w lodówce. Po tym czasie rozdrabniamy je i przekładamy do słoika. Odstawiamy na kolejne kilka dni do lodówki. Następnie wyciskamy liście na sicie i mamy gotowy sok, który możemy spożywać bezpośrednio lub stosować do nacierań.

Jak wykonać maść z żyworódki pierzastej?

Maść z żyworódki to doskonały preparat na wszelkiego rodzaju dolegliwości. Dzięki bogactwu substancji odżywczych i leczniczych zawartych w żyworódce, świetnie sprawdzi się przy pielęgnacji skóry atopowej, suchej, skłonnej do podrażnień.

Aby wykonać maść z żyworódki, wystarczy rozgrzać 60 g lanoliny lub wazeliny i zmieszać z 40 ml soku z żyworódki. Warto pamiętać, że do przygotowywania preparatów z żyworódki nie powinno się używać metalowych przedmiotów ani naczyń.

Żyworódka to niezwykła roślina zarówno ze względu na jej walory dekoracyjne, jak i właściwości lecznicze. Kwiaty żyworódki utrzymują się na roślinie przez kilka miesięcy i są prawdziwą ozdobą każdego mieszkania. Jej wszechstronne zastosowanie zdrowotne sprawia, że żyworódka pierzasta staje się znów coraz popularniejszą rośliną w wielu domach i mieszkaniach.

Uwaga: Powyższy artykuł nie stanowi podstawy ani instrukcji do samodzielnego leczenia. Każde zastosowanie rośliny leczniczej w dowolnej formie musi być skonsultowane z lekarzem!