Nazwa rośliny
Koniczyna łąkowa (łac. Trifolium pratense) znana też jako koniczyna czerwona, konicz
Systematyka
bobowate > koniczyna > koniczyna łąkowa

Wygląd koniczyny łąkowej

Pochodzenie:
Afryka Północna, Europa, Azja Środkowa
Roczne przyrosty:
20 cm - 80 cm
Maksymalna wysokość:
20 cm - 80 cm
Maksymalna szerokość:
15 cm - 40 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
1 rok


Pokrój koniczyny łąkowej:
rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, wzniesiony, lekko pokładający
Cechy charakterystyczne:
Kolor kwiatów:
jasnopurpurowy, karminowoczerwony
Wielkość i forma kwiatów:
główkowate
Rodzaj ulistnienia:
Kształt liścia:
złożone
Kolor liścia:
zielone

Sadzenie i stanowisko dla koniczyny łąkowej

Termin sadzenia:
kwiecień
Rozstaw przy sadzeniu:
15 cm - 30 cm
Sposób rozmnażania:
nasiona


Stanowisko:
Gleba:
przepuszczalna, próchniczna, żyzna, zawierająca wapń
Odczyn pH gleby:
Wilgotność podłoża:
umiarkowane
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C


Nadaje się na:
nasadzenie grupowe, okrywa powierzchni, rabaty, kompozycje

Pielęgnacja koniczyny łąkowej

Trudność uprawy:
łatwy
Poziom odporności:
dobra odporność
Typowe choroby:
Typowe szkodniki:
wciornastki, pędraki, miniarki, drutowce

Terminy

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
Nawóz wieloskładnikowy, do roślin kwitnących, organiczny. Nawozić raz w miesiącu.
Jako roślina motylkowa, koniczyna nie wymaga zasilania azotem.
Podlewanie
Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 2 dni.
Koniczyna łąkowa nie znosi niedoboru wody, trzeba zapewnić jej regularne nawadnianie.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia:
jadalna, lecznicza