Koniczyna perska

Koniczyna perska - cena, wysiew, uprawa, pielęgnacja, porady

Koniczyna perska, tak jak i koniczyna biała, jest bardzo popularną rośliną. Zanim jednak kupimy nasiona koniczyny perskiej, powinniśmy wiedzieć, kiedy siać tę roślinę miododajną, a także, jak przebiega cała uprawa koniczyny perskiej. Zobaczmy więc, czym charakteryzuje się koniczyna perska i gdzie może znaleźć ona swoje zastosowanie.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o roślinach miododajnych.

Koniczyna perska (Trifolium resupinatum) - charakterystyka rośliny

Koniczyny to rośliny, które mogą różnić się od siebie nie tylko wielkością i wyglądem, ale także i wymaganiami. Różne rodzaje koniczyn występują naturalnie na obszarach Azji, Ameryki Północnej, a także i Europy. Pamiętajmy o tym, że koniczyny są bardzo wartościowymi roślinami, które nadają się na paszę dla kur i innych zwierząt dzikich i hodowlanych. Tyczy się to zarówno koniczyny białej, perskiej, jak i innych gatunków koniczyny.

Dla kur nadaje się również koniczyna perska - Trifolium resupinatum, która znana jest również jako koniczyna skręcona. Powinniśmy wiedzieć, że koniczyna perska, tak samo, jak i koniczyna biała - Trifolium repens, należy do rodziny bobowatych - Fabaceae, która znana jest także jako rodzina motylkowatych.

Koniczyna perska charakteryzuje się około 40-70 cm wysokości i mocno rozgałęzionymi, ale delikatnymi i cienkimi łodygami, które się pokrywają. Całość dopełniają liczne, ale niewielkie liście w owalnym kształcie. Nie możemy zapominać także o różowo-liliowych i małych kwiatkach, które pojawiają się na roślinie w okresie od VI do VII. Warto też wiedzieć o miododajności kwiatów, ponieważ miododajność w przypadku koniczyn jest na bardzo wysokim poziomie. Do roślin miododajnych należą również inne odmiany i rodzaje koniczyn. Dodatkowym elementem morfologicznym jest płytki system korzeniowy, który jest natomiast bardzo rozgałęziony, ale przez to niestety roślina jest dość wrażliwa na upały i suszę.

Uprawa koniczyny perskiej - termin siewu i przebieg uprawy

Uprawą koniczyny perskiej z reguły zajmują się osoby, które interesuje ich miododajność oraz zastosowania. Pamiętajmy jednak o tym, że nasiona koniczyny perskiej powinny być posadzone w odpowiednim terminie, przez co konieczne jest znanie terminu siewu. Warto wiedzieć, że kupno nasion koniczyny perskiej możliwe jest stacjonarnie, ale także możemy je kupić przez internet. Z reguły cena za koniczynę wynosi około 20-25 zł za 1 kg nasion.

Decydując się na uprawę koniczyny perskiej, powinniśmy wiedzieć, że jest to roślina, która naturalnie występuje w rejonach śródziemnomorskich. Dlatego też ma dość duże wymagania pod względem wilgoci, temperatury i światła. Dlatego jej uprawa musi odbywać się na stanowiskach ciepłych, słonecznych i dość wilgotnych.

Jeśli chodzi natomiast o glebę, warto posadzić koniczynę w glebach świeżych, żyznych i wilgotnych. Unikajmy więc zimnego, ciężkiego, ubogiego w składniki pokarmowe i gliniastego podłoża. Pamiętajmy jednak o tym, że jest to roślina pochodząca z łagodnego klimatu, przez co nie przetrwa ona zimy w naszym kraju i powinna być uprawiana jako roślina jednoroczna.

Koniczyna perska rozmnażana jest przez nasiona, które powinny być wysiewane na około 1-1,5 cm głębokości. Ważne jest to, że termin siewu uzależniony jest od warunków atmosferycznych, ale zazwyczaj możemy je wysiewać już od drugiej połowy IV lub w pierwszej połowie V. W trakcie uprawy nie można zapominać o odchwaszczaniu i nawadnianiu roślin w ciepłe i suche dni. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie koniczyny białej?

Koniczyna perska (Trifolium resupinatum) - zastosowanie roślin miododajnych

Koniczyna perska jest dość wdzięczną rośliną, która nie jest bardzo podatna na choroby, co dodatkowo wpływa na chęć jej uprawy. Jednak pamiętajmy, że nawet w jej przypadku mogą przytrafić się choroby grzybowe, takie jak rdza, czy też mączniak. Co więcej, na koniczynie mogą pojawiać się szkodniki, którymi w głównej mierze są oprzędziki i wciornastki. Pamiętajmy jednak o tym, że zwalczanie chemiczne chorób i szkodników nie jest zalecane w przypadku koniczyny. Dlaczego?

Otóż koniczyna to roślina, która wykorzystywana jest przede wszystkim jako pasza dla kury, krowy, a także innych zwierząt hodowlanych, ale i dzikich. Co więcej, jest ona uprawiana przez wzgląd na swoją miododajność, ponieważ jest pożytkiem dla pszczół. Niestety korzystanie z tego typu środków ochrony roślin, uniemożliwia nam dalsze wykorzystanie koniczyny.

Koniczyna perska ma ogromne walory użytkowe, a dodatkowo cechuje się małą ilością surowego włókna, ale ma bardzo dużą zawartość składników mineralnych i białka. Ponadto koniczyna perska ma małą zawartość masy suchej. Kolejnym atutem jest to, że koniczyna bardzo szybko rośnie, kiełkuje, a dodatkowo jest łatwa do rozmnożenia. Przez co w jednym sezonie możemy ścinać ją nawet 3-4 razy.

Jeśli więc zajmujemy się hodowlą zwierząt lub też zajmujemy się produkcją miodu, koniczyna perska może okazać się idealną rośliną przeznaczoną do naszych potrzeb. Dzięki koniczynie perskiej możemy uzyskać doskonałej jakości zielonkę dla naszych zwierząt, w tym i kur.