Nazwa rośliny
Krwawnik wiązówkowaty (łac. Achillea filipendulina) znana też jako krwawnik talerzowaty, krwawnik żółty
Systematyka
astrowate > krwawnik > krwawnik wiązówkowaty

Krwawnik wiązówkowaty - odmiany, uprawa, zastosowanie, porady

Krwawniki to byliny, które można bardzo często spotkać jako dziko rosnące. Krwawnik wiązówkowaty jest rzadko spotykany w takim stanie. Jest on ekspansywną byliną letnią, która zasługuje na trochę uwagi. Warto zapoznać się z tym, jaka jest w uprawie i jak wygląda jej pielęgnacja.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o ziołach i roślinach leczniczych.

Krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina) i jego charakterystyka

Krwawnik wiązówkowaty, zwany także krwawnikiem talerzowatym lub krwawnikiem żółtym, pochodzi z Kaukazu, ale rozprzestrzeniony już został w inne miejsca. Tak jak inne krwawniki należy on do rodziny astrowatych - Asteraceae i jest z rodzaju krwawnik - Achillea. Jego łacińska nazwa brzmi Achillea filipendulina.

Ten krwawnik ozdobny ma wysoki, sztywny i wyprostowany pokrój. Osiąga od 100 cm nawet do 150 cm. Jego kwiaty są lancetowate i pierzastodzielne. Ich barwa jest zielona. Ważniejsze natomiast są kwiaty, dzięki którym uznawany jest za roślinę ozdobną, która wykorzystywana jest w uprawach ogrodowych.

Achillea filipendulina ma żółte kwiaty, które zebrane są w płaskie baldachogrona. Dzięki tym kwiatom powstała nazwa krwawnik żółty. Ich średnica wynosi od 10 do 15 centymetrów. Kwitną krócej niż kwiaty krwawnika kichawca. Termin ten przypada na okres VI i kontynuują aż do sierpnia. Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o krwawniku.

Krwawnik wiązówkowaty - uprawa Achillea filipendulina

Krwawnik talerzowaty nie jest trudny w uprawie, a dodatkowo nie ma wysokich wymagań. Wystarczą mu gleby żyzne i umiarkowanie wilgotne. Krwawnik ozdobny preferuje stanowiska suche i słoneczne. Warto wiedzieć, że jest to roślina mrozoodporna i odporna na suszę. 

Byliny te nie potrzebują dużej pielęgnacji. Ważne jest, by po przekwitnięciu usuwać stare kwiatostany, co wspomaga późniejszy wzrost i jakość kwiatów. Dodatkowo warto co roku wiosną mocno przycinać pędy. Ważne jest, by kontrolować rozrastanie się krwawnika ozdobnego, by nie przyćmił on innych.

Rozmnażanie Achillea filipendulina wykonuje się tak, jak w przypadku innych krwawników. Istnieją trzy możliwości. Najczęściej wykonuje się rozmnażanie przez podział roślin, często też korzysta się z sadzonkowania, a ostatecznie sadzi się z nasion. Odmiany mogą w tym przypadku nie powtarzać cech roślin matecznych. Sprawdź także ten artykuł o zastosowaniu krwawnika pospolitego.

Popularne odmiany i zastosowanie krwawnika

Krwawnik wiązówkowaty znajduje swoje zastosowanie w parkach i ogrodach. Idealnie komponuje się na rabatach bylinowych w towarzystwie innych roślin. Znany jest także jako kwiat cięty oraz używany w suchych bukietach. Krwawnik żółty komponuje się dobrze na tle zielonych i kontrastujących roślin.

Krwawnik talerzowaty ma bardzo dekoracyjne odmiany, którymi są na przykład: 'Golden Plate' o bardzo dużych, płaskich i złotożółtych kwiatostanach, wydzielających silny zapach; oraz 'Parkery's Variety', która jest odmianą niską o żółtych kwiatach i która idealnie pasuje do rabat.

Jak widać, byliny te mają szerokie zastosowanie. Przy minimalnym wysiłku dotyczącym uprawy i pielęgnacji, możemy stworzyć niepowtarzalne kompozycje mieszane lub gatunkowe z różnych odmian. Warto przemyśleć zakup tej rośliny, której uprawa uda się nawet amatorskim ogrodnikom. A może zainteresuje cię także ten artykuł o właściwościach skrzypu polnego?

Wygląd krwawnika wiązówkowatego

Pochodzenie:
Kaukaz, Turcja, Iran
Roczne przyrosty:
70 cm - 120 cm
Maksymalna wysokość:
70 cm - 120 cm
Maksymalna szerokość:
40 cm - 50 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
2 lata


Pokrój krwawnika wiązówkowatego:
wyprostowany, kępiasty, wzniesiony
Cechy charakterystyczne:
Kolor kwiatów:
żółty
Wielkość i forma kwiatów:
kwiatostan
Rodzaj ulistnienia:
Kształt liścia:
podzielone
Kolor liścia:
ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla krwawnika wiązówkowatego

Termin sadzenia:
kwiecień, maj, sierpień, wrzesień, październik
Rozstaw przy sadzeniu:
30 cm - 45 cm
Sposób rozmnażania:
podział, sadzonki wierzchołkowe, nasiona
Dodatkowe informacje:
Przy rozmnażaniu z nasion, wysiewa się je od maja do czerwca na rozsadniku, a na miejsce docelowe przenosi się w sierpniu.


Stanowisko:
Gleba:
przepuszczalna, próchniczna, żyzna, piaszczysto-gliniasta
Odczyn pH gleby:
Wilgotność podłoża:
umiarkowane
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C


Nadaje się na:
soliter, nasadzenie grupowe, w pojemnikach, rabaty, kompozycje, obwódki rabat

Pielęgnacja krwawnika wiązówkowatego

Trudność uprawy:
łatwy
Poziom odporności:
bardzo odporna
Typowe choroby:
Typowe szkodniki:

Terminy

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy należy przycinać?
Doskonale znosi przycinanie.
Przed rozwojem nowych pędów należy ściąć suchą część nadziemną byliny nisko nad ziemią.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
Nawóz kompost. Nawozić 1 raz w roku.
Podlewanie
Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni.
Dobrze znosi okresową suszę.
Usuwanie przekwitłych kwiatów

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia:
ikona podziel się Przekaż dalej