Laurowiśnia iberyjska znana pod łacińską nazwą prunus lusitanica to krzew.
Inne nazwy laurowiśni iberyjskiej to między innymi laurowiśnia portugalska
Jej miejsce pochodzenia to Wyspy Kanaryjskie, południowa Francja, Półwysep Iberyjski i Maroko, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, ogród naturalny i ogród śródziemnomorski.
Podstawowymi walorami laurowiśni iberyjskiej są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ozdobne liście, ozdobne owoce i pokarm dla owadów. Laurowiśnia portugalska jest niejadalna.
Laurowiśnia portugalska rośnie rocznie od 20 do 40 cm i po 20 latach osiąga wysokość od 300 do 800 cm i szerokość od 300 do 800 cm. Pokrój laurowiśni iberyjskiej jest
wyprostowany, rozłożysty i rozkrzewiony.
Laurowiśnia portugalska ma kwiaty w kolorach takich jak biały i kremowy
które kwitną w miesiącach czerwiec.
Liście rośliny są
zielone
i
eliptyczne
Laurowiśnia portugalska to roślina, którą sadzimy w
marcu
,
kwietniu
,
wrześniu
i
październiku
.
Laurowiśnia portugalska najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny.
Idealny odczyn gleby to roślina tolerancyjna.
Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to
a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce, wełnowce i czerwce.
laurowiśnia portugalska wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.