Laurowiśnia wschodnia

Laurowiśnia wschodnia - wymagania, uprawa, pielęgnacja, cena

Laurowiśnia wschodnia to zimozielony krzew, który jest ładny przez cały rok. Warto sadzić ją w ogrodzie, ponieważ kiedy cała natura śpi, ona ciągle jest piękna. Jednakże gatunek nie jest zbyt łatwy w uprawie, a wymagania glebowe i siedliskowe mogą być dość wysokie. Dowiedz się, jak się z nią obchodzić, by ciągle była zachwycająca.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o krzewach ozdobnych.

Laurowiśnia wschodnia Prunus laurocerasus - opis

Laurowiśnia wschodnia – kilka słów o gatunku

Laurowiśnia wschodnia występuje po kilkoma nazwami. Często można znaleźć ją w botanicznych książkach jako laurośliwę, wawrzynośliwę lub śliwę wawrzynolistną. Także jej klasyfikacja i nazwa łacińska nie jest ustalona. Czasami używa się określenia Prunus laurocerasus, innym razem można znaleźć ją jako Laurocerasus officinalis. Pod każdą jednak z tych nazw kryje się wspaniała roślina, pochodząca z rodzaju różowatych. Wywodzi się z terenów Półwyspu Bałkańskiego i Kaukazu. Dlatego nie jest w stu procentach odporna na mróz, jednakże dobrze radzi sobie w naszych warunkach klimatycznych.

Laurowiśnia to nie jest wysokie drzewko. W ogrodzie dorasta do mniej więcej 6 m wysokości i wygląda raczej jak dość duży krzew. Jego walory ozdobne wynikają zwłaszcza z pokroju i kształtu liści – są one zimozielone, duże, eliptyczne i całobrzegie. Ich wierzchnia strona ładnie błyszczy, uroku liściom dodaje także wyraźnie zaznaczone unerwienie. To właśnie dlatego przypominają nieco listek laurowy i stąd nazwa rośliny.

Liście to tylko część walorów ozdobnych laurowiśni. Tak naprawdę jej pachnące kwiaty są równie zachwycające. Białe i dość niepozorne, same nie zwróciłyby na siebie uwagi. Jest ich jednak tak wiele, że wyglądają przepięknie. Składają się w gęste, wzniesione grona, a kwiatostany wydają się być puszyste, ponieważ każdy kwiat ma wystające, długie pręciki. Po przekwitnięciu kwiatów roślina wypuszcza owoce – czerwone, błyszczące i bardzo ozdobne. Są one trujące dla ludzi i większości zwierząt, aczkolwiek nie ma obaw – w naszym klimacie zdarzają się niezwykle rzadko.

Odmiany laurowiśni wschodniej

W ogrodach najczęściej można spotkać czysty gatunek laurowiśni. Jednakże jej odmiany są bardzo atrakcyjne i czasami mają mniejsze wymagania glebowe. Na uwagę zasługuje przede wszystkim ‘Marbled White’, odmiana o pstrych, cętkowanych na biało liściach. Jest to odmiana karłowata, szczepiona na pniu przybiera postać 1,5-metrowego drzewka.

Jeszcze mniejsza jest ‘Otto Luyken’ o ciemnozielonych i bardzo błyszczących liściach. Ma zaledwie 50 cm wysokości i to świetna roślina na żywopłot, ponieważ dobrze znosi cięcie. W małym grodzie ładnie będzie się prezentować ‘Van Nes’, która ma zwarty, wzniesiony pokrój. Dzięki temu nie zajmie dużo miejsca, chociaż może dorosnąć do 3 m wysokości. Z drugiej strony jest odmiana ‘Zabielana’, która ma tylko 1-2 m wysokości, ale ciekawie się pokłada, rozprzestrzeniając daleko swoje szeroko rozrastające się pędy. Najbardziej oryginalną i odległą od oryginału odmianą jest ‘Magnoliifolia’, co w wolnym tłumaczeniu można rozumieć jako „odmiana o magnoliowych liściach”. Są one bardzo duże i typowe właśnie dla magnolii, dlatego stanowią ciekawy kontrast dla delikatnych kwiatostanów. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł o odmianach i uprawie laurowiśni.

Laurowiśnia wschodnia – wymagania glebowe

Wymagania laurowiśni wschodniej (Prunus laurocerasus)

Stanowisko dla laurowiśni wschodniej musi być dobrze przemyślanie. Nie można zapomnieć, że jest to roślina pochodząca z Kaukazu, dlatego jej wymagania są dość duże. Na dodatek to dość delikatny gatunek, dlatego także ziemia powinna być odpowiednia.

Stanowisko powinno być ciepłe, osłonięte przed wiatrem i półcieniste. Roślina dobrze będzie się rozwijała także w cieniu, jednakże zbyt ostre słońce może uszkodzić jej piękne liście. Dobrym towarzystwem dla laurowiśni są duże drzewa, które dają osłonę przed promieniami słońca. Laurowiśnia powinna mieć zapewnione odpowiednie podłoże. Gleba powinna być żyzna, próchnicza i lekka. Konieczna jest nieco wilgotna ziemia, chociaż laurowiśnia nie znosi nadmiernie przemoczonych korzeni. Musi mieć obojętny lub zasadowy odczyn pH, w przeciwnym razie roślina nie będzie się za dobrze rozwijać.

Laurowiśnia wschodnia – wszystko o sadzonkach

Sadzonki laurowiśni wschodniej można kupić w dwóch stanach: z nagim korzeniem lub w pojemniku. Te pierwsze są bardziej podatne na uszkodzenia, a korzenie często wysychają, dlatego warto zainwestować w sadzonki w pojemnikach. Są one najczęściej świetnie ukorzenione, a w podłożu mają odpowiednią dawkę nawozu startowego, dzięki czemu po wysadzeniu będą się lepiej przyjmować.

Laurowiśnia nadaje się do posadzenia pojedynczo jako soliter. Wtedy przepięknie się prezentuje zarówno w czasie kwitnienia, jak i poza nim. To także ciekawa roślina na żywopłot, zwłaszcza, że dobrze znosi przycinanie. W takim przypadku należy sadzić ją w dwóch rzędach w niewielkiej rozstawie (zależy ona od wielkości konkretnej odmiany). Laurowiśnię sadzi się jesienią lub wczesną wiosną.

Większość sadzonek jest szczepiona na pniu. Wtedy roślina dobrze się rozwija i jest bardziej odporna na uszkodzenia przez mróz. Z reguły wykorzystuje się niezwykle odporne podkładki z ałyczy, dlatego roślina będzie także bardziej odporna na choroby bakteryjne i grzybowe drewna i kory. Cena sadzonek nie jest wygórowana, to najczęściej 25-30 zł za sadzonkę za kilkudziesięciocentymetrową, młodą sadzonkę w pojemniku.

Laurowiśnia wschodnia Prunus laurocerasus – pielęgnacja krok po kroku

Młoda laurowiśnia może potrzebować podlewania. Roślina bywa dość wrażliwa na braki wody, zresztą ma spore wymagania wodne: gleba powinna być wilgotna, ale nie mokra. Dlatego nie można zaniedbać podlewania rośliny, zwłaszcza w czasie największych susz. Poza tym jednak nie wymaga nawożenia, chociaż raz na jakiś czas warto podać jej nawóz, który przy okazji zadba o poziom pH podłoża (powinien być nieco podwyższony.

Krzew doskonale znosi cięcie. I może nie wymaga go do rozwoju, jeśli jednakże nie chcesz, by laurowiśnia za bardzo się rozrastała, warto wykonywać go co roku. Najlepsza pora to późna wiosna lub lato, czyli czerwiec i lipiec. Rośliny w żywopłocie można jednakże ciąć częściej i dowolnie kształtować. Przy okazji letniego cięcia można spróbować rozmnożyć laurowiśnię.

Latem pobiera się półzdrewniałe sadzonki, które bez problemu ukorzeniają się w wilgotnym podłożu. Wystarczy zanurzyć ich końce w ukorzeniaczu, a następnie wsadzić do wilgotnego podłoża piaszczysto-torfowego. Rozmnażanie nie jest trudne, a pędy szybko się ukorzeniają. W ten sposób uzyskasz wspaniałe sadzonki, które można szybko wysadzić do ogrodu, by móc cieszyć się pięknem laurowiśni w każdym zakątku.