Len nowozelandzki (tęgosz mocny) uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Len nowozelandzki (łac. Phormium tenax) znana też jako tęgosz mocny

Systematyka

złotogłowowate > tęgosz > tęgosz mocny

Czytaj artykuł na temat lnu nowozelandzkiego

Len nowozelandzki znana pod łacińską nazwą phormium tenax to bylina.

Inne nazwy lnu nowozelandzkiego to między innymi tęgosz mocny

Jej miejsce pochodzenia to Nowa Zelandia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak mieszkanie, ogród zimowy i balkon, taras.

Podstawowymi walorami lnu nowozelandzkiego są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój i ozdobne liście. Tęgosz mocny jest niejadalna.

Tęgosz mocny rośnie rocznie od 20 do 30 cm i po 10 latach osiąga wysokość od 100 do 300 cm i szerokość od 100 do 200 cm. Pokrój lnu nowozelandzkiego jest rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, wzniesiony i gęsty.

Tęgosz mocny ma kwiaty w kolorach takich jak ciemnoczerwony i pomarańczowoczerwony które kwitną w miesiącach lipiec i sierpień. Liście rośliny są zielone i lancetowate

Tęgosz mocny to roślina, którą sadzimy w marcu , kwietniu i maju . Tęgosz mocny najbardziej lubi stanowisko słoneczne, półzacienione lub jasne, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny. Idealny odczyn gleby to lekko kwaśny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce i przędziorki. tęgosz mocny wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd lnu nowozelandzkiego

Pochodzenie:

Nowa Zelandia

Roczne przyrosty:

20 cm - 30 cm

Maksymalna wysokość:

100 cm - 300 cm

Maksymalna szerokość:

100 cm - 200 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

10 lat

Pokrój lnu nowozelandzkiego:

rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, wzniesiony, gęsty

Cechy charakterystyczne:

pachnąca
przyciąga zwierzęta
zimozielona
ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, ozdobne liście

Kolor kwiatów:

ciemnoczerwony, pomarańczowoczerwony

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

lancetowate

Kolor liścia:

zielone

Sadzenie i stanowisko dla lnu nowozelandzkiego

Termin sadzenia:

marzec, kwiecień, maj

Rozstaw przy sadzeniu:

100 cm - 150 cm

Sposób rozmnażania:

podział, nasiona

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione, jasne

Gleba:

przepuszczalna, próchniczna, żyzna, lekko wilgotna

Odczyn pH gleby:

lekko kwaśny

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

średnia odporność na mróz, do -15 °C

Dogodne miejsca uprawy:

mieszkanie, ogród zimowy, balkon, taras

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, roślina doniczkowa, w pojemnikach, kompozycje

Pielęgnacja lnu nowozelandzkiego

Trudność uprawy:

średni

Poziom odporności:

bardzo odporna

Typowe szkodniki:

mszyce, przędziorki

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
	Len nowozelandzki potrzebuje zwykle przesadzania każdego roku.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz wieloskładnikowy, do roślin kwitnących, organiczny. Nawozić raz w tygodniu.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Latem podlewanie powinno być bardziej obfite, nawet każdego dnia; zimą należy podlewać co 3-5 dni, aby nie dopuścić do wysuszenia podłoża.
Zimowanie
	Pomieszczenie do zimowania lnu nowozelandzkiego powinni być jasne i mieć temperaturę 8-10 stopni. Roślina znosi krótkotrwałe spadki temperatury do -15 stopni.