Rozmiary i wygląd lnu nowozelandzkiego
sierpień
rozkrzewiony
kępiasty
wzniesiony
gęsty
Jak sadzić len nowozelandzki?
pomarańczowoczerwony
próchniczna
żyzna
lekko wilgotna
nasiona
kwiecień
maj
kwiecień
maj
Len nowozelandzki znana pod łacińską nazwą phormium tenax to bylina.
Inne nazwy lnu nowozelandzkiego to między innymi tęgosz mocny
Jej miejsce pochodzenia to Nowa Zelandia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak mieszkanie, ogród zimowy i balkon, taras.
Podstawowymi walorami lnu nowozelandzkiego są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój i ozdobne liście. Tęgosz mocny jest niejadalna.
Tęgosz mocny rośnie rocznie od 20 do 30 cm i po 10 latach osiąga wysokość od 100 do 300 cm i szerokość od 100 do 200 cm. Pokrój lnu nowozelandzkiego jest rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, wzniesiony i gęsty.
Tęgosz mocny ma kwiaty w kolorach takich jak ciemnoczerwony i pomarańczowoczerwony które kwitną w miesiącach lipiec i sierpień. Liście rośliny są zielone i lancetowate
Tęgosz mocny to roślina, którą sadzimy w marcu , kwietniu i maju . Tęgosz mocny najbardziej lubi stanowisko słoneczne, półzacienione lub jasne, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny. Idealny odczyn gleby to lekko kwaśny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce i przędziorki. tęgosz mocny wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.