Obiela wielkokwiatowa znana pod łacińską nazwą exochorda racemosa to krzew.
Inne nazwy obieli wielkokwiatowej to między innymi obiela groniasta, obiela korolkowa, egzochorda
Jej miejsce pochodzenia to Azja Wschodnia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród różany i ogród naturalny.
Podstawowymi walorami obieli wielkokwiatowej są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, ozdobne liście, efektowne przebarwienie liści i pokarm dla owadów. Obiela groniasta jest niejadalna.
Obiela korolkowa rośnie rocznie od 60 do 80 cm i po 5 latach osiąga wysokość od 200 do 300 cm i szerokość od 200 do 300 cm. Pokrój obieli wielkokwiatowej jest
rozłożysty, rozkrzewiony, rozgałęziony, łukowato wygięty i wzniesiony.
Obiela korolkowa ma kwiaty w kolorach takich jak biały
które kwitną w miesiącach maj.
Liście rośliny są
zielone
i
eliptyczne
Egzochorda to roślina, którą sadzimy w
kwietniu
,
maju
,
wrześniu
i
październiku
.
Obiela groniasta najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny.
Idealny odczyn gleby to obojętny lub lekko kwaśny.
Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to
a najczęściej niszczące ją szkodniki to .
egzochorda wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.