Ognik szkarłatny (ognik ciernisty) uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Ognik szkarłatny (łac. Pyracantha coccinea) znana też jako ognik ciernisty

Systematyka

różowate > ognik > ognik szkarłatny

Czytaj artykuł na temat ognika szkarłatnego

Ognik szkarłatny znana pod łacińską nazwą pyracantha coccinea to krzew.

Inne nazwy ognika szkarłatnego to między innymi ognik ciernisty

Jej miejsce pochodzenia to Europa Południowa, Kaukaz i Azja Mniejsza, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, ogród różany, ogród skalny i ogród naturalny.

Podstawowymi walorami ognika szkarłatnego są ozdobne kwiaty, ciekawy pokrój, ozdobne liście, ozdobne owoce, efektowne przebarwienie liści i pokarm dla owadów. Ognik ciernisty jest jadalna.

Ognik ciernisty rośnie rocznie od 25 do 35 cm i po 10 latach osiąga wysokość od 150 do 300 cm i szerokość od 150 do 200 cm. Pokrój ognika szkarłatnego jest wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, rozgałęziony i ciernisty.

Ognik ciernisty ma kwiaty w kolorach takich jak biały które kwitną w miesiącach maj i czerwiec. Liście rośliny są ciemnnozielone i eliptyczne

Ognik ciernisty to roślina, którą sadzimy w marcu , kwietniu , wrześniu i październiku . Ognik ciernisty najbardziej lubi stanowisko słoneczne, półzacienione lub jasne, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny. Idealny odczyn gleby to obojętny, lekko kwaśny lub lekko zasadowy. Roślina jest dobra odporność na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce. ognik ciernisty wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd ognika szkarłatnego

Pochodzenie:

Europa Południowa, Kaukaz, Azja Mniejsza

Roczne przyrosty:

25 cm - 35 cm

Maksymalna wysokość:

150 cm - 300 cm

Maksymalna szerokość:

150 cm - 200 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

10 lat

Pokrój ognika szkarłatnego:

wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, rozgałęziony, ciernisty

Cechy charakterystyczne:

pachnąca
przyciąga zwierzęta
zimozielona
ozdobne kwiaty, ciekawy pokrój, ozdobne liście, ozdobne owoce, efektowne przebarwienie liści, pokarm dla owadów

Kolor kwiatów:

biały

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

eliptyczne

Kolor liścia:

ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla ognika szkarłatnego

Termin sadzenia:

marzec, kwiecień, wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

50 cm - 60 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki wierzchołkowe, nasiona

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione, jasne

Gleba:

przeciętna ogrodowa, gliniasta, przepuszczalna, próchniczna, piaszczysta

Odczyn pH gleby:

obojętny, lekko kwaśny, lekko zasadowy

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

dobra odporność na mróz, do -20 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród przydomowy, ogród różany, ogród skalny, ogród naturalny

Nadaje się na:

żywopłot, soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje

Pielęgnacja ognika szkarłatnego

Trudność uprawy:

średni

Poziom odporności:

dobra odporność

Typowe choroby:

mączniak prawdziwy, rdza, zaraza ogniowa

Typowe szkodniki:

mszyce

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy należy przycinać?
	Dobrze znosi przycinanie. Ognik szkarłatny może być przycinany jako formowany żywopłot, chociaż dobrze wygląda, też rosnąc swobodnie.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost. Nawozić 2 razy w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Ognik dobrze znosi suszę, jednak w dłuższych okresach bez deszczu wymaga nawadniania.
Ochrona zimowa
	Przez pierwsze kilka lat krzew wymaga ochrony przed mrozem, zanim nabierze odporności.