Parocja perska (żelazne drzewo) 🌳 uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Parocja perska (łac. Parrotia persica) znana też jako żelazne drzewo

Systematyka

oczarowate > parocja > parocja perska

Czytaj artykuł na temat parocji perskiej

Parocja perska znana pod łacińską nazwą parrotia persica to drzewo.

Inne nazwy parocji perskiej to między innymi żelazne drzewo

Jej miejsce pochodzenia to Azja Zachodnia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny i ogród naturalny.

Podstawowymi walorami parocji perskiej są ozdobne kwiaty, ciekawy pokrój, ozdobne liście i efektowne przebarwienie liści. Żelazne drzewo jest niejadalna.

Żelazne drzewo rośnie rocznie od 10 do 25 cm i po 40 latach osiąga wysokość od 600 do 1000 cm i szerokość od 600 do 1000 cm. Pokrój parocji perskiej jest wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony i wzniesiony.

Żelazne drzewo ma kwiaty w kolorach takich jak czerwony które kwitną w miesiącach marzec i kwiecień. Liście rośliny są ciemnnozielone i jajowate

Żelazne drzewo to roślina, którą sadzimy w kwietniu , maju , wrześniu i październiku . Żelazne drzewo najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny. Idealny odczyn gleby to obojętny, lekko kwaśny lub lekko zasadowy. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to . żelazne drzewo wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd parocji perskiej

Pochodzenie:

Azja Zachodnia

Roczne przyrosty:

10 cm - 25 cm

Maksymalna wysokość:

600 cm - 1000 cm

Maksymalna szerokość:

600 cm - 1000 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

40 lat

Pokrój parocji perskiej:

wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony, wzniesiony

Cechy charakterystyczne:

przyciąga zwierzęta
ozdobne kwiaty, ciekawy pokrój, ozdobne liście, efektowne przebarwienie liści

Kolor kwiatów:

czerwony

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

jajowate

Kolor liścia:

ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla parocji perskiej

Termin sadzenia:

kwiecień, maj, wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

300 cm - 500 cm

Sposób rozmnażania:

nasiona, szczepienie

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione

Gleba:

gliniasta, przepuszczalna, próchniczna, żyzna, lekko wilgotna

Odczyn pH gleby:

obojętny, lekko kwaśny, lekko zasadowy

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -23 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje, drzewo rodzinne

Pielęgnacja parocji perskiej

Trudność uprawy:

średni

Poziom odporności:

bardzo odporna

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost. Nawozić 1 raz w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Regularnego podlewania potrzebują przede wszystkim młode drzewa w dłuższych okresach suszy.