Pęcherznica kalinolistna - uprawa, pielęgnacja, cięcie, porady ogrodnicze
Pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)
należy do rodzaju physocarpus, którego nazwa botaniczna pochodzi z połączenia
greckich słów physa - pęcherz i karpos - owoc. Ten atrakcyjny krzew na
żywopłoty, ze względu na pokrewieństwo z tawułami, nazywany jest też, choć dość
rzadko, tawułowcem. Pęcherznica kalinolistna rośnie głównie w Ameryce
Północnej. Spotykana jest też sporadycznie także w Azji.
Jeśli zainteresował cię ten temat, sprawdź także najlepsze rośliny na żywopłot szybko rosnący.
Pęcherznica kalinolistna (physocarpus opulifolius)
Pęcherznica kalinolistna (physocarpus opulifolius) -
charakterystyka
Pęcherznica kalinolistna to dość duży
i mocno rozłożysty krzew, rozrastający się nawet do pięciu metrów średnicy. Z
kolei wysokością roślina ta sięga zazwyczaj dwóch-trzech metrów, a jej gałęzie
przewieszają się charakterystycznie na boki, czasami aż do ziemi. Kora
starszych okazów łuszczy się strzępiasto, co zimą wygląda trochę oryginalnie,
jakby pogryzły ją zające.
Liście pęcherznicy są zmienne, na
młodych pędach mniejsze, natomiast na starszych i silniejszych większe, szersze
i głębiej klapowate. Fakturą przypominają trochę liście kaliny koralowej i stąd
zapewne nazwa rośliny - pęcherznica kalinolistna. Czasami porównywane są też z
liśćmi porzeczek.
Kwiaty pęcherznicy zebrane są w
niewielkie i dzięki długim pręcikom puszyste baldachogrona, osadzone na
bocznych gałązkach. Ich kolor, w zależności od odmiany, jest biały,
białokremowy lub bladoróżowy. Owoce składają się z kilku drobnych, rozdętych,
pęcherzastych mieszków, które są przed dojrzeniem jaskrawoczerwone, natomiast
później brązowe, suche i szeleszczące. Owoce długo pozostają na krzewie,
stanowiąc delikatne jego ozdoby. Sprawdź także nasz artykuł: Jakie krzewy na żywopłot?
Pęcherznica kalinolistna (physocarpus opulifolius) na
żywopłot - wymagania
Pęcherznica kalinolistna to krzew na
żywopłoty o naprawdę niewielkich wymaganiach, jak na krzewy liściaste. Roślina ta potrzebuje stanowiska słonecznego,
ale może też rosnąć w półcieniu, choć wówczas liście są słabiej wybarwione. Nie
ma też specjalnych wymagań co do gleby i przyjmie się nawet w bardzo jałowej.
Najlepiej jednak pęcherznica rozwija się na glebach żyznych. Ze względu
na niewielkie preferencje siedliskowe, wykorzystuje się te liściaste krzewy do
obsadzania nieużytków, skarp i ścieżek.
Pęcherznice są wytrzymałe na mróz i
nie potrzebują okrywania na zimę. Sadząc z nich żywopłot nieformowany, trzeba
pamiętać o przeznaczeniu nań dużej przestrzeni w ogrodzie. Żywopłot tego typu z
natury nie wymaga częstego przycinania, ale zajmuje więcej miejsca, a
pęcherznica to krzew na żywopłoty, który rozrasta się na bardzo dużą szerokość.
Posadzona z kolei jako żywopłot formowany po przycięciu ładnie się rozkrzewia.
Pas ziemi przeznaczony na żywopłot z
tawułowców przekopujemy jesienią głęboko i nawozimy obornikiem lub kompostem.
Wiosną glebę trzeba jeszcze spulchnić i użyźnić. Na przygotowanej powierzchni
rozciągamy sznur, który wyznacza linię sadzenia. Większe rośliny, z dobrze
rozbudowanym systemem korzeniowym, możemy sadzić w dołkach. Rozmieszczamy
krzewy na takiej samej wysokości, na jakiej rosły w szkółce. Podłoże następnie
udeptujemy i wyrównujemy do linii. Po posadzeniu pęcherznica wymaga częstego
podlewania, ale kiedy się przyjmie, nie potrzebuje już pielęgnacji. Jesienne
sadzenie żywopłotów polecane jest na glebach lekkich już od końca sierpnia,
natomiast na glebach ciężkich rośliny na żywopłot sadzi się wiosną, od początku
wegetacji do końca maja, a te w doniczkach przez cały sezon. Na żywopłot
świetnie nadaje się także wiąz turkiestanu.
Pęcherznica kalinolistna (physocarpus opulifolius) -
przycinanie i rozmnażanie
Pęcherznice dobrze znoszą cięcie.
Jednak wiosenne przycinane powoduje wypływanie z rośliny soków, co w rezultacie
może prowadzić do jej osłabienia, nadmiernego wzrostu lub słabego kwitnienia. Dlatego też te krzewy ozdobne przycinamy latem po
przekwitnięciu, czyli od końca lipca do pierwszej połowy sierpnia, albo też
jesienią. Podczas cięcia należy usunąć od jednej trzeciej do jednej czwartej najstarszych
pędów. Skracamy też o jedną trzecią długości te pędy, które w danym roku
kwitły. Ścinamy gałązki tuż nad pąkiem skierowanym na zewnątrz. Wycinamy
ponadto pędy uszkodzone, chore lub porażone przez choroby i szkodniki.
Ten krzew na żywopłoty, w tym żywopłot formowany w ogrodzie, rozmnażamy
wiosną z nasionek, wysiewając je bez stratyfikacji do inspektu. Możemy też
rozmnażać tawułowce z ciętych jesienią zielnych i zdrewniałych sadzonek.
Sadzonki dołujemy na zimę i wysadzamy do ziemi wczesną wiosną.
Również w pierwszej połowie lata, po
przycięciu, można pobierać sadzonki i posadzić do zimnego inspektu. Fragment
gałązki przeznaczony na sadzonkę powinien mierzyć około dwudziestu centymetrów
długości. Sadzonki pobieramy z mocnych, prostych i nierozgałęzionych pędów.
Trzeba zapewnić im trochę cienia, dużo wilgoci oraz niezbyt żyzne, dobrze
rozluźnione piaskiem podłoże.
Kolorowy żywopłot w ogrodzie
Żywopłot - rodzaje i funkcje
Żywopłot pełni najczęściej rolę
ochronną i obronną oraz użytkową, ale też zdobi ogrody i posesje. Żywopłot
ochronny ma na celu zabezpieczenie terenu przed wiatrem, śniegiem, kurzem lub
lotnym piaskiem, natomiast obronny - przed ludźmi i zwierzętami. Dlatego też w
tego typu nasadzeniach dominują iglaki albo liściaste krzewy kolczaste czy
cierniste. Żywopłot obronny i ochronny często zastępuje ogrodzenia z tworzyw
naturalnych i sztucznych. Najlepiej więc, by miały wysokość dwóch, trzech
metrów i składał się z zimozielonych roślin. Żywopłoty tego rodzaju mają
ponadto za zadanie utworzenie ładnej zasłony dla niezbyt estetycznych elementów
ogrodu albo odgraniczenie pewnych części, na przykład placu zabaw dla dzieci.
Wówczas prowadzone są na różne wysokości. Żywopłot użytkowy wymaga natomiast
nasadzeń z jadalnych drzew lub krzewów.
Na żywopłot ozdobny składają się
iglaki, liściaste krzewy, a nawet pnącza i rośliny jednoroczne o efektownych
liściach, kwiatach lub owocach. W tej roli pęcherznica kalinolistna sprawdzi
się perfekcyjnie. Dobre efekty dekoracyjne dają rośliny zmieniające barwę jesienią.
Chcąc uzyskać intrygujący efekt kolorystyczny można posadzić obok siebie krzewy
ozdobne różnego gatunku, ale o podobnej sile wzrostu. Efektowne pod względem
wizualnym owoce ma pięknotka, ognik szkarłatny i śnieguliczka, na przykład
odmiana doorenbosa.
Naturalne szpalery zieleni porządkują
ponadto przestrzeń. Bardzo dekoracyjny charakter mają niskie żywopłociki
stosowane jako obwódki trawników i rabat. Prowadzimy je zazwyczaj jako
nasadzenia strzyżone, gdyż tylko w ten sposób utrzymują regularną formę. W
gąszczu żywopłotu chętnie chowają się ptaki i jeże, które budują w nim swoje
siedziby, a my pozyskujemy dzięki ich obecności naturalnych sprzymierzeńców w
walce ze szkodnikami. Więcej porad na temat krzewów na żywopłoty znajdziesz w tym miejscu.
Żywopłot - jak powstaje?
Na żywopłot formowany potrzeba od
trzech do pięciu krzewów ma metr kwadratowy. Sadzimy je co dwadzieścia do
pięćdziesięciu centymetrów, natomiast odległość od roślin w szpalerze
nieformowanym wynosi od trzydziestu do stu centymetrów. Ilość roślin
składających się na żywopłot naturalny jest już uzależniona od ich pokroju i
wielkości. Najtańsze są liściaste krzewy z odkrytym korzeniem, droższe są z
kolei krzewy ozdobne kwitnące oraz iglaki. Również niektóre pnącza wymagają
dużego nakładu finansowego.
Sadząc żywopłot dwurzędowy wyznaczamy
na przygotowanym pasie ziemi środek i z obu jego stron przeciągamy dwa sznury w
odległości trzydziestu - czterdziestu centymetrów od siebie. Sadzimy rośliny w
dwóch rzędach jednocześnie, na przemian. Rośliny jednego rzędu powinny
znajdować się pośrodku sadzonych w drugim rzędzie. Iglaki sadzimy z bryłą
ziemi, gdyż tak lepiej się przyjmują. Po posadzeniu żywopłot dobrze podlewamy.
Żywopłot z krzewów liściastych dobrze jest też od razu przyciąć. Pierwsze
cięcie wymusza na roślinach silne krzewienie się, ukorzenienie i wzrost. Iglaki
tnie się zazwyczaj dopiero po upływie kilku lat. Część bowiem drzew i krzewów
iglastych źle znosi strzyżenie.
Glebę pod roślinami żywopłotowymi
należy ponadto nawozić, spulchniać i odchwaszczać. Pierwsze nawożenie wskazane
jest dopiero na początku maja w następnym roku po posadzeniu, natomiast kolejne
na początku lipca. W czasie suszy podlewamy żywopłot co najmniej raz w
tygodniu. Częstotliwość cięcia zależy przede wszystkim od gatunku roślin.
Żywopłoty z krzewów, które gubią na zimę liście, przycinamy minimum dwa razy w
sezonie, z kolei krzewy zimozielone tniemy tylko dwa razy. Na żywopłoty dobrze
nadaje się także cis w ogrodzie.
Pęcherznica kalinolistna - krzew na żywopłot
Pęcherznica kalinolistna dzięki
ładnemu pokrojowi znakomicie nadaje się na średniej wielkości żywopłoty - na
przykład pęcherznica diabolo albo luteus. Pęcherznica diabolo to odmiana
purpurowa, natomiast luteus - żółtolistna. Jej liście są najpierw
pomarańczowo-żółte, potem żółte, a później robią się zielone. Najładniejsze
barwy ma pęcherznica luteus posadzona w miejscu nasłonecznionym.
Soczyście purpurowa jest pęcherznica
diabolo i red baron. Obie dorastają do ponad dwóch metrów wysokości.
Pęcherznica diaboloto roślina o
liściach zmieniających kolor: młode pędy mają purpurowe odcienie, natomiast
starsze są czerwonobrązowe. W kwietniu pojawiają się na niej delikatne kwiaty
zebrane w baldachy. Kwiaty są kremowobiałe i stanowią atrakcyjny kontrast z
liśćmi. Pęcherznica diabolo ma owoce zabarwione na czerwono. Ta odmiana jest
bardzo lubiana przez ogrodników. Pęcherznica diabolo może być kontrastowo
łączona z jasną odmianą luteus o takim samym tempie wzrostu. Odmiana red baron to kolejnykrzew o liściach ciemnopurpurowych. Jest bardzo
atrakcyjna w czasie kwitnienia, gdy liczne białe kwiaty ładnie kontrastują z
ciemnymi liśćmi.
Na niższe żywopłoty wybierzmy odmiany
niewysokie. Do metra dorastają little angel hoogi 016 i little devil donna may.
Odmiany te mają też mniejsze liście. Dobrze jest posadzić je na tle roślin o
żółtych lub zielonych liściach, będą wówczas bardzo wyraziste. Do półtora metra
wysokości dorasta odmiana dart’s gold o jasnych liściach oraz tiny wine o
liściach małych, ciemnoczerwonych. Grona jej biało-różowych kwiatostanów
osiągają średnicę ośmiu milimetrów. Odmiana ta wytrzymuje spadek temperatury do
-23oC. Z kolei pęcherznica kalinolistna mindia to odmiana karłowa o
bursztynowo-miedzianych liściach.
Pęcherznice to rośliny o małych
wymaganiach, dlatego znakomicie spełnią się w nasadzeniach żywopłotowych,
formalnych i nieformalnych. Są przy tym bardzo atrakcyjne wizualnie. Kiedy
latem obsypią się niewielkimi gronami kwiatów, przyciągną do ogrodu pszczoły i
inne owady. Gałązki kwitnącej pęcherznicy można wstawić do wazonu - wyglądają
niezwykle uroczo!
Literatura:
- Banaszczak P., Kwitnące żywopłoty. „Działkowiec” 2016 nr 1, s.
18-19.
- Bykowska
J., W purpurze. „Działkowiec” 2016 nr 6, s. 12-14.
- Dąbski M., Kolorowe żywopłoty. „Działkowiec” 2011 nr 11, s. 12-14.
- Dąbski M., Mini żywopłoty. „Działkowiec” 2010 nr 8, s. 11-13.
- Dąbski M., Urocze obwódki. „Mój Ogródek” 2015 nr 9, s. 18-19.
- Philips R., Rix M.,
Najpiękniejsze rośliny ogrodowe. Ponad 1500 specjalnie fotografowanych i
starannie opisanych roślin możliwych do uprawiania w naszej strefie
klimatycznej. Warszawa 1999.
- Seneta
W., Dendrologia. Warszawa 1983.
- Seneta
W., Żywopłoty. Warszawa 1975.