Pokrzywa indyjska znana pod łacińską nazwą plectranthus barbatus to bylina.
Inne nazwy pokrzywy indyjskiej to między innymi szałwia indyjska
Jej miejsce pochodzenia to Azja Południowo-Wschodnia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród zimowy i balkon, taras.
Podstawowymi walorami pokrzywy indyjskiej są ozdobne kwiaty, ozdobne liście i roślina lecznicza. Szałwia indyjska jest niejadalna i lecznicza.
Szałwia indyjska rośnie rocznie od 20 do 30 cm i po 2 latach osiąga wysokość od 20 do 30 cm i szerokość od 15 do 25 cm. Pokrój pokrzywy indyjskiej jest
rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony i wzniesiony.
Szałwia indyjska ma kwiaty w kolorach takich jak niebieski i fioletowy
które kwitną w miesiącach czerwiec, lipiec i sierpień.
Liście rośliny są
zielone
i
jajowate
Szałwia indyjska to roślina, którą sadzimy w
kwietniu
i
maju
.
Szałwia indyjska najbardziej lubi stanowisko słoneczne, a sama uprawa jest łatwa.
Idealny odczyn gleby to obojętny lub lekko kwaśny.
Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to
a najczęściej niszczące ją szkodniki to .
szałwia indyjska wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.