Przylaszczka pospolita

Przylaszczka pospolita - sadzenie, uprawa, pielęgnacja, inne odmiany

Co kojarzy ci się z hasłem „wiosenne kwiaty”? Pewnie krokusy, narcyzy i żonkile. Słusznie, ale tak naprawdę pierwszym skojarzeniem powinny być przylaszczki ogrodowe. Ludowe porzekadło głosiło, że pojawiająca się na przyleśnych rowach przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis) zaczyna wiosnę. I faktycznie – te marcowe, niebieskie kwiaty zwiastują, że oto koniec z mrozami i czas rozpocząć najpiękniejszą porę roku.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o roślinach ogrodowych.

Przylaszczka pospolita – charakterystyka i zastosowanie w ogrodzie

Przylaszczki to kwiaty rosnące naturalnie w lasach Europy Środkowo-Wschodniej. Do niedawna była bardzo popularna w Polsce – pojawia się zarówno w lasach iglastych, jak i liściastych, chociaż w tych drugich nieco częściej, ponieważ są widniejsze. Przylaszczka pospolita (łac. Hepatica nobilis) zaczyna kwitnąć w marcu. W rzadziej zalesionych miejscach można ją wypatrzyć z okien samochodu jako niewielkie, niebieskie plamy, ponieważ te leśne kwiaty wiosenne występują w grupach. Obecnie charakterystycznych niebieskich kwiatuszków jest niewiele i pojawia się tylko w niektórych częściach kraju.

Przylaszczka pojawia się także w ogrodach. Staje się coraz bardziej popularna jako wyjątkowo atrakcyjny i niskopienny kwiat. Początkowo wiele osób pozyskiwało jej kępy z lasu, ponieważ dobrze się przyjmuje, ale niestety niektóre jej siedliska zostały w ten sposób zniszczone i od 2004 roku przylaszczka leśna jest pod ochroną. Sadzonki należy kupić w sklepie lub szkółce lub uzyskać poprzez podział starych kęp z ogrodu. Ze względu na swój delikatny, niebieski kolor jest świetnym komponentem zacienionych rabat. A może zainteresuje cię także ten artykuł o zawilcu gajowym?

Opis przylaszczki pospolitej (Hepatica nobilis)

Przylaszczka pospolita osiąga maksymalną wysokość 15-20 cm. Tuż pod ziemią tworzy walcowate kłącze, przez które się rozmnaża, tworząc niewielkie kępy oddalone od siebie o maksymalnie kilka centymetrów.

Prześliczne kwiaty przylaszczki umieszczone są na cieniutkich łodygach. Dlatego wydają się tak delikatne i kruche. Mają niezwykły, niebieski kolor, nieco wchodzący w fioletowy, całkiem inny niż standardowe niebieskie kwiaty, na przykład niezapominajki. Łodyżki wyrastają z przyziemnej, jasnozielonej rozety drobnych, skórzastych listków. Są najczęściej trzy- lub pięcioklapowe, co dodaje im uroku.

Przylaszczki ogrodowe różnią się nieco od tych leśnych. Są tak samo niewielkie, ale genetycy postarali się o stworzenie bardziej atrakcyjnych odmian. Bardzo popularna jest przylaszczka biała, zwłaszcza pełna, która ma bogate, ładne kwiaty. Przylaszczka różowa także może być pełna lub prosta. Występuje w dwóch odcieniach – przylaszczka różowa, jasna i delikatna lub purpurowa, intensywna, wyróżniająca się na rabacie.

Przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis) – idealne stanowisko

Te leśne kwiaty wiosenne wspaniale wyglądają na zacienionych rabatach i w ogrodach skalnych. Warto sadzić ją pod drzewami lub gęstymi krzewami – lubi ich towarzystwo, półcień i to, że pod nimi panuje miły mikroklimat. Trzeba jej zapewnić warunki podobne do tych, które ma w lesie, czyli wapienną, próchniczą glebę, stanowiska półcieniste i stale wilgotne. Sprawdź także ten artykuł na temat fiołka leśnego.

Wybierając miejsce dla przylaszczki pospolitej warto wziąć pod uwagę to, że roślina nie lubi przesadzania. Można zrobić to wyłącznie w czasie kwitnienia, a kępy nie zawsze dobrze się przyjmują. Dlatego należy dobrze przemyśleć miejsce dla przylaszczki i zostawić jej przestrzeń, by mogła się rozrastać poprzez podziemne korzenie. Rośliny nie uprawia się z nasion. Sadzonki można kupić w większości sklepów ogrodniczych – są dość popularne. Zaleca się sadzenie maksymalnie 16 roślin na m², by kłącza mogły się swobodnie rozrastać.

Uprawa przylaszczki pospolitej

Przylaszczka pospolita to zdecydowanie jedna z najmniej wymagających roślin. Jej uprawa nie jest skomplikowana – nie trzeba szczególnie się wysilać, by w marcu pojawiły się jej pierwsze wiosenne kwiaty. Wystarczy tylko podlewać ją umiarkowanie, ale często, by zapewnić jej odpowiedni poziom wilgoci w podłożu.

Jeśli kępy są posadzone na żyznej, zasobnej w próchnicę glebie, nawożenie nie jest konieczne. Nie trzeba także zajmować się innymi zabiegami. To wspaniała roślina, którą mogą hodować dzieci czy osoby dopiero zaczynające swoją przygodę z ogrodnictwem. Więcej, przylaszczka jest niezwykle odporna na szkodniki i choroby, nie wymaga więc oprysków. To roślina całkowicie mrozoodporna, której nie trzeba osłaniać w żaden sposób na zimę. Sadzi się ją wczesną jesienią, by zdążyła rozprowadzić i zregenerować system korzeniowy, ale nawet młode rośliny nie wymagają okryć.

Przylaszczki ogrodowe – opis innych gatunków

Hepatica nobilis, przylaszczka pospolita, to nie jest jedyny gatunek tej niezwykłej roślinki, który można zasadzić w ogrodzie. To zwykła przylaszczka leśna, swojska i delikatna roślina idealna do ogrodów wiejskich. Jednak możesz także zaprosić na swoje rabaty bardziej egzotyczne gatunki przylaszczki. A może zainteresuje cię także ten artykuł o tojeści kropkowanej?

Na uwagę zasługuje przylaszczka japońska, pochodząca z wyspy Honsiu. Charakteryzuje się większymi kwiatami o ciekawym kolorze okwiatu – zdecydowana większość płatków jest biała i przejrzysta, mają czasami delikatne różowe żyłki i znaczenia. Przylaszczka japońska dobrze czuje się w naszych warunkach klimatycznych, zwłaszcza jej kultywary dobrze sobie radzą.

Kolejnym ciekawym gatunkiem jest przylaszczka Hepatica pyrenaica, pochodząca z Pirenejów roślinka wyróżniająca się ciekawymi kwiatami, ozdobionymi dekoracyjnym marmurkiem. Mają srebrzysty kolor i są zdecydowanie bardziej atrakcyjne. Są jednak także zdecydowanie bardziej wymagające niż przylaszczka leśna pospolita.