Nazwa rośliny
Rdest wężownik (łac. Persicaria bistorta) znana też jako Bistorta officinalis
Systematyka
rdestowate > persikaria > rdest wężownik

Wygląd rdestu wężownika

Pochodzenie:
Europa, Azja
Roczne przyrosty:
60 cm - 90 cm
Maksymalna wysokość:
60 cm - 90 cm
Maksymalna szerokość:
30 cm - 50 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
3 lata


Pokrój rdestu wężownika:
wyprostowany, kępiasty, wzniesiony, dywanowy
Cechy charakterystyczne:
Kolor kwiatów:
różowy, bladoróżowy
Wielkość i forma kwiatów:
kwiatostan
Rodzaj ulistnienia:
Kształt liścia:
lancetowate
Kolor liścia:
ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla rdestu wężownika

Termin sadzenia:
marzec, kwiecień, wrzesień, październik
Rozstaw przy sadzeniu:
30 cm - 40 cm
Sposób rozmnażania:
nasiona, podział kłącza


Gleba:
przepuszczalna, próchniczna, żyzna, wilgotna, świeża
Odczyn pH gleby:
Wilgotność podłoża:
wilgotne
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C


Nadaje się na:
soliter, nasadzenie grupowe, okrywa powierzchni, w pojemnikach, rabaty, dywany kwiatów, kompozycje, nad wodą

Pielęgnacja rdestu wężownika

Trudność uprawy:
łatwy
Poziom odporności:
bardzo odporna

Terminy

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy należy przycinać?
Doskonale znosi przycinanie.
Po przekwitnieniu należy ściąć pędy nad dolnymi liśćmi, przez co uzyska się na resztę sezonu piękną, zieloną okrywę.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
Nawóz wieloskładnikowy, organiczny. Nawozić raz w miesiącu.
Podlewanie
Obfite zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj codziennie.
Rdest wężownik lubi glebę stal wilgotną do podmokłej. Chociaż znosi krótkotrwałe okresy suszy, to jednak w sezonie należy zapewnić mu dostatek wody, w razie potrzeby codziennie.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia:
niejadalna, lecznicza