Sadziec purpurowy znana pod łacińską nazwą eutrochium purpureum to bylina.
Jej miejsce pochodzenia to wschodnie regiony Ameryki Północnej, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, balkon, taras, ogród wiejski, ogród naturalny i ogród wodny.
Podstawowymi walorami sadźca purpurowego są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, ozdobne liście i pokarm dla owadów. Sadziec purpurowy jest niejadalna.
Sadziec purpurowy rośnie rocznie od 100 do 250 cm i po 3 latach osiąga wysokość od 100 do 250 cm i szerokość od 50 do 100 cm. Pokrój sadźca purpurowego jest
wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony i wzniesiony.
Sadziec purpurowy ma kwiaty w kolorach takich jak różowy, purpurowy i jasnoróżowy
które kwitną w miesiącach lipiec, sierpień i wrzesień.
Liście rośliny są
ciemnnozielone
i
jajowate
Sadziec purpurowy to roślina, którą sadzimy w
kwietniu
,
maju
,
wrześniu
i
październiku
.
Sadziec purpurowy najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest łatwa.
Idealny odczyn gleby to obojętny.
Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to
a najczęściej niszczące ją szkodniki to .
Sadziec purpurowy wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.