Ameryka Południowa
Rozmiary i wygląd smużyny płoźącej
lipiec
łukowato wygięty
gęsty
zwieszający
pokładający się
Jak sadzić smużynę płożącą?
próchniczna
piaszczysto-próchniczna
świeża
maj
sierpień
wrzesień
maj
sierpień
wrzesień
Smużyna płożąca znana pod łacińską nazwą callisia repens to bylina.
Jej miejsce pochodzenia to Ameryka Środkowa i Ameryka Południowa, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak mieszkanie, ogród zimowy i balkon, taras.
Podstawowymi walorami smużyny płoźącej są ozdobne kwiaty, ciekawy pokrój i ozdobne liście. Smużyna płożąca jest niejadalna.
Smużyna płożąca rośnie rocznie od 10 do 30 cm i po 3 latach osiąga wysokość od 10 do 30 cm i szerokość od 20 do 30 cm. Pokrój smużyny płoźącej jest kępiasty, łukowato wygięty, gęsty, zwieszający i pokładający się.
Smużyna płożąca ma kwiaty w kolorach takich jak białozielony które kwitną w miesiącach czerwiec i lipiec. Liście rośliny są zielone i eliptyczne
Smużyna płożąca to roślina, którą sadzimy w kwietniu , maju , sierpniu i wrześniu . Smużyna płożąca najbardziej lubi stanowisko półzacienione, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to obojętny lub lekko kwaśny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to . Smużyna płożąca wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.