Sosna czarna, czyli sosna austriacka
jest jedną z cenniejszych sosen występujących w naszym kraju. Dobrze czuje się
na większości siedlisk - jest drzewem odpornym na silne mrozy, wiatry i
zanieczyszczenia powietrza. Dorasta do 30-45 m wysokości, wykształcając mocny
pień i szeroką, luźną koronę osiągającą do 15 m średnicy. Posiada wartościowe
żywiczne drewno wykorzystywane w budownictwie, w przemyśle papierniczym oraz w
stolarstwie.
Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź
także ten artykuł o uprawie i pielęgnacji sosny.
Sosna nigra – opis gatunku
Sosna czarna
wywodzi się z górzystych rejonów południowej Europy – od Hiszpanii po Krym.
Austriacka północna odmiana występuje w górach Austrii, Jugosławii, Grecji i
Albanii. Długowieczna zimozielona sosna szybko rośnie, dlatego najlepiej czuje
się w luźnych grupach i w pojedynkę, co umożliwia drzewu bezproblemowy dostęp
do światła. Igły Pinus nigra o
długości do 10-15 cm wyrastają po dwie w pęczku, są sztywne, grube i ostro
zakończone, o ciemnozielonej barwie. Jesienią, od września do listopada
pojawiają się jasnobrązowe szyszki – duże i twarde, szeroko stożkowate, kryjące
nasiona ze skrzydełkami.
Sosna nigrapreferuje gleby gliniaste i suche
piaszczyste, zarówno wapienne, jak i o obojętnym odczynie pH. Mrozoodporne
drzewo dobrze znoszące zimne wiatry, wykorzystywane bywa do umacniania wydm.
Jest rośliną niezwykle malowniczą, więc chętnie sadzi się Pinus nigra i jej odmiany w przestrzeni publicznej oraz na
prywatnych posiadłościach. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane
w tym miejscu artykuły o drzewach iglastych.
Sadzonki
sosny sadzimy wiosną i na początku jesieni na stanowiskach słonecznych lub
lekko zacienionych. Drzewo najpiękniej prezentuje się jako soliter, ale w
rejonach szczególnie narażonych na wichury, drzewa nasadzone grupowo stanowią
doskonałą barierę dla wiatrów. Młode rośliny wymagają zabiegów pielęgnacyjnych:
- podlewania,
- zasilania
nawozami wapniowymi i kompostem,
- opryskiwania ekologicznymi preparatami, odstraszającymi szkodniki sosny, np.
borecznika sosnowca lub osnuję gwiaździstą.
Pinus nigra – opis
najciekawszych odmian
- Pinus nigra ‘Pyramidalis’ – nazwa obejmuje odmiany rosnące prawie
kolumnowo, określane jako pyramidata. Pędy
sosny podniesione są do góry i ściśle do siebie przylegają. Na końcach
wytwarzane są jaśniejsze pęczki. Do rozmnażania Pinus nigra ‘Pyramidalis’ używane są nasiona. Drzewo może osiągnąć
około 20 m wysokości. Rośnie wolno, więc nadaje się nawet do niewielkich
ogrodów. Pielęgnacja rośliny polega na zabezpieczeniu korony w czasie zimy, by
zalegający śnieg nie zniszczył jej atrakcyjnego pokroju. Ciemnozielona sosna
sprawdzi się w nasadzeniach pojedynczych oraz w grupie roślin lub w szpalerach.
Sprawdź także zebrane
w tym miejscu artykuły o sosnach.
- Sosna czarna
‘Hornibrookiana’ – z wygląduprzypomina
sosnę górską Pinus mugho, zwaną
popularnie kosówką. Odmiana jest formą wolno rosnącą, karłową, o krzaczastym i
nieregularnym pokroju. Po około 10 latach wzrostu, osiąga 1,5 m wysokości i 70
cm szerokości. Roślina nadaje się na słoneczne stanowiska - do ogrodów
wrzosowiskowych i skalniaków, na ogrodowe rabaty, a także do nasadzeń
pojedynczych. ‘Hornibrookiana’ wyróżnia się błyszczącymi ciemnozielonymi,
sztywnymi i kłującymi igłami, o długości do 6. cm. Szczególnie atrakcyjnie
wyglądają zimowe pączki, o jasnozielonej barwie, kontrastujące z intensywną
zielenią rośliny.
- Sosna czarna
‘Molette’ – jest mrozoodpornym drzewem, które z powodzeniem ozdobi ogrody i
miejski krajobraz. Wyróżnia się dużą odpornością na przemysłowe zanieczyszczenia.
Charakterystyczną cechą odmiany jest smukły kolumnowy pokrój oraz szybki wzrost
do około 5 m wysokości. Gęste pędy drzewa skierowane są pionowo do góry. Długie
ciemnozielone igły kontrastują z jasnozielonymi pączkami na końcach pędów.
Sosna pięknie prezentuje się jako soliter oraz w otoczeniu innych roślin. A może zainteresuje cię także ten artykuł o sośnie himalajskiej?
Sosna
czarna japońska – idealna na bonsai
Sosna
Thunberga, spokrewniona z sosną czarną, występuje w Japonii, Korei oraz na
terenach wschodniej Azji. Preferuje słoneczne stanowiska. Wyróżnia się wysoką
tolerancją na warunki środowiskowe. W naszym kraju osiąga kilka metrów
wysokości, dorastając do 2-5 m. Dekoracją rośliny jest kulisty pokrój korony,
szarozielone długie igły, o długości do 15 cm oraz długie, 7-cm brązowe
szyszki.
Sosna
czarna japońska Thunberga odporna jest na niskie temperatury. Młode rośliny
wymagają zabezpieczenia na zimę. Sosnę rozmnażamy przez nasiona. Na przełomie
kwietnia i maja wysiewamy je do doniczek, wypełnionych mieszaniną torfu i
piasku. Kiełkowanie zachodzi najszybciej w temperaturze około 23 stopni
Celsjusza. Kiedy młode rośliny zaczną się rozrastać, przesadzamy je do
większych pojemników, razem z bryłą ziemi.
Sosna
czarna japońska nadaje się do formowania drzewek bonsai. Wymagania wobec Pinus Thunbergii to nasłonecznione
stanowisko oraz ochrona przed ostrymi mrozami. Uprawa sosny w płaskim pojemniku
polega na właściwym podlewaniu rośliny, która nie toleruje przelewania.
Odpowiedni drenaż umożliwia regulację wilgotności gleby. Formowanie drzewka
bonsai przeprowadza się raz w roku, na wiosnę. Co 3 lata drzewko przesadzamy.
Sosna bardzo dobrze znosi przycinanie, a cierpliwość miłośników sztuki bonsai
zostanie nagrodzona wspaniałymi okazami zminiaturyzowanych drzewek. Czarna sosna i uprawa sosny czarnej to opcja warta rozważenia. A może zainteresuje cię także ten artykuł o syropie z pędów sosny?