Nazwa rośliny
Sosna syberyjska (łac. Pinus sibirica) znana też jako cedr syberyjski, limba syberyjska
Systematyka
sosnowate > sosna > sosna syberyjska

Wygląd sosny syberyjskiej

Pochodzenie:
Syberia, centralna Mongolia
Roczne przyrosty:
15 cm - 30 cm
Maksymalna wysokość:
1500 cm - 2000 cm
Maksymalna szerokość:
200 cm - 400 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
100 lat


Pokrój sosny syberyjskiej:
wyprostowany, gęsty, stożkowy, kolumnowy
Cechy charakterystyczne:
Kolor kwiatów:
liliowy, czerwonobrązowy
Wielkość i forma kwiatów:
kwiatostan
Rodzaj ulistnienia:
Kształt liścia:
igłowate
Kolor liścia:
ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla sosny syberyjskiej

Termin sadzenia:
październik, listopad
Rozstaw przy sadzeniu:
200 cm - 500 cm
Sposób rozmnażania:
nasiona


Stanowisko:
Gleba:
przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, próchniczna, piaszczysta
Odczyn pH gleby:
Wilgotność podłoża:
umiarkowane
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C


Nadaje się na:
soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje, drzewo rodzinne

Pielęgnacja sosny syberyjskiej

Trudność uprawy:
łatwy
Poziom odporności:
bardzo odporna

Terminy

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
Kiedy można sadzić?
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
Nawóz kompost, do roślin iglastych. Nawozić 1 raz w roku.
Podlewanie
Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj raz w tygodniu.
Należy zapewnić regularne podlewanie przede wszystkim świeżo posadzonym drzewkom. Starsze drzewa dobrze znoszą krótkie okresy suszy.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia: