Ojczyzną Pinus strobus, czyli sosny wejmutki, jednej z piękniejszych sosen w
naszym kraju, jest Ameryka Północna. Do Polski sprowadzono ją na przełomie
XVIII i XIX wieku. Szybko się zaaklimatyzowała, stając się ozdobą parków i
dużych ogrodów. Drzewo dorasta docelowo do 30-50 m wysokości. Podobnie jak
sosna limba ma niewielkie wymagania uprawowe i jest odporne na zanieczyszczenia
powietrza, stąd dobrze rośnie w miastach i rejonach przemysłowych.
Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź
także ten artykuł o uprawie i pielęgnacji sosny.
Pinus strobus – opis gatunku sosny wejmutki
Sosna
wejmutka, nazywana także sosną amerykańską, jest pięknym drzewem o pokroju
stożkowatym. Początkowo rośnie wolno, osiągając po 10 latach wzrostu 135 cm
wysokości. Na późniejszym etapie rozwoju rośnie szybciej - w wieku 55 lat
przyrasta około 30 cm rocznie. Jest rośliną długowieczną, dożywającą na ogół do
200 lat. Ozdobą sosny są sinozielone miękkie igły, o długości do 12 cm, ujęte
po 5 igieł na krótkopędach. Długie miękkie szyszki kryją uskrzydlone nasiona,
chętnie zjadane przez wiewiórki i ptaki. Sosna roztacza przyjemny zapach
olejków eterycznych, który odstrasza komary, a ma dobroczynny wpływ na nasze
drogi oddechowe.
Wymagania
uprawowe Pinus strobus dotyczą
zapewnienia roślinie słonecznego stanowiska oraz podłoża o kwaśnym odczynie pH.
Nie sadzimy wejmutki w pobliżu krzewów porzeczek ze względu na podatność
zarażenia rdzą wejmutkowo - porzeczkową. Roślina preferuje miejsca osłonięte od
porywistych podmuchów wiatru. Jest znacznie wrażliwsza na czynniki
atmosferyczne niż, np. sosna limba, odporna na gwałtowne podmuchy wiatru i
obfite opady śniegu. Pod wpływem wichur oraz pod ciężarem śniegu mogą łamać się
konary wejmutki. Młode drzewa wymagają podlewania. Na wiosnę, w maju i w
kwietniu można przycinać czubki drzew i wybujałe pędy – świece. Zaleca się
wyłamywanie pędów palcami, by nie uszkodzić pozostających igieł. Jeśli szukasz
więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach iglastych.
Żywica z
pnia wejmutki ma właściwości antyseptyczne i antybakteryjne. Używana była do
leczenia ropiejących ran i oparzeń, a także pomagała łagodzić bóle reumatyczne
i infekcje dróg oddechowych. Przyłożona na krwawiące rany, tamuje wyciek krwi,
działając jak plaster. Może być używana pod postacią maści oraz nalewek.
Indianie Irokezi spożywali nasiona, a korę sosnową przerabiali na mączkę, z
której wypiekano placki, co pozwalało przetrwać okres głodu. Dzisiaj przypomina
się wyjątkowe cechy żywicy, wykorzystując ją do sporządzania naturalnych leków
i kosmetyków.
Sosna wejmutka – opis ciekawych
odmian
- Pinus
strobus ‘Pendula’ – jest wyjątkową, wolno rosnącą odmianą, o ścielących się po ziemi pędach.
Szeroko rozłożone gałęzie, wyginają się w różnych kierunkach, osiągając kilka
metrów szerokości. Ozdobą płaczącej sosny są także długie szaroniebieskie igły,
po 5 w pęczku. Wejmutka docelowo dorasta do 10 m wysokości. Uprawiana w
ogrodach wymaga zapewnienia słonecznego stanowiska i lekko kwaśnego,
umiarkowanie wilgotnego podłoża. ‘Pendula’ dobrze rośnie w glebie ogrodowej i
próchnicznej. Pięknie prezentuje się w nasadzeniach grupowych i samodzielnie,
na eksponowanym stanowisku.
- Sosna wejmutka ‘Louie’ – rozjaśnia ogród złocistymi miękkimi
igłami, zebranymi po 5 igieł w pęczku. ‘Louie’ jest odmianą karłową,
dorastającą docelowo do 10 m wysokości. Po 10 latach uprawy dorasta do 2,5 m
wysokości. Pielęgnacja drzewa polega na corocznym uszczykiwaniu przyrostów, co
zapewnia wejmutce zachowanie ładnego pokroju. Młode sosny sadzimy na
słonecznych stanowiskach, w przeciętnej, umiarkowanie wilgotnej ogrodowej
glebie, o lekko kwaśnym odczynie pH. Sprawdź także zebrane
w tym miejscu artykuły o sosnach.
- Pinus strobus ‘Blue Jay’ – wolno
rosnąca odmiana sosny wejmutki nazywana jest wschodnią sosną. Po 10 latach wzrostu osiąga 1,5 m
wysokości. Uwagę przyciągają niebieskozielone igły, ujęte po 5 w pęczku. Igły Pinus strobus ‘Blue Jay’ są miękkie i
giętkie. Atrakcyjna roślina wspaniale prezentuje się na słonecznych stanowiskach,
np. w ogrodach skalnych.
- Pinus
strobus ‘Edel’ – karłowa odmiana o kulistym pokroju dorasta do 1 metra
wysokości, po 10 latach uprawy. Ozdobą odmiany ‘Edel’ są długie, miękkie i
cienkie igły, o niebieskozielonym kolorze. Roślina preferuje słoneczne
stanowiska, o żyznym podłożu. Pięknie prezentuje się w ogrodach skalnych. Może
być uprawiana w pojemnikach.
- Sosna wejmutka ‘Tiny Curls’ – jest karłową sosną, o kulistym
pokroju. Charakterystyczną cechą odmiany ‘Tiny Curls’ są skręcone
srebrzystozielone igły, nadające roślinie puszystości. Wejmutka dobrze rośnie
na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych, dorastając do około 1 m
wysokości. Preferuje podłoże o lekko kwaśnym odczynie pH, suche i umiarkowanie
wilgotne. Sosna atrakcyjnie wygląda w ogrodach skalnych oraz w kompozycjach
roślinnych.
- Sosna wejmutka ‘Radiata’ nana – osiąga niewielką wysokość, dorastając
po 10 latach uprawy do 70 cm. Niebieskozielone miękkie igły, zebrane po 5 w
pęczku, znajdują się na sztywnych wzniesionych pędach. Odmiana ‘Radiata’ nana
jest tolerancyjna co do rodzaju gleby. Dobrze rośnie na stanowiskach
słonecznych. Znajduje zastosowanie w ogrodach wrzosowiskowych, na skalniakach
oraz ogrodowych rabatach. Nadaje się do uprawy pojemnikowej. A może
zainteresuje cię także ten artykuł o sośnie himalajskiej?
- Pinus
strobus ‘Greg’ – wyróżnia
się regularnym kulistym pokrojem. ‘Greg’ jest odmianą karłową, dorastająca po
10 latach do 1 m wysokości. Krzewiastą sosnę zdobią, srebrzyście mieniące się,
jasnozielone igły. Pięcioigielna wejmutka jest mrozoodporna, tolerancyjna co do
gleby. Najlepiej rośnie na stanowiskach suchych i słonecznych. Chętnie sadzona
jest w przydomowych ogrodach i na skalniakach. Odmiana może przybrać kształt
miniaturowego drzewka szczepionego na pniu. Nadaje się do uprawy w donicach.
- Sosna wejmutka ‘Torulosa’ – jest odmianą o ciekawie rozwichrzonej
koronie. Docelowo dorasta do 10 m wysokości, więc polecana jest do uprawy w
większych ogrodach. Charakterystyczne dla odmiany ‘Torulosa’ są skręcone igły z
białymi paskami, doskonale widocznymi na tle srebrzystozielonego tła. Dzięki
oryginalnej kolorystyce, wejmutka sprawia wrażenie rośliny dwubarwnej. Odmiana
odporna jest na niskie temperatury. Preferuje stanowiska słoneczne, o pH od
lekko kwaśnego do lekko zasadowego. A może zainteresuje cię także ten artykuł o syropie z pędów sosny?