Sosna wejmutka (sosna amerykańska) 🌳 uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Sosna wejmutka (łac. Pinus strobus) znana też jako sosna amerykańska

Systematyka

sosnowate > sosna > sosna wejmutka

Wygląd sosny wejmutki

Pochodzenie:

północno-wschodnie regiony Ameryki Północnej

Roczne przyrosty:

60 cm - 100 cm

Maksymalna wysokość:

2000 cm - 4000 cm

Maksymalna szerokość:

800 cm - 1000 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

70 lat

Najszybciej przyrasta w wieku 10-20 lat, przekraczając nawet metr przyrostu rocznie.

Pokrój sosny wejmutki:

wyprostowany, luźny, stożkowy

Cechy charakterystyczne:

przyciąga zwierzęta
zimozielona
ciekawy pokrój, ozdobne liście, długowieczna, ozdobne szyszki, zimozielona

Kolor kwiatów:

żółty, zielonkawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

iglaste

Kształt liścia:

igłowate

Kolor liścia:

ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla sosny wejmutki

Termin sadzenia:

kwiecień, maj, wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

400 cm - 600 cm

Sposób rozmnażania:

nasiona

Stanowisko:

słoneczne

Gleba:

próchniczna, żyzna, piaszczysto-gliniasta

Odczyn pH gleby:

kwaśny, lekko kwaśny

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje, drzewo rodzinne

Pielęgnacja sosny wejmutki

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

średnio wrażliwa

Typowe choroby:

rdza, werticilioza, osutka sosny

Typowe szkodniki:

mszyce, przędziorki

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
	Przesadzać można tylko młode sosny.
Kiedy należy przycinać?
	Dobrze znosi przycinanie. Po zimie można wykonać cięcia sanitarne.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz do roślin kwasolubnych, do roślin iglastych. Nawozić raz w miesiącu.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Podlewania wymagają tylko młode drzewka. Starsze można nawadniać w dłuższych okresach bez deszczu.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia:

niejadalna

Zobacz inne rośliny podobne do sosny wejmutki

Sosna wejmutka (Pinus strobus) - opis, wymagania, odmiany, uprawa, pielęgnacja

Ojczyzną Pinus strobus, czyli sosny wejmutki, jednej z piękniejszych sosen w naszym kraju, jest Ameryka Północna. Do Polski sprowadzono ją na przełomie XVIII i XIX wieku. Szybko się zaaklimatyzowała, stając się ozdobą parków i dużych ogrodów. Drzewo dorasta docelowo do 30-50 m wysokości. Podobnie jak sosna limba ma niewielkie wymagania uprawowe i jest odporne na zanieczyszczenia powietrza, stąd dobrze rośnie w miastach i rejonach przemysłowych.

Pinus strobus – opis gatunku sosny wejmutki

Sosna wejmutka, nazywana także sosną amerykańską, jest pięknym drzewem o pokroju stożkowatym. Początkowo rośnie wolno, osiągając po 10 latach wzrostu 135 cm wysokości. Na późniejszym etapie rozwoju rośnie szybciej - w wieku 55 lat przyrasta około 30 cm rocznie. Jest rośliną długowieczną, dożywającą na ogół do 200 lat. Ozdobą sosny są sinozielone miękkie igły, o długości do 12 cm, ujęte po 5 igieł na krótkopędach. Długie miękkie szyszki kryją uskrzydlone nasiona, chętnie zjadane przez wiewiórki i ptaki. Sosna roztacza przyjemny zapach olejków eterycznych, który odstrasza komary, a ma dobroczynny wpływ na nasze drogi oddechowe.

Wymagania uprawowe Pinus strobus dotyczą zapewnienia roślinie słonecznego stanowiska oraz podłoża o kwaśnym odczynie pH. Nie sadzimy wejmutki w pobliżu krzewów porzeczek ze względu na podatność zarażenia rdzą wejmutkowo - porzeczkową. Roślina preferuje miejsca osłonięte od porywistych podmuchów wiatru. Jest znacznie wrażliwsza na czynniki atmosferyczne niż, np. sosna limba, odporna na gwałtowne podmuchy wiatru i obfite opady śniegu. Pod wpływem wichur oraz pod ciężarem śniegu mogą łamać się konary wejmutki. Młode drzewa wymagają podlewania. Na wiosnę, w maju i w kwietniu można przycinać czubki drzew i wybujałe pędy – świece. Zaleca się wyłamywanie pędów palcami, by nie uszkodzić pozostających igieł. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach iglastych.

Żywica z pnia wejmutki ma właściwości antyseptyczne i antybakteryjne. Używana była do leczenia ropiejących ran i oparzeń, a także pomagała łagodzić bóle reumatyczne i infekcje dróg oddechowych. Przyłożona na krwawiące rany, tamuje wyciek krwi, działając jak plaster. Może być używana pod postacią maści oraz nalewek. Indianie Irokezi spożywali nasiona, a korę sosnową przerabiali na mączkę, z której wypiekano placki, co pozwalało przetrwać okres głodu. Dzisiaj przypomina się wyjątkowe cechy żywicy, wykorzystując ją do sporządzania naturalnych leków i kosmetyków.

Sosna wejmutka – opis ciekawych odmian

Pinus strobus ‘Pendula’ – jest wyjątkową, wolno rosnącą odmianą, o ścielących się po ziemi pędach. Szeroko rozłożone gałęzie, wyginają się w różnych kierunkach, osiągając kilka metrów szerokości. Ozdobą płaczącej sosny są także długie szaroniebieskie igły, po 5 w pęczku. Wejmutka docelowo dorasta do 10 m wysokości. Uprawiana w ogrodach wymaga zapewnienia słonecznego stanowiska i lekko kwaśnego, umiarkowanie wilgotnego podłoża. ‘Pendula’ dobrze rośnie w glebie ogrodowej i próchnicznej. Pięknie prezentuje się w nasadzeniach grupowych i samodzielnie, na eksponowanym stanowisku.

Sosna wejmutka ‘Louie’ – rozjaśnia ogród złocistymi miękkimi igłami, zebranymi po 5 igieł w pęczku. ‘Louie’ jest odmianą karłową, dorastającą docelowo do 10 m wysokości. Po 10 latach uprawy dorasta do 2,5 m wysokości. Pielęgnacja drzewa polega na corocznym uszczykiwaniu przyrostów, co zapewnia wejmutce zachowanie ładnego pokroju. Młode sosny sadzimy na słonecznych stanowiskach, w przeciętnej, umiarkowanie wilgotnej ogrodowej glebie, o lekko kwaśnym odczynie pH. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o sosnach.

Pinus strobus ‘Blue Jay’ – wolno rosnąca odmiana sosny wejmutki nazywana jest wschodnią sosną. Po 10 latach wzrostu osiąga 1,5 m wysokości. Uwagę przyciągają niebieskozielone igły, ujęte po 5 w pęczku. Igły Pinus strobus ‘Blue Jay’ są miękkie i giętkie. Atrakcyjna roślina wspaniale prezentuje się na słonecznych stanowiskach, np. w ogrodach skalnych.

Pinus strobus ‘Edel’ – karłowa odmiana o kulistym pokroju dorasta do 1 metra wysokości, po 10 latach uprawy. Ozdobą odmiany ‘Edel’ są długie, miękkie i cienkie igły, o niebieskozielonym kolorze. Roślina preferuje słoneczne stanowiska, o żyznym podłożu. Pięknie prezentuje się w ogrodach skalnych. Może być uprawiana w pojemnikach.

Sosna wejmutka ‘Tiny Curls’ – jest karłową sosną, o kulistym pokroju. Charakterystyczną cechą odmiany ‘Tiny Curls’ są skręcone srebrzystozielone igły, nadające roślinie puszystości. Wejmutka dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych, dorastając do około 1 m wysokości. Preferuje podłoże o lekko kwaśnym odczynie pH, suche i umiarkowanie wilgotne. Sosna atrakcyjnie wygląda w ogrodach skalnych oraz w kompozycjach roślinnych.

Sosna wejmutka ‘Radiata’ nana – osiąga niewielką wysokość, dorastając po 10 latach uprawy do 70 cm. Niebieskozielone miękkie igły, zebrane po 5 w pęczku, znajdują się na sztywnych wzniesionych pędach. Odmiana ‘Radiata’ nana jest tolerancyjna co do rodzaju gleby. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych. Znajduje zastosowanie w ogrodach wrzosowiskowych, na skalniakach oraz ogrodowych rabatach. Nadaje się do uprawy pojemnikowej. A może zainteresuje cię także ten artykuł o sośnie himalajskiej?

Pinus strobus ‘Greg’ – wyróżnia się regularnym kulistym pokrojem. ‘Greg’ jest odmianą karłową, dorastająca po 10 latach do 1 m wysokości. Krzewiastą sosnę zdobią, srebrzyście mieniące się, jasnozielone igły. Pięcioigielna wejmutka jest mrozoodporna, tolerancyjna co do gleby. Najlepiej rośnie na stanowiskach suchych i słonecznych. Chętnie sadzona jest w przydomowych ogrodach i na skalniakach. Odmiana może przybrać kształt miniaturowego drzewka szczepionego na pniu. Nadaje się do uprawy w donicach.

Sosna wejmutka ‘Torulosa’ – jest odmianą o ciekawie rozwichrzonej koronie. Docelowo dorasta do 10 m wysokości, więc polecana jest do uprawy w większych ogrodach. Charakterystyczne dla odmiany ‘Torulosa’ są skręcone igły z białymi paskami, doskonale widocznymi na tle srebrzystozielonego tła. Dzięki oryginalnej kolorystyce, wejmutka sprawia wrażenie rośliny dwubarwnej. Odmiana odporna jest na niskie temperatury. Preferuje stanowiska słoneczne, o pH od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. A może zainteresuje cię także ten artykuł o syropie z pędów sosny?

Sosna wejmutka