Sosna wejmutka (sosna amerykańska) 🌳 uprawa i pielęgnacja

Zwiń

Nazwa rośliny

Sosna wejmutka (łac. Pinus strobus) znana też jako sosna amerykańska

Systematyka

sosnowate > sosna > sosna wejmutka

Trudność uprawy:

łatwy

Pochodzenie:

północno-wschodnie regiony Ameryki Północnej

Rozmiary i wygląd sosny wejmutki

Sosna amerykańska - charakterystyka

Charakter wzrostu:

drzewo

Rodzaj ulistnienia:

iglaste

Termin kwitnienia:

maj
czerwiec

Przydatność do spożycia:

niejadalna

Czy przyciąga zwierzęta:

Tak

Czy zimozielona:

Tak

Przeznaczenie sosny wejmutki

Miejsce uprawy:

ogród przydomowy
ogród wiejski
ogród leśny
ogród naturalny

Możliwe wykorzystanie:

soliter
nasadzenie grupowe
kompozycje
drzewo rodzinne

Jak wygląda sosna wejmutka?

Walory rośliny:

ciekawy pokrój
ozdobne liście
długowieczna
ozdobne szyszki
zimozielona

Pokrój rośliny:

wyprostowany
luźny
stożkowy

Jak sadzić sosnę wejmutkę?

Przyrosty roczne i docelowe wymiary

Roczne przyrosty:

60 cm - 100 cm

Maksymalna wysokość:

2000 cm - 4000 cm

Maksymalna szerokość:

800 cm - 1000 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

70 lat

Kwiaty i liście

Kolor kwiatów:

żółty
zielonkawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Kształt liścia:

igłowate

Kolor liścia:

ciemnnozielone

Stanowisko dla sosny wejmutki

Rodzaj stanowiska:

słoneczne

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Rodzaj gleby:

próchniczna
żyzna
piaszczysto-gliniasta

Odczyn pH gleby:

kwaśny
lekko kwaśny

Sadzenie

Sposób rozmnażania:

nasiona

Rozstaw przy sadzeniu:

400 cm - 600 cm

Termin sadzenia:

kwiecień
maj
wrzesień
październik

Przesadzanie

Termin przesadzenia:

sierpień
wrzesień

Dodatkowe informacje:

Przesadzać można tylko młode sosny.

Sosna amerykańska - pielęgnacja

Choroby i szkodniki typowe dla rośliny

Poziom odporności:

średnio wrażliwa

Choroby:

rdza
werticilioza
osutka sosny

Szkodniki:

mszyce
przędziorki

Przycinanie

Czy przycinać:

Tak

Terminy przycinania:

luty
marzec

Jak znosi przycinanie:

dobrze

Dodatkowe informacje:

Po zimie można wykonać cięcia sanitarne.

Nawożenie

Czy konieczność nawożenia?

Tak

Typ nawozu:

do roślin kwasolubnych, do roślin iglastych

Częstotliwość:

raz w miesiącu

Terminy nawożenia:

marzec, czerwiec, lipiec

Podlewanie

Okres podlewania:

maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień

Częstotliwość:

Co 3 dni

Zapotrzebowanie na wodę:

umiarkowane - podlewa się wtedy, gdy sucha warstwa podłoża w doniczce ma około 15 mm

Dodatkowe informacje:

Podlewania wymagają tylko młode drzewka. Starsze można nawadniać w dłuższych okresach bez deszczu.

Zobacz inne rośliny podobne do sosny wejmutki

Pinus strobus – opis gatunku sosny wejmutki

Sosna wejmutka, nazywana także sosną amerykańską, jest pięknym drzewem o pokroju stożkowatym. Początkowo rośnie wolno, osiągając po 10 latach wzrostu 135 cm wysokości. Na późniejszym etapie rozwoju rośnie szybciej - w wieku 55 lat przyrasta około 30 cm rocznie. Jest rośliną długowieczną, dożywającą na ogół do 200 lat. Ozdobą sosny są sinozielone miękkie igły, o długości do 12 cm, ujęte po 5 igieł na krótkopędach. Długie miękkie szyszki kryją uskrzydlone nasiona, chętnie zjadane przez wiewiórki i ptaki. Sosna roztacza przyjemny zapach olejków eterycznych, który odstrasza komary, a ma dobroczynny wpływ na nasze drogi oddechowe.

Wymagania uprawowe Pinus strobus dotyczą zapewnienia roślinie słonecznego stanowiska oraz podłoża o kwaśnym odczynie pH. Nie sadzimy wejmutki w pobliżu krzewów porzeczek ze względu na podatność zarażenia rdzą wejmutkowo - porzeczkową. Roślina preferuje miejsca osłonięte od porywistych podmuchów wiatru. Jest znacznie wrażliwsza na czynniki atmosferyczne niż, np. sosna limba, odporna na gwałtowne podmuchy wiatru i obfite opady śniegu. Pod wpływem wichur oraz pod ciężarem śniegu mogą łamać się konary wejmutki. Młode drzewa wymagają podlewania. Na wiosnę, w maju i w kwietniu można przycinać czubki drzew i wybujałe pędy – świece. Zaleca się wyłamywanie pędów palcami, by nie uszkodzić pozostających igieł. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach iglastych.

Żywica z pnia wejmutki ma właściwości antyseptyczne i antybakteryjne. Używana była do leczenia ropiejących ran i oparzeń, a także pomagała łagodzić bóle reumatyczne i infekcje dróg oddechowych. Przyłożona na krwawiące rany, tamuje wyciek krwi, działając jak plaster. Może być używana pod postacią maści oraz nalewek. Indianie Irokezi spożywali nasiona, a korę sosnową przerabiali na mączkę, z której wypiekano placki, co pozwalało przetrwać okres głodu. Dzisiaj przypomina się wyjątkowe cechy żywicy, wykorzystując ją do sporządzania naturalnych leków i kosmetyków.

Sosna wejmutka – opis ciekawych odmian

Pinus strobus ‘Pendula’ – jest wyjątkową, wolno rosnącą odmianą, o ścielących się po ziemi pędach. Szeroko rozłożone gałęzie, wyginają się w różnych kierunkach, osiągając kilka metrów szerokości. Ozdobą płaczącej sosny są także długie szaroniebieskie igły, po 5 w pęczku. Wejmutka docelowo dorasta do 10 m wysokości. Uprawiana w ogrodach wymaga zapewnienia słonecznego stanowiska i lekko kwaśnego, umiarkowanie wilgotnego podłoża. ‘Pendula’ dobrze rośnie w glebie ogrodowej i próchnicznej. Pięknie prezentuje się w nasadzeniach grupowych i samodzielnie, na eksponowanym stanowisku.

Sosna wejmutka ‘Louie’ – rozjaśnia ogród złocistymi miękkimi igłami, zebranymi po 5 igieł w pęczku. ‘Louie’ jest odmianą karłową, dorastającą docelowo do 10 m wysokości. Po 10 latach uprawy dorasta do 2,5 m wysokości. Pielęgnacja drzewa polega na corocznym uszczykiwaniu przyrostów, co zapewnia wejmutce zachowanie ładnego pokroju. Młode sosny sadzimy na słonecznych stanowiskach, w przeciętnej, umiarkowanie wilgotnej ogrodowej glebie, o lekko kwaśnym odczynie pH. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o sosnach.

Pinus strobus ‘Blue Jay’ – wolno rosnąca odmiana sosny wejmutki nazywana jest wschodnią sosną. Po 10 latach wzrostu osiąga 1,5 m wysokości. Uwagę przyciągają niebieskozielone igły, ujęte po 5 w pęczku. Igły Pinus strobus ‘Blue Jay’ są miękkie i giętkie. Atrakcyjna roślina wspaniale prezentuje się na słonecznych stanowiskach, np. w ogrodach skalnych.

Pinus strobus ‘Edel’ – karłowa odmiana o kulistym pokroju dorasta do 1 metra wysokości, po 10 latach uprawy. Ozdobą odmiany ‘Edel’ są długie, miękkie i cienkie igły, o niebieskozielonym kolorze. Roślina preferuje słoneczne stanowiska, o żyznym podłożu. Pięknie prezentuje się w ogrodach skalnych. Może być uprawiana w pojemnikach.

Sosna wejmutka ‘Tiny Curls’ – jest karłową sosną, o kulistym pokroju. Charakterystyczną cechą odmiany ‘Tiny Curls’ są skręcone srebrzystozielone igły, nadające roślinie puszystości. Wejmutka dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych, dorastając do około 1 m wysokości. Preferuje podłoże o lekko kwaśnym odczynie pH, suche i umiarkowanie wilgotne. Sosna atrakcyjnie wygląda w ogrodach skalnych oraz w kompozycjach roślinnych.

Sosna wejmutka ‘Radiata’ nana – osiąga niewielką wysokość, dorastając po 10 latach uprawy do 70 cm. Niebieskozielone miękkie igły, zebrane po 5 w pęczku, znajdują się na sztywnych wzniesionych pędach. Odmiana ‘Radiata’ nana jest tolerancyjna co do rodzaju gleby. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych. Znajduje zastosowanie w ogrodach wrzosowiskowych, na skalniakach oraz ogrodowych rabatach. Nadaje się do uprawy pojemnikowej. A może zainteresuje cię także ten artykuł o sośnie himalajskiej?

Pinus strobus ‘Greg’ – wyróżnia się regularnym kulistym pokrojem. ‘Greg’ jest odmianą karłową, dorastająca po 10 latach do 1 m wysokości. Krzewiastą sosnę zdobią, srebrzyście mieniące się, jasnozielone igły. Pięcioigielna wejmutka jest mrozoodporna, tolerancyjna co do gleby. Najlepiej rośnie na stanowiskach suchych i słonecznych. Chętnie sadzona jest w przydomowych ogrodach i na skalniakach. Odmiana może przybrać kształt miniaturowego drzewka szczepionego na pniu. Nadaje się do uprawy w donicach.

Sosna wejmutka ‘Torulosa’ – jest odmianą o ciekawie rozwichrzonej koronie. Docelowo dorasta do 10 m wysokości, więc polecana jest do uprawy w większych ogrodach. Charakterystyczne dla odmiany ‘Torulosa’ są skręcone igły z białymi paskami, doskonale widocznymi na tle srebrzystozielonego tła. Dzięki oryginalnej kolorystyce, wejmutka sprawia wrażenie rośliny dwubarwnej. Odmiana odporna jest na niskie temperatury. Preferuje stanowiska słoneczne, o pH od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. A może zainteresuje cię także ten artykuł o syropie z pędów sosny?

Sosna wejmutka

Rozmiary i wygląd sosny wejmutki

Jak sadzić sosnę wejmutkę?

Sosna amerykańska - pielęgnacja

Zobacz inne rośliny podobne do sosny wejmutki

Interesuje cię sosna amerykańska? Zobacz też te rośliny

Pinus strobus – opis gatunku sosny wejmutki

Sosna wejmutka – opis ciekawych odmian