Świerk kłujący (świerk srebrny, świerk srebrzysty) uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Świerk kłujący (łac. Picea pungens) znana też jako świerk srebrny, świerk srebrzysty

Systematyka

sosnowate > świerk > świerk kłujący

Czytaj artykuł na temat świerka kłującego

Świerk kłujący znana pod łacińską nazwą picea pungens to drzewo.

Inne nazwy świerka kłującego to między innymi świerk srebrny, świerk srebrzysty

Jej miejsce pochodzenia to zachodnie regiony Ameryki Północnej, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny i ogród naturalny.

Podstawowymi walorami świerka kłującego są ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza i długowieczna. Świerk srebrny jest niejadalna.

Świerk srebrzysty rośnie rocznie od 5 do 25 cm i po 80 latach osiąga wysokość od 1500 do 3500 cm i szerokość od 600 do 800 cm. Pokrój świerka kłującego jest wyprostowany i stożkowy.

Świerk srebrzysty ma kwiaty w kolorach takich jak zielonkawy, żółtawy i czerwonawy które kwitną w miesiącach maj. Liście rośliny są srebrzyste i igłowate

Świerk srebrzysty to roślina, którą sadzimy w kwietniu , maju , wrześniu i październiku . Świerk srebrny najbardziej lubi stanowisko słoneczne, a sama uprawa jest umiarkowanie trudny. Idealny odczyn gleby to lekko kwaśny. Roślina jest dobra odporność na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce i przędziorki. świerk srebrzysty wymaga nawożenia i nie potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd świerka kłującego

Pochodzenie:

zachodnie regiony Ameryki Północnej

Roczne przyrosty:

5 cm - 25 cm

Maksymalna wysokość:

1500 cm - 3500 cm

Maksymalna szerokość:

600 cm - 800 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

80 lat

Pokrój świerka kłującego:

wyprostowany, stożkowy

Cechy charakterystyczne:

przyciąga zwierzęta
ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, długowieczna

Kolor kwiatów:

zielonkawy, żółtawy, czerwonawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

iglaste

Kształt liścia:

igłowate

Kolor liścia:

srebrzyste

Sadzenie i stanowisko dla świerka kłującego

Termin sadzenia:

kwiecień, maj, wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

100 cm - 250 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe, nasiona

Stanowisko:

słoneczne

Gleba:

przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, próchniczna, piaszczysta, lekko wilgotna, piaszczysto-gliniasta

Odczyn pH gleby:

lekko kwaśny

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, szpalery, kompozycje, drzewo rodzinne

Pielęgnacja świerka kłującego

Trudność uprawy:

średni

Poziom odporności:

dobra odporność

Typowe choroby:

fytoftoroza

Typowe szkodniki:

mszyce, przędziorki

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost, organiczny. Nawozić 2 razy w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Podlewania wymagają tylko drzewa młode, starsze można zasilić wodą w dłuższym okresie suszy.