Szczawik czterolistny

Szczawik czterolistny - uprawa w doniczce, pielęgnacja, podlewanie, wymagania

Szczawiki to rodzina roślin o bardzo ciekawym pokroju. Bardzo dobrze sprawdzają się w uprawie, a jednym z najbardziej uniwersalnych jest szczawik czterolistny (łac. Oxalis tetraphylla), czyli szczawik Deppego. Świetnie prezentuje się w ogrodzie, bardzo ładnie wygląda także w doniczce. Dowiedz się, na czym polega pielęgnacja tych wyjątkowych roślin.

A może zainteresuje cię także artykuł o uprawie aloesu?

Szczawik czterolistny, czyli czerwona koniczyna

Ten sukulent naprawdę przypomina koniczynę. A raczej jej liście, i to wyłącznie tej najbardziej szczęśliwej, czterolistnej. Skrętoległe listki wyrastają na końcu długiego ogonka odziomkowego. Są zazwyczaj cztery, mają lekko trójkątny lekko sercowaty kształt i wyraźną podziałkę na pół – jak typowa koniczyna.

Swój przydomek „czerwona koniczyna” szczawik zyskał ze względu na wyjątkowy kolor listków. Ich wewnętrzna część jest ozdobiona ciemniejszą, lekko bordową plamą, która została otoczona jasnozielonym paskiem. Szczawik czterolistny dorasta do wysokości 20 cm, nie jest zbyt wysoki. Na przełomie czerwca i lipca często kwitnie, wytwarzając niewielkie, różowe lub purpurowe kwiaty wznoszące się na sztywnych łodyżkach ponad kępą liści. Jego walory dekoracyjne utrzymują się bardzo długo – liście trwają w niezmienionej formie aż do pierwszych przymrozków. Z tego względu to bardzo ceniony aspekt rabat i balkonowych kompozycji.

Gatunek jest zaskakująco odporny na niskie temperatury i dobrze sprawdza się na rabatach. Jednocześnie może także być uprawiany w pojemnikach. Jest to roślina cebulowa, uprawiana w cyklu jednorocznym, ponieważ cebule wymagają okresu spoczynku w chłodnych warunkach.

Szczawik czterolistny – sadzenie do doniczek

Szczawik czterolistny uprawia się z cebul. Sadzi się je bardzo wczesną wiosną, ponieważ są odporne na wczesnowiosenne przymrozki. Cebulki są małe, często sadzi się je po kilka sztuk. Także do doniczek i skrzynek balkonowych warto od razu zasadzić więcej – dzięki temu uzyskasz kilka bardzo gęstych kęp, które będą się atrakcyjniej prezentować.

Oxalis tetraphylla nie ma szczególnych wymagań dotyczących sadzenia. Warto jedynie pamiętać o tym, że cebule nie mogą być zbyt głęboko zakopane w podłożu. Należy je przysypać niewielką, około jednocentymetrową warstwą ziemi. Dzięki temu roślina szybciej skiełkuje i będzie się sprawniej rozwijać.

Uprawa szczawika czterolistnego – wymagania

Roślina lubi wilgotne podłoże. Z tego względu nie trzeba wysypywać warstwy drenażu na dnie doniczki. Świetnie czuje się w dużych skrzynkach i różnych ozdobnych donicach. Najlepiej większych, by zmieściło się kilka egzemplarzy obok siebie. Szczawik czterolistny może być uprawiany w standardowej ziemi do kwiatów doniczkowych, byle byłaby świeża i użyźniona (powinna zawierać dawkę startowego nawozu.

Szczawik potrzebuje dość dużo słońca i ciepła. W zasadzie jest odporny na chłód, jednak jego cebule na zimę trzeba wykopać. Nie jest podatny na konkurencję i może być sadzony na rabacie lub w większej doniczce jako jeden z elementów kompozycji.

Szczawik czterolistny – pielęgnacja

Chociaż jest to sukulent, szczawik może mieć dość duże zapotrzebowanie na wodę. Nie wolno go przelewać, jednakże powinien być często nawadniany a podłoże musi być stale wilgotne. Dotyczy to zwłaszcza uprawy doniczkowej, ponieważ przez doniczki woda szybko paruje. W bardzo upalne lata roślinę na balkonie należy nawadniać nawet codziennie.

Roślina powinna być także nawożona. Bardzo ważny jest nawóz startowy, który najczęściej znajduje się już w glebie do roślin doniczkowych. W sezonie także należy zasilić szczawiki niewielką dawką nawozu do roślin ozdobnych z liści. Nawożenie jest istotne nie tyle dla bujności liści, raczej dla rozwoju bulw – stają się większe i łatwiejsze do podzielenia, lepiej się także przechowują.

Przez okres zimowania cebule powinny znajdować się w domu. Wykopuje się je, czyści i wyciera, a następnie umieszcza w suchym piasku lub trocinach. Tam powinny leżeć aż do wiosny. Wtedy można je podzielić, odczepić cebulki przybyszowe – to najlepszy sposób na rozmnażanie rośliny.