Tawuła wierzbolistna (tawuła bawolina) 🌳 uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Tawuła wierzbolistna (łac. Spiraea salicifolia) znana też jako tawuła bawolina

Systematyka

różowate > tawuła > tawuła wierzbolistna

Czytaj artykuł na temat tawuły wierzbolistnej

Tawuła wierzbolistna znana pod łacińską nazwą spiraea salicifolia to krzew.

Inne nazwy tawuły wierzbolistnej to między innymi tawuła bawolina

Jej miejsce pochodzenia to Japonia, Europa Środkowa, Europa Wschodnia, zachodnia Syberia i Daleki Wschód, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny, pod koronami drzew i ogród bagienny.

Podstawowymi walorami tawuły wierzbolistnej są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, efektowne przebarwienie liści i pokarm dla owadów. Tawuła bawolina jest niejadalna.

Tawuła bawolina rośnie rocznie od 15 do 40 cm i po 5 latach osiąga wysokość od 100 do 200 cm i szerokość od 50 do 100 cm. Pokrój tawuły wierzbolistnej jest wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony i wzniesiony.

Tawuła bawolina ma kwiaty w kolorach takich jak różowy które kwitną w miesiącach czerwiec i lipiec. Liście rośliny są jasnozielone i lancetowate

Tawuła bawolina to roślina, którą sadzimy w kwietniu i wrześniu . Tawuła bawolina najbardziej lubi stanowisko słoneczne, półzacienione lub zacienione, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to roślina tolerancyjna. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce. tawuła bawolina wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd tawuły wierzbolistnej

Pochodzenie:

Japonia, Europa Środkowa, Europa Wschodnia, zachodnia Syberia, Daleki Wschód

Roczne przyrosty:

15 cm - 40 cm

Maksymalna wysokość:

100 cm - 200 cm

Maksymalna szerokość:

50 cm - 100 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

5 lat

Pokrój tawuły wierzbolistnej:

wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony, wzniesiony

Cechy charakterystyczne:

pachnąca
przyciąga zwierzęta
ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, efektowne przebarwienie liści, pokarm dla owadów

Kolor kwiatów:

różowy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

lancetowate

Kolor liścia:

jasnozielone

Sadzenie i stanowisko dla tawuły wierzbolistnej

Termin sadzenia:

kwiecień, wrzesień

Rozstaw przy sadzeniu:

50 cm - 100 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe, odrosty korzeniowe

Dodatkowe informacje:

Sadzonki w pojemnikach można sadzić przez cały rok do niezamarzniętej gleby.

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione, zacienione

Gleba:

przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, próchniczna, żyzna, wilgotna, roślina tolerancyjna, lekko wilgotna, piaszczysto-gliniasta

Odczyn pH gleby:

roślina tolerancyjna

Wilgotność podłoża:

roślina tolerancyjna

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny, pod koronami drzew, ogród bagienny

Nadaje się na:

żywopłot, soliter, nasadzenie grupowe, szpalery, kompozycje

Pielęgnacja tawuły wierzbolistnej

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

bardzo odporna

Typowe choroby:

mączniak prawdziwy, rdza

Typowe szkodniki:

mszyce

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
	Należy wykopać krzew z możliwie dużą bryłą ziemi.
Kiedy należy przycinać?
	Doskonale znosi przycinanie. Kwitnie na tegorocznych pędach. Zabieg wykonuje się wczesną wiosną, usuwając nadmiar odrostów, a także skracając pędy.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost. Nawozić 1 raz w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj raz w tygodniu. Dobrze znosi suszę, rośnie dobrze na glebie wilgotnej do podmokłej.